Turisas

Με το δεξί μπαίνει η νέα χρονιά στο χώρο του folk metal, αφού μέσα στο Φεβρουάριο αναμένονται νέες κυκλοφορίες από τους Korpiklaani, Moonsorrow και Turisas. Οι τελευταίοι επιστρέφουν μετά το "The Varangian Way" του 2007, με τις συνεχείς περιοδείες να αποτελούν την αιτία για το τετραετές αυτό χάσμα, κατά τα λεγόμενα των ιδίων.

Θεματικά, το περιεχόμενο του "Stand Up And Fight" είναι παραπλήσιο με αυτό του προκατόχου του, παρόλο που δεν πρόκειται για έναν αμιγώς concept δίσκο. «Ουσιαστικά, αποτελεί μία χαλαρή συνέχεια της ιστορίας του "The Varangian Way" και συνεχίζει από εκεί ακριβώς που την αφήσαμε, από την Κωνσταντινούπολη», επεξηγεί ο στιχουργός και τραγουδιστής των Φινλανδών, Mathias "Warlord" Nygård. «Δεν είναι sequel με τη στενή έννοια του όρου, τα τραγούδια του είναι πιο καθολικά, αφού ασχολούνται με θέματα που μπορούν να τα τοποθετήσουν τόσο στο σύγχρονο κόσμο, όσο και στη βυζαντινή αυτοκρατορία του 11ου αιώνα».

Και στο μουσικό τομέα, όμως, οι διαθέσεις των Turisas δεν παρεκκλίνουν από ό,τι μας έχουν συνηθίσει. Folk / viking metal, πομπώδες και uptempo, με έντονο το επικό / πολεμικό στοιχείο, ακολουθώντας κατά πόδας το προηγούμενο opus τους. Για ακόμη μια φορά ξεχωρίζουν τα μεγαλειώδη συμφωνικά refrain, γύρω από τα οποία χτίζονται τα κομμάτια, με τα περισσότερα αυτών να είναι άκρως ξεσηκωτικά, αγγίζοντας σε έκφραση το power metal των Rhapsody και Gamma Ray, πάντα στο γνώριμο ύφος της μπάντας. Αναβαθμισμένα παρουσιάζονται τα ορχηστρικά μέρη, καθώς πλέον αποδίδονται από πραγματικά όργανα, αλλά και οι ενορχηστρώσεις, που φαντάζουν πιο δουλεμένες από ποτέ κάτω από την άψογη παραγωγή του Jens Borgen (Opeth, Katatonia, Paradise Lost).

Προσεγμένη δουλειά έχει γίνει και στα φωνητικά, όπου ο Nygård εμφανίζεται εμφανώς βελτιωμένος, και ειδικά στα καθαρά του, ενώ πολεμικές ιαχές, αφηγήσεις, ψίθυροι και σημεία που παραπέμπουν σε musical διευρύνουν την καλοδεχούμενη ποικιλία. Η χορωδία συμβάλλει τα μέγιστα, πότε με επιβλητικό οπερετικό τρόπο και πότε δίνοντας την εντύπωση ενός ολόκληρου στρατού που πολεμάει στο πλευρό των Φινλανδών. Η κιθάρα, πάντα σε ρόλο δευτεραγωνιστή, υπάρχει κυρίως για να συνοδεύει τα πνευστά, το βιολί και το πιάνο, βαραίνοντας τις συνθέσεις όσο χρειάζεται, ωστόσο αυτό που λάμπει δια της απουσίας του είναι το ακορντεόν, αφού έχει παραγκωνιστεί σχεδόν εξ' ολοκλήρου, χάριν της πιο «χολιγουντιανής» προσέγγισης του album...

...προσέγγιση, η οποία μοιάζει να επιχειρεί μία απειροελάχιστη απαγκίστρωση από το folk στοιχείο και μία ελαφριά κλίση προς το mainstream, το κάνει όμως με τρόπο τόσο ανώδυνο που εν τέλει δεν ενοχλεί, αφού όλα τα χαρακτηριστικά γνωρίσματα της μπάντας δηλώνουν παρόντα. Τα αντιπροσωπευτικά "The March Of The Varangian Guard", "Hunting Pirates" και "The Great Escape" έρχονται σε μικρή αντίθεση με το τυπικό ομότιτλο των μεσαίων ταχυτήτων και το παράξενα μοντέρνο "Fear The Fear". Το θριαμβευτικό refrain του "Take The Day!", η κινηματογραφική αντιμαχία που μετατρέπεται σε νότες στο "Βένετοι! - Πράσινοι!" και τα μεγαλοπρεπή "End Of An Empire" και "The Bosphorus Freezes Over" συναποτελούν ένα αρκούντως δυνατό σύνολο, ικανό να σε συνεπάρει στη δίνη της μάχης.

Συμπερασματικά, η τρίτη ολοκληρωμένη δουλειά των Turisas διατηρεί ψηλά τον πήχη που οι ίδιοι έθεσαν με το "The Varangian Way" και, στην ουσία, είναι αυτή που θα τους καθιερώσει στην πρώτη κατηγορία των folk συγκροτημάτων της Ευρώπης. Προφανώς και προτείνεται στους οπαδούς της μπάντας και, κατ' επέκταση, του συγκεκριμένου ήχου, όμως οι απαίδευτοι στο είδος (συμπεριλαμβανομένης της αφεντιάς μου) καλό θα είναι αρχικά να τους τσεκάρουν στο προηγούμενο album τους.