This Gift Is A Curse

A Throne Of Ash

Season Of Mist (2019)
Από τον Αποστόλη Ζαμπάρα, 21/06/2019
Δίσκος που αν καταφέρεις να τον οικειοποιηθείς, θα σε κάνει να υποφέρεις
Πώς βαθμολογείτε το δίσκο;

Οι Σουηδοί με το υπέροχο αυτό όνομα, υφίστανται σαν συγκρότημα περίπου μια δεκαετία. Στην διάρκεια αυτή, έχουν κυκλοφορήσει πέρα από μερικά splits, δυο ολοκληρωμένους δίσκους. Ο ήχος τους, είναι ένα πολύ ενδιαφέρον και επίπονο μείγμα black metal και hardcore με sludge προεκτάσεις. Με φωνητικά και ατμόσφαιρες που εκ πρώτης ακροάσεως φαντάζουν αποκρουστικά, καταφέρνουν να ισορροπούν ανάμεσα στα είδη αυτά, βρίσκοντας πολύ συχνά, τις κατάλληλες γέφυρες και πετυχαίνοντας τα προσδοκώμενα αποτελέσματα. Αυτές τις μέρες, κυκλοφορούν τον τρίτο τους δίσκο, ονόματι "A Throne Of Ash", ο οποίος είναι και ο καλύτερός τους.

Συγκροτήματα όπως οι "This Gift Is A Curse", στα χαρτιά, υπάρχουν αρκετά. Η ωμή επιθετικότητα συνυπάρχει τόσο στο hardcore όσο και στο black metal, με την έμφαση να ρίχνεται στον καταιγισμό και το χαοτικό του πράγματος. Οι "This Gift Is A Curse", αντιθέτως, επιδιώκουν να σύρουν τον ακροατή μέσα από λασπώδεις εκτάσεις οι οποίες κρύβουν σπασμένα γυαλιά που γδέρνουν το κορμί του. Ελπίζω μέσα από αυτή την γλαφυρή παρομοίωση να γίνει κατανοητός ο ήχος τους, αφού, παίζοντας με τις εντάσεις και τα δουλεμένα ηχητικά ξεσπάσματα, καταφέρνουν να είναι επίπονοι με περισσότερους από έναν τρόπους.

Μετά από το ατμοσφαιρικό, με μηχανιστικές δόσεις, εισαγωγικό κομμάτι, έρχεται το πρώτο κύμα επίθεσης. Το "Blood Is My Harvest", με τις hardcore δυσαρμονίες του, ηχεί απάνθρωπο. Πρωτόγονο crust drumming και εκπληκτική κιθαριστική δουλειά στις μελωδίες, συνεργάζονται για να επιτεθούν σε όσους καταφέρουν να επιβιώσουν από τα φωνητικά του Jonas Holmberg. Η τεχνική του και το συνολικό αποτέλεσμα, σε συνδυασμό με τους σχεδόν grind ρυθμούς, θα θυμίσουν αρκετά Anaal Nathrakh. Η συνέχεια με το "Thresholds", συνεχίζει στις ίδιες ταχύτητες αλλά σε υψηλότερες εντάσεις. Εδώ οι ρυθμικοί καλπασμοί θα στρώσουν το χαλί για εξαιρετικά, ξανά, riff, σε μια σύνθεση, που συνολικά, ηχεί περισσότερο αν ένα συγκρότημα από την Louisiana, επιχειρούσε να μπλέξει τους ήχους του με το grind.

Τα τραγούδια, χωρίς να είναι ιδιαίτερα μεγάλα σε διάρκειες, φροντίζουν ώστε κάθε δευτερόλεπτο, κάθε νότα, κάθε χτύπημα, να μην περισσεύει. Οι επιθέσεις, ηχούν αρχικά χαοτικές, αλλά αν τους δοθούν επιπλέον ευκαιρίες, θα φανερωθούν μυστικά και συνθετικές δομές που εκπλήσσουν. Το υπέροχο χτίσιμο του εξαιρετικού "Monument For Dead Gods" (με ένα αρκούντως ταιριαστό videoclip), με τις noise/sludge απολήξεις τoυ, οδηγεί σε ένα μεγαλοπρεπές ξέσπασμα, όπου οι κιθάρες όσο και αν δίνουν μια δραματική ατμόσφαιρα, δεν γλιτώνουν τον ακροατή από την ηχητική επίθεση των υπολοίπων. Το "Wolvking" που ακολουθεί, είναι ίσως το κοντινότερο στο black metal, από όλα τα τραγούδια του δίσκου. Αυτό φυσικά δεν σημαίνει πως θα πρέπει να περιμένει ο ακροατής μια τυπική σύνθεση. Από τα μέσα και μετά, οδηγείται σε ένα ξέφρενο post-hardcore όργιο, σε άλλη μια πετυχημένη κορύφωση.

Συνολικά, στα 44 λεπτά του, το "A Throne Of Ash", γίνεται κουραστικό μόνο όταν εξαντληθεί η αντοχή του ακροατή. Το γεγονός πως οι συνθέσεις είναι αδύνατο να εκτιμηθούν με την μία, είναι κάτι που μπορεί να αποτρέψει αρκετούς από το να δώσουν στον δίσκο τις ευκαιρίες που του αναλογούν, πόσο μάλλον όταν συχνά αφήνουν μια παρόμοια αίσθηση στην ανάπτυξή τους. Το μουσικό σκαρί του δίσκου, είναι κατασκευασμένο ώστε να αναμετράται με όσους το πλησιάζουν. Έτσι, φροντίζει, σε μια αποστροφή χαρακτηριστικού ελιτισμού, να επιλέγει που απευθύνεται. Φυσικά, στιγμές όπως το απαισιόδοξα επικό και διεστραμμένα λυτρωτικό, "Wormwood Star", που επιχειρεί να ακουμπήσει και post φόρμες, είναι πειστήρια πως οι Σουηδοί έχουν πλήρη επίγνωση των συστατικών του ήχου τους.

Το τρίτο πόνημα των "This Gift Is A Curse", δεν είναι "grower" δίσκος. Το "A Throne Of Ash", είναι ύπουλο όπως και ο τίτλος του. Σε αντίθεση με πολλούς παρόμοιου στυλ δίσκους, δεν επιχειρεί το άμεσο χτύπημα που θα επιφέρει knock out. Η ολοκληρωτική καταστροφή που επιφέρει, η απαισιοδοξία και ο κατάμαυρος μηδενισμός του, μεταδίδονται στον ακροατή μόνο όταν ο τελευταίος τον απορροφήσει. Έτσι, η φαινομενική αίσθηση πως ο δίσκος είναι ένα δύσβατο ταξίδι που θα ανταμείψει με το αποτέλεσμά του, λειτουργεί σε πλήρη αντιστροφή και φανερώνει το πραγματικό του, τρομακτικότερο του επιφανειακού, πρόσωπο.

Bandcamp
Youtube

  • SHARE
  • TWEET