The Poodles

Μια μεγάλη έκπληξη της περσινής χρονιάς ήταν το ντεμπούτο των σουηδών The Poodles, "Metal Will Stand Tall". Και γιατί ήταν τόσο μεγάλη έκπληξη; Γιατί δεν πίστευα ποτέ ότι ένα group μπορεί να συνδυάσει τόσο πετυχημένα στοιχεία από pop μέχρι power metal.

Η ιδιότητα αυτή, λοιπόν, των The Poodles ήταν που με έκανε να περιμένω εναγωνίως την κυκλοφορία του νέου τους εγχειρήματος "Sweet Trade" με σκοπό να εξακριβώσω αν οι Poodles χρησιμοποίησαν το πρώτο τους album ως πειραματόζωο για να οδηγηθούν σε ένα δίσκο που θα αφορά σε ένα συγκεκριμένο είδος μουσικής που οι ίδιοι θεωρούν ότι τους ταιριάζει καλύτερα. Η απάντηση όμως έρχεται από το ίδιο το album και το "Flesh And Blood" με το πιο pop και «eurovisionικο» refrain που έχω ακούσει εδώ και πολύ καιρό σε rock album.

Οι Poodles, βγαλμένοι από τα σπάργανα των Talisman και κινούμενοι στα χνάρια των groups όπως οι Edguy, διατηρούν εμφανισιακά ένα style που θα ζήλευε ακόμα και ο Glam (φωνή) των Wig Wam. Τιμούν τις επιρροές τους και ακούγονται, υπέρμετρα για κάποιους, φιλικοί στο αυτί του ακροατή που έχει γαλουχηθεί στους ήχους της ρυθμικής κιθάρας, της οποίας ο σκοπός είναι να δώσει περισσότερο χώρο στα aor και poser φωνητικά.

O δίσκος γεμάτος από εμπορικότατα singles που αποτελούν πονοκέφαλο για τον εκάστοτε υπεύθυνο promotion αλλά και το ίδιο το group για το ποια από αυτά θα γίνουν τελικά videoclip, singles και θα προτιμηθούν ασφαλώς για τα live του group.

Ακούγοντας μάλιστα το "Reach The Sky" δε μπορώ να μην ανατρέξω στις εποχές που οι Bon Jovi προκαλούσαν ρίγος συγκίνησης στο ασθενές φύλο (κι όχι μόνο) παγκοσμίως με το talkbox του Sambora να αποτελεί σήμα κατατεθέν μιας περιόδου όπου η μουσική ζούσε κυρίως μέσω του ζωτικού οργάνου με το βέλος στη μέση κι όχι μέσω εγκεφαλικών κυττάρων που καίγονται τελικώς από τη «χρήση» υπερβολικών decibel.

Κομμάτια που με μεγάλη προσπάθεια θα μπορούσε να ξεχωρίσει κανείς από το "Sweet Trade" θα ήταν τα "Fresh And Blood", "Thunderball" και "Band Of Brother", ενώ την αδιαμφισβήτητη ελκυστικότητά του έρχονται να τονίσουν οι παρουσίες των Goran Edman (Brazzen Abbot), Matt Alfonzetti και Mats Leven (Therion).

Γνωρίζω ότι το "Sweet Trade" δύσκολα θα συγκινήσει κάποιον μη προσφιλή στο ιδίωμα του easy listening hard rock ή aor ή όπως αλλιώς θα μπορούσε κάποιος να ορίσει τη μουσική των Poodles. Αυτό που γνωρίζω όμως είναι ότι αν μπει στο player δύσκολα θα ξαναμπεί στη θήκη του.