The Men

Open Your Heart

Sacred Bones (2012)
Από τον Θεοδόση Γενιτσαρίδη, 07/03/2012
Πώς βαθμολογείτε το δίσκο;

Τους μάθαμε πέρυσι μέσω του δίσκου τους "Leave Home" και επί τη αφορμή γνωρίσαμε και την πρώτη τους, ωμή και τρομερή δουλειά "Immaculada". Φέτος έκαναν ένα πέρασμα από την Αθήνα και το An Club και μας χάρισαν ένα από τα καλύτερα rock βράδια της ζωής μας. Εκεί ακούσαμε και μερικά κομμάτια της φετινής τους κυκλοφορίας, ονόματι "Open Your Heart". O δίσκος διαφέρει από τις δυο προηγούμενες δουλειές τους κατά πολύ. Νομίζω ότι χρόνο με τον χρόνο η μπάντα χαλαρώνει και ελαφραίνει λίγο τους ρυθμούς και την έντασή της. Πολλοί θα κρίνουν τον δίσκο ως τον καλύτερό τους. Εγώ θα πω ότι είναι ο πιο ώριμος εκ των τριών, αλλά κάτι του λείπει για να μπορέσω να τον κατατάξω ως καλύτερο. Δεν είναι τόσο «χύμα» και δυναμικός όσο τα προηγούμενα και έχει ελαττώσει ιδιαίτερα την φασαρία που ακουγόταν στα δύο άλμπουμ των δυο προηγούμενων ετών. Κατ' εμέ αυτό είναι μειονέκτημα και γενικότερα οι απόψεις διίστανται και τα διαφορετικά γούστα παράγουν διαφορετικά συμπεράσματα.

Από την άλλη οι ήχοι τους έχουν αλλάξει υπερβολικά. Έρχονται πιο κοντά στους ήχους της πόλης τους (Νέα Υόρκη), όσο άφορα στο rock και το punk, και θυμίζουν κατά πολύ τους Sonic Youth. Βεβαία δεν παύουν να κρατούν στο ύφος τους εκφράσεις των The Jesus Lizard, Pissed Jeans και Sex Church. Μερικές συνθέσεις είναι ιδιαίτερα αργές και κάποιοι θα έλεγαν ότι δεν θυμίζουν με τίποτα τους the Men που έχουμε γνωρίσει, αλλά κομμάτια σαν τα "Turn It Around", "Please Don't Go Away", "Open Your Heart" και "Ex-Dreams" δεν «παίζονται» και κρατάνε το noise rock τους δυνατό. Οι υπόλοιπες συνθέσεις φέρνουν στα αυτιά μας μια μοντέρνα ψυχεδέλεια που λίγοι περιμένουν από τους Αμερικανούς και μια garage αισθητική που εκπλήσσει ευχάριστα. Βαθιά στα κομμάτια τους κάποιος θα έλεγε ότι διακρίνει μια μυρωδιά από 70s που παραπέμπει σε μπαλάντες της εποχής! Έγραψα πολλά και μάλλον έμπλεξα πολλά, αλλά όποιος ακούσει τον δίσκο θα καταλάβει ότι εδώ μπλέχτηκαν πολλά.

Ποιά η ουσία και ποιό το αποτέλεσμα; Είναι τελικά καλύτεροι; Όπως είπα και παραπάνω, αυτό «παίζεται». Αυτό που δεν διαπραγματεύομαι είναι εάν είναι περισσότερο απολαυστικοί, διασκεδαστικοί και ιδιαίτερα ευχάριστοι. Έφτιαξαν  έναν δίσκο με ατέρμονες ιδέες και έμπλεξαν μουσικά είδη που τους ταιριάζουν ούτως ή άλλως. Έτσι όπως το «πάνε», του χρόνου θα παίξουν drone doom και μετά έπεται μια noise pop κυκλοφορία, για να πάρουν τον τίτλο «οι Boris της Αμερικής» και να έχουν καταφέρει και αυτοί να μπλέξουν επιτυχημένα τόσα πολλά παρακλάδια της rock μουσικής.

Από τα παραπάνω, αγαπητέ αναγνώστη, εάν δεν έχεις συγχυστεί, τότε θα βγάλεις το ίδιο συμπέρασμα με εμένα. Ο δίσκος είναι φανταστικός, οι μουσικές απίστευτες, η μπάντα «ψάχτηκε», ο ήχος μπλέχτηκε, το αποτέλεσμα όμως γαργαλά την φαντασία κάθε ακροατή και εφαρμόζει ύπουλες τακτικές προσέγγισης, που ό,τι και να κάνεις θα σε «ρίξουν». Εάν ακούς ή γοητεύεσαι από ήχους post-punk, noise-rock, pop, indie rock, garage, punk, hardcore, no wave και κάθε είδους εναλλακτικό και πειραματικό rock τότε θα την πατήσεις, θες δε θες. Οπότε, απλά αφέσου και δέξου κάθε προσταγή τους.

  • SHARE
  • TWEET