The Flaming Lips

Μετά από 25 χρόνια παρουσίας, οι Flaming Lips συνθέτουν το πρώτο τους διπλό άλμπουμ, δημιουργώντας για ακόμα μια φορά το ιδανικό soundtrack ενός πειραματικού «αστρικού» ταξιδιού. Σε αυτό το μουσικό ταξίδι, κατάφεραν να συνεργαστούν με κάποια από τα κορυφαία ονόματα, όπως οι MGMT, η Karen O των Yeah Yeah Yeahs, με την μεθυστική της φωνή, καθώς κι έναν γερμανικό μαθηματικό (?) ονόματι Thorsten Wörmann.

Έχοντας λοιπόν ένα τέτοιο δυναμικό στις «υπηρεσίες» τους, το συγκρότημα από την Oklahoma City με την έφεση στην ψυχεδελική pop και το πειραματικό rock δημιουργεί ένα άλμπουμ που ακούγεται ως φυσική συνέχεια των "Yoshimi Battles The Pink Robots" και του "At War With The Mystics". Εύκολα όμως μπορεί να δημιουργηθεί η απορία, αν αυτό σημαίνει ότι απλά οι Flaming Lips αποφάσισαν να επαναπαυθούν στις δάφνες τους και στο μουσικό μοτίβο, που τους έκανε εμπορικά αποδεκτούς. Η απάντηση δίνεται εύκολα, ανατρέχοντας στην σχετικά πρόσφατη alternative μνήμη μας, αρκεί να θυμηθούμε σε τι επίπεδο βρισκόντουσαν τα δύο προηγούμενα άλμπουμ κι έτσι τα συμπεράσματα βγαίνουν πολύ πιο εύκολα για το τι τελικά είναι το "Embryonic". Πάντως στα 72 λεπτά που διαρκεί το ταξίδι, η εκκίνηση γίνεται λίγο παράδοξα με το "Convinced Of The Hex", με μία αρκετά πειραματική διάθεση και παραμορφώσεις που μπορούν να δημιουργήσουν λάθος εντύπωση στον ακροατή γι' αυτό που ακολουθεί. Προσωπικά, αυτό ήταν ένα από τα κομμάτια που λάτρεψα μέσα από το άλμπουμ, ακριβώς γι' αυτήν την πειραματική αίσθηση που δημιουργεί, σαν ένα πρόχειρο take από πρόβα, με την φωνή του Coyne να είναι ουδέτερη και γυμνή από χρωματισμούς.

Άξιο αναφοράς είναι επίσης το γεγονός ότι για πρώτη φορά μετά από αρκετά χρόνια, οι Flaming Lips ακούγονται πιο δεμένοι από ποτέ, φλερτάροντας επικίνδυνα με το ψυχεδελικό rock του '70, groove-άροντας και κοιτώντας απειλητικά όλους αυτούς που μπορεί να υπέθεσαν ότι οι Lips έχουν πέσει σε έναν ελαφρο-pop λαβύρινθο. Τρανή απόδειξη σε όλα τα προηγούμενα αποτελεί το "Aquarius Sabotage" που δημιουργεί εγρήγορση στον ακροατή, που μέχρι τότε βιώνει μια κατάσταση ηχητικού διαλογισμού με την ακρόαση του "Evil", αλλά αυτήν την φορά τα πράγματα δεν είναι τόσο απλά γι' αυτόν. H μυστηριώδης άρπα προσπαθεί να φέρει την ισορροπία στο εξελισσόμενο ηχητικό χάος, που κι αυτό με την σειρά του φαίνεται τόσο περίεργα οργανωμένο. Επιπλέον δεν θα μπορούσαν να διαλέξουν καλύτερο κομμάτι στο track list για να προλογίσει με τον τρόπο του το "See The Leaves", με το σκοτάδι να φαίνεται στο βλέμμα του, και τις παραμορφώσεις να παίρνουν μελωδικό χαρακτήρα.

Γενικώς το ύφος που προφανώς ήθελαν ο Wayne Coyne και η παρέα του να δώσουν στο "Embryonic", είναι μια κατάσταση «ηρεμίας πριν από την καταιγίδα». Εκεί που καταλαγιάζει ο ρυθμός, ξαφνικά ξεπροβάλει η Karen O ή οι MGMT, ή αυτός ο αλλόκοτος μαθηματικός και μας θυμίζουν πόσο εύκολα μπορούν οι Flaming Lips να ελέγξουν τα συναισθήματα του ακροατή. Ακόμα κι απλά «κοιτώντας τους πλανήτες». Πραγματικά μας είχε λείψει ένα τέτοιο άλμπουμ.