The Virginmarys

Θα ήταν πολύ εύκολο σε μία απόπειρα κατάταξης του ήχου των Virginmarys να εμφανιστεί η ταμπέλα του «εναλλακτικού». Στο κάτω-κάτω της γραφής, ο παλαιάς κοπής σκληρός ήχος έχει πεθάνει, σωστά; Ή μήπως όχι; Κι αφού ολόκληρος Jack White κόλλησε τη ρετσινιά, εδώ θα κολλήσουμε; Από τα πρώτα του βήματα, το συγκρότημα από τη βορειοδυτική Αγγλία πρακτικά φώναζε την αγάπη του για τις κιθαριστικές μουσικές μακρινών, ακόμα και τότε, δεκαετιών, χωρίς να αρκείται σε αναμασήματα γνωστών συνταγών και βίντατζ περιτυλίγματα.

Η αδιαφορία τους να κάτσουν ξεκάθαρα σε μία από τις δύο μεριές έχει κάμποσα πράγματα να πει για το ποιόν τους. Οι περιοδείες στο πλευρό συγκροτημάτων που καλύπτουν εύρος από Ugly Kid Joe μέχρι The Sisters Of Mercy, ακόμα περισσότερα. Η οχταετής δισκογραφική απουσία, μετά το κάτι περισσότερο από αξιόλογο "Divides", σερβίρει στο πιάτο κάμποσες πικρές αλήθειες για την κατάσταση στο rock μικρόκοσμο και την βιωσιμότητα των ανεξάρτητων καλλιτεχνών σε αυτόν. Πριν βγει ακρόαση, οι όποιες αμφιβολίες για το περιεχόμενο έχουν διαλυθεί.

Το νεύρο και η προσωπικότητα βρίσκονται ακόμα εδώ. Οι ερμηνείες του Ally Dickaty έχουν αυτό το κάτι που ξεχωρίζει τους πραγματικά από τους απλά καλούς. Τα ρυθμικά του Danny Dolan δε χάνουν στιγμή το στόχο. Το κλείδωμα του ντουέτου είναι σφιχτό όσο ποτέ. Από το γρατζούνισμα του εισαγωγικού "White Knuckle Riding" ως το πλατύ χαμόγελο στην αφιέρωση του "There Ain't No Future" και τις χορευτικές γκρούβες των "When The Lights Go Down"/"You're A Killer", η εισαγωγική τετράδα αστράφτει προκλητικά. Όχι ότι στη συνέχεια τα γκάζια πέφτουν, αλλά λέμε.

Δεδομένης της συνολικής εικόνας στο μουσικό γίγνεσθαι, το να ελπίζει κανείς πως το περιεχόμενο του "The House Beyond The Fires" από μόνο του θα σταθεί αρκετό για να ανατρέψει το υποτιμημένο στάτους των δημιουργών του, μοιάζει τουλάχιστον αφελές. Από την ανάποδη, η επιμονή της δυάδας και η πίστη τους στις αρχές πάνω στις οποίες έχτισαν το όνομά τους, είναι αξιοθαύμαστη. Το σερί "Northwest Coast", "Where Are You Now?" και "Dance To The City" πριν την αυλαία παρακαλάει για ιδρωμένα κλαμπ και μεγάλες σκηνές. Εκείνες θα χάσουν αν δεν έρθουν.