The Raconteurs

Help Us Stranger

Third Man (2019)
Το alternative συνομιλεί με το classic rock
Πώς βαθμολογείτε το δίσκο;

Οι Raconteurs δεν διαλύθηκαν ποτέ, τους αφήσαμε το 2008 με το "Consolers Of The Lonely" και τις οργισμένες κιθαριές του "Salute Your Solution" και τους βρίσκουμε ξανά έντεκα χρόνια μετά να κάνουν τις ίδιες σκανταλιές μέσα από τις μουσικές τους. Αυτήν τη φορά τους τσακώσαμε να δίνουν κρυφό φιλάκι στην μπάντα των Everly Brothers παίρνοντας λίγο από την country rock αθωότητα της δεκαετίας του '60 για να τη χρησιμοποιήσουν πανέξυπνα στην εισαγωγή του τραγουδιού "Help Me Stranger", συγκεντρώνοντας έτσι την προσοχή μας στον νέο τους δίσκο, "Help Us Stranger". Δύο ακουστικές κιθάρες από τον Jack White και τον Brendan Benson, που συμπράττουν στα φωνητικά, τα τύμπανα του Patrick Keeler πιστά στον ήχο των 90’s και το keyboard bass του μπασίστα Jack Lawrence κάνουν έκκληση για φρέσκο αίμα στη ροκ σκηνή.

Το συγκρότημα στο διάστημα της απουσίας του δεν έπαψε να ανταλλάσει ιδέες και απόψεις πάνω στη μουσική και στην τέχνη γενικότερα με αποτέλεσμα το τραγούδι "Shine The Light On Me", το οποίο στην αρχή προοριζόταν για τον solo δίσκο του Jack, να χαρακτηριστεί μια μελωδία που κουβαλάει κάτι από την ποιότητα των Beatles και τελικά να σταθεί η αφορμή για να μπουν οι Raconteurs ξανά στο studio ηχογράφησης. Μετά από έντεκα χρόνια το κουβάρι της δημιουργίας ξαναπιάνεται από τα κομμάτια "Sunday Driver" και "Live A Lie" τα οποία ισορροπούν στο μεταίχμιο του "Steady, As She Goes" και του σημερινού μουσικού εγχειρήματος "Help Us Stranger", καθώς και τα δύο τους κρατούν υψηλό το αίσθημα του rock 'n' roll που το συγκρότημα θέλει να υμνήσει.

Το album από κάποιους μπορεί να θεωρηθεί πολιτικό, ή μια έκκληση προς την ανθρωπότητα, αλλά αποτελεί χαμένη μάχη να ρωτήσουμε τους καλλιτέχνες τί πραγματικά σημαίνει η κάθε στροφή από τους στίχους των κομματιών καθώς ο Jack White είναι ικανός να δημιουργεί αλλά ανίκανος στο να εξηγεί με απλοϊκό τρόπο τί σκεφτόταν όταν τα έγραφε. Αυτό είναι πρακτικά αδύνατο. Οπότε, είναι στη διακριτική ευκαιρία του ακροατή να αποφασίσει τί σημαίνουν γι’ αυτόν οι στίχοι: "I used to look up at the sky/Up at the beautiful blue sky/ But now the earth has turned to gray/ There's got to be a better way/To talk to God and hear her say/There are reasons why it is this way". Οι Raconteurs έχουν την ικανότητα να σε εισάγουν στη μελαγχολία τους μέσα από γλυκόπικρες συνηθισμένες μπαλάντες όπως στην περίπτωση του "Only Child" και να μην έχεις την ανάγκη να τους ξανακούσεις και την επόμενη στιγμή να σου πετάνε ένα punk rock τσιτάτο μέσω του "Don't Bother Me" για τη μίζερη ζωούλα σου και να σε ξαναπιάνουν στην παγίδα τους. To μόνο πρόβλημα που αντιμετωπίζει κανείς όταν ακούει τον White να εκνευρίζεται στο μικρόφωνο είναι πως στο επόμενο play του θα βρίσκεται το "Lazaretto".

Επιπλέον, στα χαρμόσυνα νέα του "Help Us Stranger" συγκαταλέγεται και η διασκευή "Hey Gyp (Dig The Slowness)" του σκωτσέζου τραγουδιστή Donovan στο οποίο μπλέκονται folk rock, jazz και ηλεκτρικά στοιχεία χαρίζοντας rock ‘n’ roll αυτοπεποίθηση στους δημιουργούς του.

Το τέλος φυσικά είναι αυτό που αφήνει πάντα τον σπόρο της επόμενης δημιουργίας και στην περίπτωση μας ακούει στο όνομα "Thoughts And Prayers" δίνοντας την έναρξη με ακουστικούς ύμνους και καταλήγοντας σε ένα μαγευτικό συνονθύλευμα από κιθάρες και βιολιά που φαντάζει στον ακροατή σαν μια άναρχη στιγμή του Baba O'riley των The Who. O Jack White προσπαθεί μάταια να κρυφτεί μέσα στα συγκροτήματα διότι κάθε φορά αποτυγχάνει να μην τραβήξει τους προβολείς πάνω στη μυστηριώδη καλλιτεχνική φιγούρα του. 

  • SHARE
  • TWEET