The Atlas Moth

Οι Atlas Moth είναι μια μπάντα από το Σικάγο που κινείται σε sludge/post metal μονοπάτια από το 2007. Έχοντας κυκλοφορήσει τρεις δίσκους με τελευταίο το - σίγουρα όχι κακό, αλλά ούτε και ιδιαίτερα ενδιαφέρον - "The Old Believer" να χρονολογείται το 2014, το "Coma Noir" έχει την ευκαιρία να δώσει μια ώθηση στην καριέρα τους, σε μια κρίσιμη καμπή και σε μια φάση όπου ο ήχος τους κάθε άλλο παρά αγνοείται από τους μουσικόφιλους. Βάλε και λίγο το πιασάρικο Tex Murphy concept που κάνει την εμφάνισή του ήδη από το εξώφυλλο, καθώς και τις αλλαγές drummer και παραγωγού, μια περιέργεια για το τελικό αποτέλεσμα δημιουργείται αυτομάτως.
 
Έρχεται και το πρώτο πολύ καλό δείγμα του ομώνυμου κομματιού, το οποίο παραπέμπει όμορφα σε Gojira να ανοίξει την όρεξη για τη συνέχεια. Με τα σκιστά φωνητικά του Γιαννόπουλου να συμπληρώνονται από τα πιο μελωδικά του Kush, και τις τρεις,ωστόσο, κιθάρες της μπάντας να φαντάζουν λίγο υπερβολή, με αρκετές μελωδίες, αλλά και πιο βάρβαρες στιγμές, το "Coma Noir" είναι ίσως αυτό που δεν κατάφερε να γίνει το "The Old Believer". Είναι ατμοσφαιρικό, αλλά χωρίς να στερείται της επιθετικότητάς του. Χωρίς να κρατάει ένα συγκεκριμένο μοτίβο σε όλη τη διάρκειά του, συγκροτείται από ενδιαφέρουσες συνθέσεις. Σε αυτές ανήκουν το "Galactic Brain" και το "Chloroform", που κλείνει το μάτι στους Lost του τελευταίου δίσκου.

Γενικώς, το "Coma Noir" δεν είναι ο δίσκος που θα σε κερδίσει με το πρώτο άκουσμα. Είναι δυναμικός και έχει υλικό να σε συνεπάρει. Σε σχέση με το παρελθόν τους, θα έλεγα πως είναι πιο κοντά στο "An Ache For The Distance". Παίρνει την τραχύτητα του και την ατμόσφαιρα του "The Old Believer" και τα συνδυάζει σε κάτι καινούργιο. Ωστόσο, η τελική εντύπωσή μου είναι ότι οι Atlas Moth στην προσπάθειά τους να μην αφήσουν κάτι απέξω, ίσως γεμίζουν λίγο παραπάνω το ποτήρι. Οπότε ενώ θα μπορούσαμε να μιλάμε ίσως για την κορυφαία με διαφορά στιγμή τους, μάλλον θα χρειαστεί να περιμένουμε λίγο ακόμα.