Sun Of Nothing

Όσο κι αν προσπάθησα να εφοδιάσω με θετική ενέργεια τον εαυτό μου, να του χαρίσω ελπίδα και όραμα, το εξώφυλλο του "The Guilt Of Feeling Alive" μου κράταγε τα μπόσικα και όλο και συνοφρύωνα τα φρύδια, γέμιζα τσαντίλα και αγανάκτηση, μέχρις ότου μύρισα το χαρτί. Ok, μπορεί να έμοιαζα ώρες-ώρες με τον παλήκαρο πάνω αριστερά, μόνο που δεν κοιτούσα στο κενό, μιας και κατείχα το απόλυτο πλεονέκτημα τη δεδομένη στιγμή. Αυτό της όσφρησης που δεν είχε αυτός και το βλέμμα μου κόλλησε στα ψηλά...

...εκεί που πρέπει να μείνει και το δικό σας. Ο τρίτος δίσκος των Sun Of Nothing ακούγεται λες και ήταν έτοιμος από καιρό, ή τουλάχιστον οι προθέσεις της μπάντας για το τί θα ακολουθούσε τις πρώτες δύο κυκλοφορίες της. Το εισαγωγικό "Sink" φαντάζει κατευναστικό, σα να σου χτυπά στωικά την πλάτη, είναι όμως ύπουλο και η τέλεια πάσα για το φωνητικό ξέσπασμα της "Catharsis" που έπεται. Ξέσπασμα, που πλέον είναι φίλα προσκείμενο στο ξάφνιασμα ενός άβγαλτου αφτιού και που δεν ψάχνει άλλο τις τόσες πολλές λέξεις που θα μεταφερθούν από τον εγκέφαλο στο στόμα, προκειμένου να περιγράψουν τη μουσική των Sun Of Nothing.

Σε αυτό βοηθά η δομή των συνθέσεων αλλά και η σειρά που έχουν τοποθετηθεί, καθώς τα συναισθήματα που σου βγάζουν μπορεί να είναι ποικίλα και οι σκέψεις κάμποσες, έχουν όμως κοινή κατάληξη. Ο δίσκος είναι metal, είτε σου δίνει post-ιές, black-ιές, doom-ιές, γλυκούς θορύβους, είτε σου βγάζει απόγνωση, θυμό, απελπισία, λύτρωση. Θα μπορούσε για πλάκα να σου δέσει το στομάχι κόμπο, κι όμως σου το λύνει... εν τέλει, κάτι που οφείλεται σε μεγάλο βαθμό στο 14λεπτο "Hearthealer (As It All Crumbles)" που κλείνει το δίσκο και σε προτρέπει να φωνάξεις «Νισάφι, άει στο διάολο πια»!

Από την άλλη, βέβαια, έχει μεσολαβήσει ενδιάμεσα η μπασογραμμή του "Unreached Soul", που έδωσε το γενικό πρόσταγμα στις χειρότερες φοβίες σου να σε πάρουν στο κατόπι τους, κάνοντάς σε να πιστέψεις πως σου αξίζει να κάνεις μπάνιο μέσα στο ίδιο σου το αίμα. Δεν είναι παίξε-γέλασε το "The Guilt Of Feeling Alive", απλώς χρειάζεται να εμπιστευτείς τους Sun Of Nothing και θα διαπιστώσεις με περισσή ανακούφιση πως δε χρειάζεται να αισθάνεσαι τύψεις επειδή νιώθεις ζωντανός. Όχι, δεν αναίρεσαν τον τίτλο τους, απλά τον απενεχοποίησαν για πάρτη σου, για την προσωπική σου διασκέδαση. Άκου το solo του "Hearthealer (As It All Crumbles)" στο 04:56 και θα καταλάβεις το γιατί...