Steelwitch

Ως μια απρόσμενη «σφαλιάρα» στο εγχώριο underground classic metal κατεστημένο φαντάζει το ντεμπούτο EP των Steelwitch, το οποίο ήρθε σχεδόν από το πουθενά για να σταθεί δίπλα στο αντίστοιχο των Black Sword Thunder Attack και να κάνει λίγο πιο ενδιαφέρουσα τη φετινή χρονιά. Το heavy metal project του Ungod (βλέπε Necrohell, Slaughtered Priest, αλλά και Metal Throne record store, μεταξύ άλλων) με τον τραγουδιστή Γιώργο Παπαγιαννάκη αναδύεται κατευθείαν από τα τιμημένα '80s και αποτελεί έναν απολαυστικό φόρο τιμής στις μουσικές ρίζες των συντελεστών του, με διάρκεια που δεν ξεπερνά το μισάωρο.

Πέντε συνθέσεις μέσης διάρκειας είναι ό,τι ακριβώς χρησιμοποίησε το προαναφερθέν ντουέτο για να μας μεταφέρει νοητά ξανά στα '80s, με την απογυμνωμένη και μουντή παραγωγή να ταιριάζει απόλυτα στην αισθητική και τις προθέσεις του υλικού. Ο Παπαγιαννάκης ανακαλεί τους Dickinson και Russ North με τις παθιασμένες ερμηνείες του, ο Ungod επιμελείται όλα τα υπόλοιπα όργανα κι εντυπωσιάζει, την ίδια στιγμή που η έμπνευση τους οδηγεί σε μια διαδρομή από τους Tokyo Blade και τους Cloven Hoof, στο US metal των '80s και από εκεί στους Artch και τους πιο σύγχρονους Lucifer's Hammer.

Ο ήχος του πραγματικού heavy metal που ανδρώθηκε στα '80s επιστρέφει, καθώς οι κιθάρες του δίσκου σμιλεύουν υπέροχα επικότροπα θέματα, τα οποία, ωστόσο, δεν στερούνται δυναμικών, ούτε φοβούνται να ξεφύγουν των mid tempo χωραφιών. Αντιθέτως, ο λυρισμός και η τραχύτητα μπλέκονται μεταξύ τους αρμονικά, ως το ιδανικό υπόβαθρο για τις υψίφωνες στιχουργικές επελάσεις των αναμενόμενων "sword, sorcery, fire and steel" θεμάτων.

Με το cult-όμετρο να χτυπάει κόκκινο και το ημερολόγιο να δείχνει ξανά 1985, οι Steelwitch ξεπροβάλλουν κατευθείαν από τα πιο βαθιά heavy metal μπουντρούμια της ιστορίας και κάνουν το παρόν του ήχου λίγο καλύτερο. Απαιτούμε full length το συντομότερο, βρίσκοντας μέχρι τότε εδώ την αλήθεια τους.