Somali Yacht Club

The Sea

RobustFellow (2018)
Από τον Θεοδόση Γενιτσαρίδη, 06/02/2018
Πλούσιο κι ενδιαφέρον
Πώς βαθμολογείτε το δίσκο;

Η μπάντα προέρχεται από την Ουκρανία. Είναι τρεις. Ο Μez στις κιθάρες και τα φωνητικά, ο Artur στο μπάσο και ο Lesyk στα τύμπανα. Αυτή είναι η δεύτερη κυκλοφορία της μπάντας, μετά το "Sun" του 2014. Ο ήχος τους δεν είναι πολύ συγκεκριμένος καθώς κάθε κομμάτι από τα έξι της κυκλοφορίας είναι λίγο διαφορετικό από τα υπόλοιπα. Η βασική ιδέα και η σταθερά όλων είναι η βαριά ψυχεδέλεια που κρατιέται καθόλη την πορεία και γεμίζει σκόνες και λάσπες. Προσωπικά μου θύμισε λίγο τους Elder.

Αυτό που κάνει την διαφορά είναι τα καθαρά, κάπως αεράτα, φωνητικά. Όταν λέω αεράτα είναι μια προσπάθεια ορισμού του στιλ τραγουδιού που τα φωνητικά τραβιούνται λίγο παραπάνω, αφήνονται με αρκετό fade για περισσότερη διάρκεια στον αέρα και καταλήγουν να σιγοσβήνουν. Το πρώτο κομμάτι "Vero" που διαρκεί πάνω από έντεκα λεπτά αρχίζει με ένα post-rock χτίσιμο αρκετά γνώριμο στους φίλους του είδους. Η πορεία του εχει λίγο παραπάνω σκόνη και δόσεις progressive rock. Τελικά όντας ιδιαίτερα ατμοσφαιρικό καταλήγει να βαραίνει προς το τέλος και να πλησιάζει sludge μονοπάτια. Το επόμενο "Religion Of Man" επίσης κοντά στα δώδεκα λεπτά διάρκεια, αρχίζει μελωδικά και συνεχίζει να βαραίνει στην πορεία. Έχει μια ψυχεδελική αισθητική, με αργό ρυθμό και σταδιακό χτίσιμο. Η σύνθεση είναι η καλύτερη του δίσκου και κρύβει όλες τις επιθυμίες της μπάντας. Στο "Blood Leaves A Trail" μετά ακούς λίγο περισσότερο την διάθεση τους να βαρύνουν. Αρκετά σκονισμένο και προοδευτικό κατέχει όμορφα riffs και μια ψυχεδελική παλιομοδίτικη διάθεση. Το υπόλοιπο του δίσκου με τα "Hydrophobia", "84 Days" και "Crows" φαντάζει σαν να αντιγράφει τις τρεις πρώτες συνθέσεις, με λίγο λιγότερη διάρκεια. Όλα ξεκινούν ήρεμα, γεμίζουν με τα φωνητικά και την ατμόσφαιρα ψυχεδέλειας των παραπάνω και καταλήγουν με περισσότερη ένταση, κοφτά riffs και λίγο λάσπη παραπάνω. Το τελευταίο είναι σίγουρα περισσότερο άξιο αναφοράς και διαθέτει μια ήσυχη μεν αλλά βαριά στην ατμόσφαιρα πορεία.

Ο δίσκος δεν είναι κακός. Έχει βρωμιά, fuzz, λίγες δόσεις stoner και αρκετά καλό στήσιμο και χτίσιμο στις συνθέσεις. Νιώθω ότι αυτή η μπάντα μπορεί να συνθέσει και καλύτερα κομμάτια. Τα δείγματα είναι καλά και θα υπάρξει κόσμος που θα αγαπήσει μερικά κομμάτια τους. Αυτή η επική διαχείριση και οι όμορφες μελωδίες δεν γίνεται να περάσουν αδιάφορα από τα αυτιά κανενός.

Bandcamp

  • SHARE
  • TWEET