Sodom

In War And Pieces

SPV / Steamhammer (2010)
Από τον Βαγγέλη Ευαγγελάτο, 01/12/2010
Πώς βαθμολογείτε το δίσκο;
"In War And Pieces": νέο album για την τριάδα από τη Βεστφαλία, μετά από τριετή απουσία. Eliran Kantor (Testament, Atheist, GWAR): σχεδιαστής του απαράμιλλου εξωφύλλου, που δίνει μια άλλη διάσταση στην πολεμική θεματολογία. Waldemar Sorychta (Grip Inc., Enemy Of The Sun): ο πολύπειρος παραγωγός και μουσικός που αναλαμβάνει τον ήχο των Sodom για πρώτη φορά.

Στο τελευταίο στέκομαι για λίγο, καθώς θεωρώ την επιλογή του σημαντική για πολλούς λόγους. Καταρχήν, συνεπάγεται φρεσκάρισμα του ήχου, κάτι που επιβεβαιώνεται σύντομα με το ομότιτλο κομμάτι που διαρρέει επίσημα η μπάντα. Το "In War And Pieces" περιέχει τα τυπικά στοιχεία των Γερμανών αλλά και μεγάλες ποσότητες groove. Θυμίζει περισσότερο τον ομώνυμο δίσκο τους, αλλά ακούγοντάς το δε μπορείς παρά να σκεφτείς και τη μπάντα με την οποία μεγαλούργησε ο Sorychta, τους Grip Inc.

Τέλη Νοεμβρίου, η ώρα για την ολοκληρωμένη ακρόαση έχει φτάσει. Κεφάλαιο: μελωδία. Ήταν ήδη εμφανές από το "Sodom" του '06 και πλέον μονιμοποιείται. Η μπάντα του Θείου Tom έχει στραφεί προς μία ελαφρώς διαφορετική κατεύθυνση. Το "In War And Pieces" αποτελεί τον πιο κιθαριστικό και συνάμα πιο μελωδικό τους δίσκο, διατηρώντας ωστόσο το αναγνωρίσιμο πολεμικό ύφος τους. Γίνεται οι πιο επιθετικές στιγμές να είναι ταυτόχρονα και οι μελωδικότερες; Ασφαλώς γίνεται, όταν υπάρχουν κομμάτια σαν το "Hellfire" ή το "Nothing Counts More Than Blood". Δεν είναι όμως ξεκάθαρο αν τελικώς τους βγαίνει σε καλό.

Σίγουρα το album βρίθει θελκτικών στοιχείων, είτε αυτά είναι υπερηχητική thrash riffολογία παλαιού τύπου ("Knarrenheinz"), είτε μεγαλειώδη πολεμοχαρή refrain ("The Art Of Killing Poetry") ή απρόσμενα απολαυστικά κιθαριστικά μέρη (παντού). Βρωμιά είπατε; Μπα, εδώ θα τα χαλάσουμε. Ο χαρακτηριστικός μπαρουτοκαπνισμένος Sodom ήχος δεν είναι πια μαζί μας. Ξεχάστε την ατμόσφαιρα του "M-16", για να μην πάμε πιο πίσω. Τα "City Of God" και "Buried In The Justice Ground" ήταν απλά προπομποί. Βέβαια, κάποια λασπωμένα κατάλοιπα εμφανίζονται πού και πού, καταπιεσμένα μέσα στις συνθέσεις των "Through Toxic Veins" και "Feigned Death Throes". Δεν είναι ότι οι Γερμανοί δε θέλουν να παίξουν βρώμικα, ίσα ίσα που ψάχνουν συνεχώς το καθοριστικό χτύπημα κάτω από τη ζώνη. Εκεί όμως βρίσκεται μονίμως σε ρόλο διαιτητή ο Sorychta, για να θυμίζει τους νέους κανόνες μέσω της πεντακάθαρης παραγωγής του. Και εκεί που τα "Storm Raging Up" και "Soul Contraband" προσπαθούν να υπονομεύσουν το κλίμα, έρχεται από το πουθενά ένα "God Bless You" να τους κάνει χαλάστρα, όντας ένα από τα πιο «γλυκά» τραγούδια της ιστορίας τους.

Η κιθάρα του Bernemann είναι μακράν η πιο διακεκριμένη συνιστώσα του δίσκου. Οι εξαιρετικές μεστές επιδόσεις του κατατάσσονται με ευκολία ανάμεσα στις καλύτερες και πιο πλούσιες των Γερμανών. Ο Bobby στα τύμπανα είναι ο πιο άμεσα ευνοημένος από την παραγωγή, με τη βοήθεια της οποίας καταθέτει την πιο ολοκληρωμένη του δουλειά με τους Sodom. Πολύ κρίμα που έμελλε να αποτελέσει και την τελευταία του, καθώς την ώρα που γράφονται αυτές οι γραμμές έχει ήδη ανακοινωθεί η παραίτησή του, λόγω προσωπικών του προβλημάτων με τον Angelripper. Το μπάσο του τελευταίου σε γενικές γραμμές είναι όπως θα το περιμέναμε, αν και, ελέω του κιθαριστικού οργίου και της grooveάτης μεθόδευσης, εμφανίζεται κάπως πιο υποβαθμισμένο απ' ό,τι συνήθως. Στο φωνητικό του ρόλο ο Tom απλά παραμένει ο Tom, στο γνωστό φωνακλάδικο στυλ του οποίου προστίθενται κάποια death metal μουγκρητά στα σημεία που αρμόζουν.

Το "In War And Pieces" είναι ένας δίσκος γεμάτος με ουσιώδη τραγούδια που έχουν κάτι να σου πουν, χωρίς πραγματικά κανένα filler, και μέσω αυτών η μπάντα παρουσιάζεται κάθε άλλο παρά κορεσμένη από ιδέες αλλά και διαθέσεις. Για την ποιοτική της αξιοπιστία δε νομίζω να τίθεται ζήτημα. Η αλήθεια όμως είναι ότι η πλειοψηφία των οπαδών των Sodom έχει συγκεκριμένες απαιτήσεις από ένα συγκρότημα της κλάσης τους, περιμένοντας να συναντήσει τα ιδιαίτερα χαρακτηριστικά τους στο συνθετικό αλλά και στον ηχητικό τομέα. Χαρακτηριστικά από τα οποία οι κύριοι Such, Kost και Schottkowski, με το δέκατο τρίτο δίσκο τους, μοιάζουν να παρεκκλίνουν σε μερικό βαθμό, αν και φροντίζουν να το κάνουν με τρόπο που περισσότερο τους ωφελεί, παρά ενεργεί εις βάρος τους.
  • SHARE
  • TWEET