Snarky Puppy

Για να εξηγούμαστε. Οι Snarky Puppy δεν είναι μια καθαρά Jazz μπάντα, δεν είναι ξεκάθαρα fusion, και σίγουρα δεν είναι μια Jam μπάντα. Τι είναι λοιπόν; Απλούστατα είναι αυτό που είναι, και μέσα σε δύο χούφτες χρόνια και με το σπαθί τους φυσικά, απέκτησαν το εκλεκτό προνόμιο του να βρίσκονται στην ίδια πρόταση με σύγχρονους θρύλους. Πως τα κατάφεραν; Για να είμαι ειλικρινής, η αποδόμηση της πεπατημένης (Jazz), το χτίσιμο εκ νέου πάνω σε μια ιδιαίτερη αρχιτεκτονική (Fusion) και ο τρόπος που δρα ο ανήσυχος νους του, Ελληνικής καταγωγής, ιδρυτή της μπάντας Michael League, δεν είναι για όλους. Παρόλα αυτά, με όχημα την κολεκτίβα των Snarky Puppy και για καταλύτη μια κατά τα φαινόμενα εκλεκτική μουσική πρόταση, καταφέρνει να προσεγγίσει μια όλο και μεγαλύτερη μάζα ακροατών, κάνοντας επιτυχημένα αυτό το οποίο οραματίστηκε εξ αρχής. Και ποιο είναι αυτό; Το δικαίωμα να αυτοπροσδιορίζονται αμιγώς ως Big Band, ελληνιστί ως μεγάλη ορχήστρα, αν με ρωτάτε είναι ένα κατόρθωμα από μόνο του, κάτι που δικαίως μεταφράστηκε στα τέσσερα Grammy που έχουν κατακτήσει, γιγαντώνοντας τον θαυμασμό αλλά και τις προσδοκίες.

Στο σήμερα, η ολοκλήρωση του εγχειρήματος της ηχογράφησης του "Εmpire Central" σε μόλις μια εβδομάδα, αποτελεί άθλο, όμως η κοινή παρουσία των 19, καλά διαβάσατε, ολογράφως δεκαεννιά μουσικών που συμμετέχουν ζωντανά είναι αν μη τι άλλο ένα ξεχωριστό κεφάλαιο στο δικό τους βιβλίο των προκλήσεων. Ηχογραφημένο λοιπόν ζωντανά στο Dallas, το "Empire Central" όπως ο τίτλος του δηλώνει, μιλάει καταρχήν στα ευήκοα ώτα των θαυμαστών του Mεγάλου Mήλου και μετά σε αυτούς του υπόλοιπου κόσμου. Εδω δεν πρόκειται να βρείτε μια δήλωση καριέρας, όπως π.χ. στο παρελθόν έχουν πράξει με τo κοσμογονικό ντεμπούτο τους "Group UP" ή το sequel στο ρηξικέλευθο "We Like It Here", όμως το πρόσημο στο καλάθι παραμένει θετικό για ένα -δίχως αμφιβολία- δύσκολο μουσικό εγχείρημα συνολικής διάρκειας 90 λεπτών. Ξεκινώντας με το neo-soul "Keep It In Your Mind" και το funky "Bell", μέχρι το πιθανότατα πιο groovy κομμάτι του δίσκου το "Take it!", οι Snarky Puppy αφήνουν εν μέρει την fusion θεματολογία στην άκρη. Οι ethnic αναφορές έχουν συμμαζευτεί αρκετά σε σχέση με το εξαιρετικό και πολύ φρέσκο "Immigrance", δίνοντας χώρο στην πιο Jazz πλευρά του συνόλου να βολευτεί για τα καλά, νιώθοντας σαν αγέννητο μωρό σε ζεστή μήτρα. Και είναι αλήθεια πως στα "Βroken Arrow" και "RL's" αναμασούν χαρακτηριστικά την μέχρι τώρα δισκογραφία τους, όμως διάολε το κάνουν με εξαιρετικά χαριτωμένο τρόπο. Ειδικότερα το "RL's" θα δώσει εν τέλει περισσότερο νόημα στην ιεράρχηση της εμπειρίας που επιδιώκουν για εμάς μέσω της ακρόασης του δίσκου. Tα "Mean Green", "Fuel City" και "Βelmont" δίνουν τις απαραίτητες καμπύλες στο καρδιογράφημα της οικονομίας, λίγο πριν έρθει το κινηματογραφικό prog μανιφέστο του "Trinity" να μας αφήσει με υποσχέσεις για το μέλλον, στην κορυφαία κατά εμέ στιγμή του "Εmpire Central".

Καλή συγκυρία λοιπόν, για όσους τυχερούς βρέθηκαν στο Θέατρο Παλλάς με sold out για να απολαύσουν μια ιδιαίτερη μουσική παράσταση, που διορθώστε με αν κάνω λάθος, θα είναι το σημαντικότερο live μετά από χρόνια για τους φίλους της Jazz fusion, έπειτα το φαινόμενο Kamasi Washington, στα πλαίσια της περιοδείας του "Epic". Και ας είναι περισσότερο funk ή pop ή prog ή τέλος πάντων πείτε το όπως θέλετε, δεν μπορώ να σας χαλάσω χατήρι.