Slough Feg

Οι Slough Feg είναι σίγουρα από τις πιο παράξενες περιπτώσεις συγκροτημάτων τα τελευταία χρόνια. Θεωρώ πως δεν είναι αρκετά διαδεδομένοι σαν όνομα, παρά μόνο στους underground metal κύκλους. Οι οπαδοί που ψάχνονται αρκετά μάλλον θα τους έχουν ανακαλύψει από το ξεκίνημα της καριέρας τους. Η πρώτη επαφή μου μαζί τους ήταν από τα album βινιλίου για τα οποία κάποιες φορές λες «α ωραίο φαίνεται, ας το αγοράσω να δω τι είναι». Κάτι το ωραίο εξώφυλλο, κάτι το όνομα, κάτι που θα διαβάσεις στο οπισθόφυλλο θα υπάρξει ένα στοιχείο που θα σου κεντρίσει την προσοχή έτσι ώστε να αγοράσεις το album.

Οι Slough Feg από την πρώτη τους δουλειά "The Lord Weird Slough Feg" το 1996 μέχρι και την πιο πρόσφατη "Atavism" έχουν καταφέρει να παντρέψουν επιτυχώς τον επικό ήχο με το φολκλορικό στοιχείο μέσα από στίχους που αναφέρονται σε μάχες και θέματα για το διάστημα, κάτι που λίγοι έχουν επιτύχει, αλλά συνηθίζεται στο ιδίωμα. Στο κάθε άκουσμα των δουλειών τους, τα πρώτα ονόματα που σου έρχονται στο μυαλό είναι οι Brocas Helm ή οι Manilla Road, από τους οποίους φαίνεται ότι έχουν πάρει πολλά στοιχεία. Όλες οι κυκλοφορίες τους δεν απέχουν ηχητικά η μια από την άλλη, κάνοντας το συγκρότημα αρκετά αγαπητό στους cult metal κύκλους.

Πριν από λίγο διάστημα είδε το φως της δημοσιότητας η νέα, έκτη, δουλειά τους "Hardworlder". Εκ πρώτης δε φαίνεται να απέχει και πολύ, ηχητικά, από τις προηγούμενες προσπάθειες τους, κάτι απολύτως λογικό, αφού όταν έχεις ταυτότητα σε ένα είδος γιατί για την αλλάξεις; Η νέα τους προσπάθεια έχει όλα εκείνα τα στοιχεία που χαρακτηρίζουν τη μπάντα τόσα χρόνια, με μια όμως διαφορά από τις προηγούμενες: Οι Slough Feg έχουν βουτήξει αυτή τη φορά λίγο πιο πίσω στο χρόνο, προσθέτοντας στον ήχο τους και πιο rock στοιχεία.

Ενώ όλο το album διακατέχεται από τις γνωστές mid tempo συνθέσεις τους, βασισμένες στη μελωδία, που παραπέμπουν σε μεσαιωνικές περιόδους, εμπεριέχονται και μελωδίες που φέρνουν στο μυαλό συγκροτήματα όπως οι Thin Lizzy, δίνοντας ένα άλλο χρώμα στο όλο αποτέλεσμα. Οι ακροατές του album σίγουρα θα συναντήσουν και στη νέα δουλειά τους ό,τι και στις προηγούμενες, μόνο που αυτή τη φορά θεωρώ ότι το φολκλορικό στοιχείο υπερέχει κάπως του επικού.

Ακούγοντας τη νέα δουλειά και κλείνοντας τα μάτια ταξιδεύεις σε άλλες εποχές. Οι σύνθετες της μπάντας μας χαρίζουν για ακόμα μια φορά ήχους και μελωδίες που δε σου φεύγουν εύκολα από το μυαλό. Παράλληλα όλα τα τραγούδια σε κρατούν σε μια μουσική εγρήγορση που μάλλον ικανοποιεί τον ακροατή. Ούτε δίκασες, ούτε βαρβαρικές κραυγές θα βρει κανείς στη νέα τους δουλειά, αφού η εν λόγω έκφραση επικής μουσικής δεν τους αρμόζει, βάσει της μέχρι στιγμής παρουσίας τους. Αντιθέτως ο ακροατής θα βρει στη νέα δουλειά συνθέσεις επικού χαρακτήρα, αποδομένες σε πιο κλασικές, κατά κάποιο τρόπο, αρχέγονες ηχητικές φόρμουλες.

Δυστυχώς έχω στα χέρια μου την promo μορφή του album οπότε δε μπορώ να αποκρυσταλλώσω γνώμη για το περιεχόμενο των στίχων. Αν κρίνω όμως από τους τίτλους, μάλλον βαδίζουν στα γνωστά μονοπάτια που τους έχουμε συνηθίσει. Η φωνή του Mike Scalzi, σήμα κατατεθέν για μένα του group, παραμένει και στη νέα προσπάθεια τους βελούδινα αφηγηματική. Ακούγοντας τον νιώθεις πιο πολύ ότι ακούς μια ιστορία παρά τραγούδια. Ίσως το συγκρότημα να μην είχε την ίδια απήχηση και αίγλη χωρίς αυτόν. Όντας ο ιδανικός frontman για τέτοιου είδους μουσική, οδηγεί και τα άλλα μέλη να αποδίδουν όλες τις συνθέσεις με τον καλύτερο τρόπο, δημιουργώντας άλλο ένα πολύ καλό album για την ιστορία του group και χαρίζοντας ακόμα περισσότερους πόντους στη δημοτικότητα του. Το γεγονός ότι μάλλον αρέσκονται να παίζουν αυτό που τους αρέσει και όχι αυτό που προστάζουν οι μόδες φαίνεται μέχρι και στις διασκευές τους, αφού κομμάτια όπως τα "Dearg Doom" των τελείως άγνωστων σε μένα Horslips αλλά και το "Street Jammer" των Manilla Road από τον πρώτο δίσκο τους "Invasion" (!) δε νομίζω ότι ακούγονται κάθε μέρα, πόσο μάλλον διασκευάζονται.

Οι Slough Feg είναι από τις λίγες πολύ αγνές μπάντες τώρα πια, γι' αυτό και ο δίσκος έχει θέσει πολύ σοβαρή υποψηφιότητα για να είναι στις κορυφαίες κυκλοφορίες του έτους. Οι Slough Feg δεν έχουν υποκύψει ποτέ σε κάτι που θα τους φέρει εμπορική επιτυχία, κάνοντας τούς αυθεντικούς και αν μη τι άλλο πολύ αγαπητούς, ειδικά στους ρομαντικούς μεταλλάδες. Όλες οι δουλειές τους δεν είναι εύκολες στο άκουσμα και θέλουν αρκετές ακροάσεις για να κατανοήσεις το έπος των συνθέσεων. Αξίζουν πάντως μιας προσοχής, είτε αρέσουν, είτε όχι, γιατί οι μπάντες με δικό τους ήχο και ταυτότητα τείνουν να εκλείψουν.