Sithu Aye

Το πιο πιθανό είναι το όνομα να μην σας λέει τίποτα. Εκτός αν ασχολείστε με ανεξάρτητες instrumental prog-metal παραγωγές οπότε ίσως και να τον ξέρετε τον κύριο Sithu Aye (προφέρεται «σί-του-άι»). Μπορεί πάλι να είστε στο εξωτερικό και να τον είδατε ως support στους Haken (USA tour). Ας συστηθούμε λοιπόν. Ο Sithu είναι ένας 28χρονος Σκωτσεζο-Βιρμανέζος από τη Γλασκόβη, με μάστερ στη Φυσική και λάτρης των anime. Μια γρήγορη αναζήτηση στο όνομα του και θα αντικρύσετε έναν χαρούμενο nerdy τύπο κραδαίνοντας μια πανέμορφη Mayones ηλεκτρική κιθάρα και αν κρίνω από τα βιντεάκια που ανεβάζει στη σελίδα του στο Facebook μάλλον ζει ακόμα στο παιδικό του δωμάτιο με τις αφίσες του Neon Genesis Evangelion στο τοίχο αλλά και μια συλλογή από κιθάρες, συνθεσάιζερ και έναν υπολογιστή όπου συντίθεται και παράγεται ο ήχος του μπάσου και των ντραμς.

Πρόκειται επίσης και για έναν εξαιρετικό μουσικό με παραγωγή έως τώρα τρεις δίσκους παρακαλώ! Όλοι τους με τίτλο εμπνευσμένο από τη αγάπη του για τη Φυσική και με αναφορά σε διαστρικά ταξίδια. Το ταξίδι της μουσικής του ξεκινά το 2001 με το "Cassini" ενώ το προηγούμενο άλμπουμ του 2016 "Set Course For Andromeda" μας έβαλε στη θέση του οδηγού προς τον κοντινό μας Γαλαξία και ήρθε η ώρα της επιστροφής προς το σπίτι με το πρόσφατο τέταρτο δίσκο του με τίτλο "Homebound". Πρόκειται για μια παραγωγή βασισμένη στην κιθάρα και μόνο με όλα τα άλλα όργανα προγραμματισμένα από υπολογιστή. Κατανοώ ότι σε μερικούς αυτό και μόνο αποτελεί βασικό αποτρεπτικό παράγοντας για να ακούσετε έναν δίσκο. Μπορεί επίσης να νομίζετε ότι ένας τέτοιος δίσκος απευθύνεται μόνο σε κιθαρίστες και πως αναλώνεται σε ατελείωτα ανούσια σόλο επίδειξης της όποιας τεχνικής. Και όμως! Δώστε μια ευκαιρία να ταξιδέψετε με τις πανέμορφες μελωδίες που παράγει ο ήχος της κιθάρας του πανέξυπνου Sithu. Ένα μιγμα djent, progressive metal και J-pop που σίγουρα δεν ηχεί καλά σε πολλά αυτιά αλλά το αποτέλεσμα είναι κάτι ιδιαίτερο και, επιτρέψτε μου τον χαρακτηρισμό, χαρούμενο. Είναι λογικό για ένα one-man band μέρος της μουσικής να είναι «κονσέρβα» αλλά είμαι σίγουρος ότι ακόμα και για φουλ μπάντες το μέλλον ανήκει στην ψηφιοποίηση μέρους της μουσικής λόγω των συνεχώς αυξανόμενων δυνατοτήτων που προσφέρει η τεχνολογία.

Το ταξίδι της επιστροφής από την Ανδρομέδα ξεκινά χαμένοι στο διάστημα ("Lost In The (Space) Sauce") ένα μικρό intro που θέτει το τόνο για τον υπόλοιπο δίσκο: ακουστική κιθάρα, J-Pop ρυθμός και χαρά! Το σκάφος παίρνει μπρος με το "Primary Ignition" και ο Sithu μας αποδεικνύει πως μια προ-ηχογραφημένη παραγωγή μπάσου και ντραμς μπορεί πραγματικά να ακούγεται τόσο γεμάτη και δυνατή. Υπέροχα σόλο (αναμενόμενο) και αν φαντάζεστε πολύπλοκα μέρη και ακατανόητα μέτρα σε περίεργες κλίμακες, θα απογοητευτείτε καθώς η μουσική του Sithu ηχεί ευχάριστα και κινείται σε progressive μονοπάτια που στόχο έχουν να σας κάνουν να δημιουργείτε ενθουσιώδεις εύθυμες εικόνες στο μυαλό σας. Το πρώτο μισό του άλμπουμ είναι πιο έντονο και 'σοβαρό' με ένα τετράλεπτο ύμνο στα anime "Runaway Reaction" όπου μετά στο δεύτερο μισό οι ταχύτητες δεν πέφτουν αλλά οι μελωδίες γίνονται 'γλυκύτερες' και ακόμα πιο ταξιδιάρικες με ένα αίσθημα μελαγχολίας διάχυτο ίσως επειδή η αστρική μας περιπέτεια σιγά-σιγά τελειώνει. Το "Journey" μας προσφέρει ένα υπέροχο κιθαριστικό κομμάτι πάνω σε μια δυνατή μπασογραμμή και ένα πομπώδες φινάλε ενώ το επόμενο "Footsteps" ίσως είναι από τις ομορφότερες μελωδίες του άλμπουμ. Το "Galaxies Collide" που κλείνει τον δίσκο αφήνει να εννοηθεί ότι το ταξίδι ίσως δεν ολοκληρώθηκε ενώ μέσω της μουσικής ο Sithu μας δίνει την ένταση και ορμή που ηχητικά θα αντικατοπτρίζει μια σύγκρουση γαλαξιών αλλά και την ομορφιά μιας τέτοιας εικόνας. Μπορείς σχεδόν να φανταστείς μέσω των ήχων πώς θα έμοιαζε μια τέτοια κοσμική βίαια αλλά συνάμα όμορφη εικόνα.

Μέσα στα 45 λεπτά του ο Sithu καταφέρνει να μας δώσει ενέργεια, χαρά και ευχαρίστηση και να μας εντυπωσιάζει με τις μελωδίες τους αλλά και την τεχνική του κατάρτιση και ποπ αισθητική. Βάζεις τη μουσική δυνατά, κλείνεις τα μάτια και ονειρεύεσαι αστρικά ταξίδια και μαγικές περιπλανήσεις και αυτό κατά τη γνώμη μου είναι το χαρακτηριστικό γνώρισμα ενός καλού instrumental δίσκου. Και το "Homebound" ανήκει αδιαμφισβήτητα σε αυτήν την κατηγορία. Αν σας αρέσει το instrumental prog metal ή θέλετε μια καλή εισαγωγή στο είδος τότε το "Homebound" είναι μια εξαιρετική επιλογή.