Sigh

Scenes From Hell

The End (2010)
Από τον Άλκη Κοροβέση, 09/12/2010
Πώς βαθμολογείτε το δίσκο;
Είναι γεγονός πως πλέον για να τραβήξει την προσοχή μου κάτι στο χώρο του black metal θα πρέπει να έχει κάτι το ιδιαίτερο, το πειραματικό, όχι κατ' ανάγκη ταιριαστό εκ πρώτης όψεως, και είναι αλήθεια πως οι Sigh με το "Scenes From Hell" το κατάφεραν.

Με τον έβδομο δίσκο τους στην εικοσαετή καριέρα τους, οι Sigh αρχίζουν ένα νέο κύκλο που θέλει τους τίτλους των κυκλοφοριών τους να ξεκινούν με τα γράμματα του ονόματός τους και να ολοκληρώνεται σε πέντε άλμπουμ. Όντας από τα πρώτα -αν όχι το πρώτο- γιαπωνέζικο black metal σχήμα, αντιλαμβάνεται κανείς ότι μόνο κάτι αδιάφορο δε θα μπορούσε να συναντήσει στο "Scenes From Hell". Αυτό λοιπόν που χαρακτηρίζει τον εν έτει 2010 ήχο των Sigh είναι ο συγκερασμός του παραδοσιακού black metal με soundtrack μέρη, σχεδόν βγαλμένα από το OST του "Oldboy" ή κάποιο cult γιαπωνέζικο horror film. Ένας εξαιρετικός συνδυασμός, που οφείλεται και στην παρουσία -πρώτη εμφάνιση σε δίσκο των Sigh- της Dr. Mikannibal με το σαξόφωνο και τα brutal φωνητικά της.

Ο avant garde χαρακτήρας του "Scenes From Hell" διατηρείται σε όλη τη διάρκεια του δίσκου, ενώ η δίκαση οργώνει και τα κάφρικα φωνητικά των Mirai Kawasima και Dr. Mikannibal μπλέκονται με τα πνευστά, τον ήχο του sitar, του theremin, του πιάνου. Τα μελωδικά solo και οι αργόσυρτες -εμβατηριακές- στιγμές του δίσκου, πλαισιωμένες από τις ενορχηστρώσεις του Kawasima, ολοκληρώνουν ένα παζλ, κάθε κομμάτι του οποίου συντελεί εξίσου στη δημιουργία της κατάλληλης ατμόσφαιρας και εικόνας.

Η παραγωγή του δίσκου κάθε άλλο παρά καλογυαλισμένη είναι, προσδίδοντας έναν old school τόνο στο όλο εγχείρημα, που ενδεχομένως κάποιους να τους ξενίσει. Προσωπικά το βρήκα αρκετά ενδιαφέρον, όπως και το σύνολο του "Scenes From Hell", όντας επί της ουσίας κάτι διαφορετικό, ικανό να τραβήξει κόσμο που έχασε το ενδιαφέρον του για τη σκηνή, αλλά και «νέο αίμα» στο χώρο του black metal. Η εμπειρία και η συνδυαστική δεινότητα των Γιαπωνέζων συνετέλεσε στη δημιουργία ενός δυνατού δίσκου, από τις πιο ενδιαφέρουσες κυκλοφορίες στον extreme avant garde ήχο.
  • SHARE
  • TWEET