Shinedown

Σε μία εποχή που για το ευρύ κοινό το ροκ έχει πεθάνει και τα μεγάλα ονόματά του περιοδεύουν περιμένοντας τους κομήτες ως άλλοι δεινόσαυροι, οι Shinedown είναι ένα σεβαστό αντεπιχείρημα. Τουλάχιστον στην από κει μεριά του Ατλαντικού, όπου μια ντουζίνα και βάλε singles τους έχουν βαφτεί σε χρυσό ή πλατίνα και οι δίσκοι τους ακολουθούν από κοντά. Η μερίδα που θεωρεί ότι η εξέλιξη του ήχου σταμάτησε στην όποια δεκαετία προφανώς δεν θα πειστεί. Το ίδιο κι εκείνη που θα τρέξει να απαντήσει με δύσκολες ταμπέλες κι άλλα παράξενα.

Ο Brent Smith και η παρέα του από το ξεκίνημα της πορείας τους γράφουν απλά, άμεσα τραγούδια για αρένες και ραδιόφωνα. Χώρος για εξεζητημένες δομές ή στριφνές λεπτομέρειες δεν υπάρχει. Αν χρειάζεται απόδειξη ότι αυτό δεν αλλάζει ούτε στην έβδομη ολοκληρωμένη δουλειά τους, το μπάσιμο με το "No Sleep Tonight" και το ομώνυμο δίνει την απάντηση από νωρίς. Γκάζια, ένταση, αψεγάδιαστη χροιά, υπέρ-γυαλισμένη παραγωγή, ρεφρέν που κολλάνε άκοπα. Τίποτα που δεν έχουν ξανακάνει, τίποτα λιγότερο από καλοπαιγμένη σύγχρονη σκληρή μουσική.

Αν υπάρχει κάτι διαφορετικό στην πρόταση του "Planet Zero", αυτό είναι το στήσιμο γύρω από μία ενιαία θεματική. Σε μικρότερο βαθμό κάτι αντίστοιχο είχε παρουσιαστεί πριν τέσσερα χρόνια στο "Attention Attention", εδώ όμως το concept στρογγυλοκάθεται στο κέντρο του πλάνου, σε βαθμό που το 1/3 του δίσκου καλύπτεται από ιντερλούδια. Επιπλέον, εκεί που στο παρελθόν το στιχουργικό μέρος ήταν αυστηρά προσωπικό, αυτήν τη φορά το σχήμα κοιτάζει γύρω κι επιχειρεί έναν σχολιασμό στα κοινωνικά δίκτυα, τις τυφλά απόλυτες απόψεις και την cancel culture.

Προς αποφυγή παρερμηνειών, δεν μιλάμε για κάποια πολιτικοποιημένη στροφή από το πουθενά. Ο τρόπος που παρουσιάζονται σκέψεις και προβληματισμοί είναι μετρημένος και με όσο στρογγυλεμένες γωνίες επιτρέπει το mainstream πλαίσιο. Οι αφιερώσεις στη διαφορετικότητα (βλ. "Dysfunctional You" και "A Symptom Of Being Human") κουβαλάνε λίγη από τη γλυκιά μαγεία του "Amaryllis" με δέκα χρόνια απόσταση. Το "Clueless And Fun" ροκάρει σα να μην υπάρχει αύριο. Το "Sure Is Fun" κερνάει χαμόγελα. Το "Daylight" φωνάζει για αναπτήρες ή αναμμένα φλας.

Οι Shinedown δύο δεκαετίες μετά το ντεμπούτο τους παραμένουν μία μπάντα καταδικασμένη να γράφει χιτάρες. Παίρνοντας ως δεδομένο το ύψος των κορυφών που έχουν αγγίξει, το ότι δεν καταφέρνουν να ανεβούν τόσο ψηλά δεν ξαφνιάζει. Το υλικό έχει τη σφραγίδα τους και κάμποσα τραγούδια που συναυλιακά θα μπορούν να σταθούν δίπλα στις γνωστές επιτυχίες. Οι προσγειωμένες, τηρουμένων των αναλογιών, ενορχηστρώσεις είναι μία σεβαστή επιλογή. Η ενέργεια του "The Saints Of Violence And Innuendo" αρκεί για να γυρίσει στιγμιαία το ημερολόγιο στο 2008.