Serpentina Satelite

Τελικά από το διάστημα δε φαίνεται μόνο το Σινικό Τείχος, αλλά και το Περού. Ή μήπως βλέπουμε εμείς το Περού στο διάστημα; Ερωτήμα που δεν επιδιώκει να απαντηθεί, τίθεται μόνο και μόνο για να σας συνοδεύσω στο γαλαξιακό κόσμο των Serpentina Satélite που κατάγονται από τη Λίμα και πριν από λίγες ημέρες κυκλοφόρησαν το δεύτερο ep τους.

Η οικογένεια Castillejos που συνθέτει τα 2/5 της μπάντας και η παρέα της είναι η μόλις δεύτερη γνωριμία μου με τη σκηνή της χώρας, έπειτα από τους psychedelic doomsters Reino Ermitaño, κι ομολογώ πως με έψησαν να την ψάξω κι άλλο. Το εξώφυλλο και η διάρκεια των τραγουδιών δεν αφήνουν περιθώρια παρερμηνείας όσον αφορά το μουσικό τους ύφος, μόνο που το space kraut rock τους δεν είναι μονάχο. Ok, δεν αποτελεί έκπληξη η ψυχεδελοστονεράδικη ακολουθία τους, πρέπει όμως να τους βγάλω το καπέλο που δε μου θύμισαν κάτι συγκεκριμένο, τουλάχιστον όχι τόσο έντονα.

Η μυστηριακή ατμόσφαιρα που είχαν κατά νου επιτεύχθηκε πάραυτα και με τους παιδικούς ψιθύρους (ειδικά στο απόκοσμο "Nueva Ola"), ενώ το 23λεπτο "Kommune 1" που κλείνει το δίσκο ταλανίζει την ψυχική ισορροπία του ακροατή στο ταξίδι προς το άγνωστο. Τα λίγα αγχωτικά ξεσπάσματα της κιθάρας και των ενήλικων ψιθύρων είναι εκεί για να μας κρούσουν τον κώδωνα πως θα αντιμετωπίσουμε και αναταράξεις, ενώ τα αργόσυρτα riffs σημαίνουν την κατάπαυση αυτών. Μελετημένοι και με φιλικές προθέσεις είναι οι Περουβιανοί, παρά τα άγρια χαρακτηριστικά τους.

Το "Nothing To Say" είναι ένας δίσκος που εκτός από το κάλος του, αποδεικνύει πως η μουσική είναι ΜΙΑ και δε γνωρίζει σύνορα και πως όσοι σέβονται το έργο των Pink Floyd πρέπει κάποια στιγμή να συνθέσουν το δικό τους "Set The Controls For The Heart Of The Sun". Οι Serpentina Satélite το έπραξαν με το "Nueva Ola" και μας έτριξαν τα δόντια. Εν τέλει, είχαν κάτι να μας πουν κι ας μην το παραδέχονται...