SSS

Βάζοντας το cd στον υπολογιστή νόμιζα ότι τρελάθηκε το pc και έπαιζε Slayer. Μετά το απαραίτητο reboot και ξαναβάζοντας το ντεμπούτο album των SSS κατάλαβα ότι δεν έχω κάνει λάθος. Κανονικά το cd δεν θα έπαιρνε δεύτερη ευκαιρία, αλλά επειδή η μπάντα είναι από το αγαπημένο μου Liverpool αποφάσισα να τους ξανακούσω με μεγαλύτερη προσοχή.

Το album αποτελείτε από 17 κομμάτια και με εξαίρεση το "Black Night White Light" τα υπόλοιπα δε διαρκούν παραπάνω από 3 λεπτά. Μέσα από τα σύντομα κομμάτια τους, οι SSS φαίνεται καθαρά ότι έχουν λιώσει τα πρώτα album των Slayer, το "Kill Em All" και γενικότερα τη bay area σκηνή, ενώ δε λείπουν και ψήγματα από Pro-Pain και D.R.I. Έτσι λοιπόν ξέρεις τι να περιμένεις. Τρελαμένα σόλο, γρήγορα ρυθμικά σημεία και μια γενικότερη αίσθηση ότι είσαι σε μια μηχανή του χρόνου και βρίσκεσαι πίσω στα '80s.

Όσο και να τους κατηγορήσει κάποιους για στεγνούς αντιγραφείς θα πρέπει να παραδεχτεί ότι αυτά που παίζουν τα παίζουν καλά. Ένα credit θα πρέπει να δοθεί στον κιθαρίστα τους, Broomo. Φανταζόμουν ότι θα είχαν δύο κιθαρίστες στο πρότυπο των Metallica / Slayer αλλά ο Broomo κάνει τη δουλειά και των δύο, παίζοντας τόσο ρυθμικά όσο και σόλο. Ο τραγουδιστής κάνει φιλότιμες προσπάθειες να πιάσει το ύφος και την κακία του Araya στο "Angel Of Death", o drummer είναι της σχολής Lombardo και γενικότερα εάν έχεις μεγαλώσει με αυτά τα ακούσματα και σου αρέσει το crossover θα τους δώσεις μια ευκαιρία.

Κρίμα που δεν ξεκίνησαν την καριέρα τους όταν μεσουρανούσε το κίνημα αυτό. Ίσως, τότε, να είχαν καλύτερα αποτελέσματα. Για να δούμε εάν στην επόμενη δουλειά τους διατηρήσουν το ίδιο ύφος ή προσπαθήσουν να αλλάξουν κάπως με σκοπό να διατηρηθούν στο προσκήνιο.