S.H.I.

Η Relapse έπειτα από την πρόσφατη επανακυκλοφορία του θρυλικού "Detestation" των G.I.S.M., επιχειρεί μια παρόμοια τακτική με τη συνολική δισκογραφία των underground hardcore punk ηρώων της ιαπωνικής σκηνής, Zouo. Συγκεκριμένα, στο "Agony憎悪Remains", σε συνεργασία με τον frontman Cherry Nishida, η εταιρεία παρουσιάζει όλες τις ηχογραφήσεις της μπάντας (στούντιο και live) σε 41 κομμάτια, συμπεριλαμβάνοντας φυσικά και το θρυλικό 7ιντσο "The Final Agony" (1984).

Με αφορμή αυτήν την επανέκδοση, η δισκογραφική αναλαμβάνει και την κυκλοφορία του δεύτερου δίσκου του παρόντος project του Nishida. Οι S.H.I. (Struggling Harsh Immortals) αιχμαλωτίζουν τη διάθεση του μουσικού να επανέλθει στο προσκήνιο με σύγχρονους όρους. Οι μέρες του θορυβώδους hardcore ανήκουν στο παρελθόν, και ο διαρκώς δραστήριος καλλιτέχνης, επιθυμεί να αποτυπώσει την ελευθερία έκφρασης και την υπέρβαση των ιδιωμάτων στο ηχόχρωμα του "4 死 Death". Κατά αυτόν τον τρόπο, ο Nishida στρέφει το βλέμμα του σε σύγχρονες εκφράσεις του σκληρού ήχου, βουτώντας για τα καλά μες το industrial.

Η περιπλάνηση των S.H.I. προς πιο ηλεκτρονικά και θορυβώδη μονοπάτια, διατηρεί έναν ισχυρό metal/punk σκελετό. Στα 33 λεπτά που διαρκεί ο δίσκος, ξεδιπλώνει ένα επιθετικό κράμα αστικοποιημένης παρακμής, μέσω του οποίου, προεξαρχόντων των ωμών, σχεδόν νεκρικών φωνητικών του Nishida, αναβλύζει μια ιδιότυπη παράνοια. Το άλμπουμ ακροβατεί μεταξύ εντελώς Ministry (της Bush τριλογίας) στιγμών, όπως στο "Terminus", καθώς και ενός ιδιότυπου cyberpunk, ενώ η διάθεση, έστω και σε ένα τόσο στενό πλαίσιο, της μπάντας να πειραματιστεί με τους ρυθμούς και τις εντάσεις, τη δικαιώνει, όπως συμβαίνει στο κλείσιμο του δίσκου με το "Genocidal Organ".

Η εξαιρετική παραγωγή σε συνδυασμό με την ιδανική διάρκεια των συνθέσεων επιτρέπει στις σχετικά φορτωμένες συνθέσεις να ηχούν ιδιαίτερα άμεσες. Το εναρκτήριο, χειμαρρώδες "Bloodlust" αποτελεί την ιδανική πιστοποίηση της κατεύθυνσης της μπάντας, η οποία ηχεί ικανή να προσηλυτίσει κόσμο με τα πεπραγμένα της σε αυτό το άλμπουμ. Για τους S.H.I., τα παιχνίδια του μυαλού και η αβεβαιότητα των αντιλήψεων, μετατρέπονται σε μια καλλιτεχνική θολούρα η οποία, πέραν της ευθείας της επίθεσης που ειλικρινά δεν αφήνει περιθώρια στους λάτρεις των συγκεκριμένων ηχοχρωμάτων, αναδεικνύει και την πιο προσεγμένη τους στιγμή. Το "Casualty Vampire", καυστικό, είναι η σύνθεση που ηχεί πιο κοντά από καμία άλλη στους Zouo, ενώ η διαδοχή του από το ορχηστρικό αλλά λειτουργικό "Theme 2", δεν ηχεί παράταιρη. Η συνέχεια δε, με το έρπον, βασανιστικό και σαφώς Lovecraft-ικό, "In The Mouth Of Madness", αναδεικνύει την κορυφαία στιγμή του άλμπουμ.

Οι S.H.I. κυκλοφορούν την πιο ολοκληρωμένη τους δουλειά. Ισορροπώντας άριστα μεταξύ των καθαρά industrial metal περασμάτων και της, εμφανώς punk νοοτροπίας ως προς την παρουσίαση, κυκλοφορούν ένα άλμπουμ ικανό να πιάσει εξαπίνης τους απανταχού λάτρεις του σύγχρονου σκληρού ήχου. Δίχως να ενδίδουν στιγμή σε έναν ακατάσχετο πειραματισμό, ενώ ταυτόχρονα ηχούν διαρκώς οικείοι αλλά κατέχοντας τη δική τους προσωπικότητα, οι Ιάπωνες κερδίζουν με φυσική ορμή τη θέση τους στο παρόν. Είναι αντιληπτό πως ο Nishida έχει αφήσει εν πολλοίς πίσω του τα ‘90s, και πως η νοσταλγία δεν επηρέασε την κατεύθυνση του νέου δίσκου. Είναι επίσης δεδομένο πως ο σύγχρονος σκληρός ήχος όσο περνάει ο καιρός αγκαλιάζει όλο και περισσότερο τις industrial/ηλεκτρονικές πτυχές του.

Με κάθε νέα τους κυκλοφορία, οι S.H.I. αποκόπτονται όλο και περισσότερο από τις hardcore/punk καταβολές τους, αν και στιγμές όπως περάσματα του "Existenz" εμποτίζουν με μια αλητεία το, βαρύ ωσάν τον Mechagodzilla, αποτέλεσμα. To "4 死 Death" διαθέτει μια ανανεωτική αύρα, και χωρίς να πραγματοποιεί στιγμή την υπέρβαση, ακονίζει το neon katana του, ώστε αιχμηρό, να βρυχηθεί, μέσω θορύβου, samples και ογκώδους ρυθμού, πως στα πιο κρυφά σοκάκια του σύγχρονου ήχου, θα κρύβονται κυκλοφορίες οι οποίες ηχούν ακριβώς όπως θα τις ήθελες, αποκαλύπτοντας εαυτόν τη στιγμή που δεν τις περίμενες.

Bandcamp
YouTube