Rocket From The Tombs

Οι Rocket From The Tombs είναι ένα από εκείνα τα θρυλικά συγκροτήματα που μόνο η εποχή του punk ή του πρωτο-punk, αν θέλετε, μπορούσαν να δημιουργήσουν. Αυτό γιατί χωρίς ποτέ κάποια επίσημη κυκλοφορία, η φήμη τους χτίστηκε από τις ζωντανές τους εμφανίσεις στα μέσα της δεκαετίας του '70 και τα bootleg που κυκλοφόρησαν αργότερα. Ακόμα πιο γνωστοί έγιναν όταν μετά τη διάλυσή τους σχηματίσθηκαν από τις τάξεις τους δύο συγκροτήματα που με τη σειρά τους έφτιαξαν το δικό τους, ίσως και μεγαλύτερο, μύθο, οι Dead Boys και οι Pere Ubu.

40 χρόνια μετά ήρθε η ώρα για την δεύτερή τους στούντιο κυκλοφορία, με τον David Thomas των Pere Ubu να αποτελεί τον αδιαφιλονίκητο ηγέτη τους πλέον και τον Craig Bell στο μπάσο να είναι ο μόνος της κλασικής σύνθεσης που έκανε γνωστό το όνομά τους. Η συνταγή είναι απλή, οχτώ νέα τραγούδια, δύο επανεκτελέσεις δικών τους τραγουδιών και μία διασκευή και ο δίσκος είναι έτοιμος. Η δυσκολία είναι ότι πρέπει να ανταποκριθούν στο μύθο τους και εδώ αρχίζουν τα δύσκολα.

Το "Black Record" είναι από αξιοπρεπέστατο έως πολύ καλό. Ειδικά αναλογιζόμενοι ότι ηλικιακά δεν βρίσκονται στην πρώτη τους νιότη θα μπορούσε και να είναι μία αποκάλυψη. Όταν όμως αποτελεί ένα μέτρο σύγκρισης της στουντιακής τους δύναμης σε σχέση με τις ζωντανές τους εμφανίσεις όπως αποτυπώνονται στο "The Day The Earth Met The Rocket From The Tombs" και μάλιστα σε μία ηλικία που το αίμα ακόμα έβραζε, οι συγκρίσεις δεν τους ευνοούν. Κυρίως είναι η φωνή του Thomas που προδίδει την ηλικία του και ακούγεται ορισμένες φορές ασύμβατη με το τι συμβαίνει μουσικά στο τραγούδι. Αλλά και οι κιθάρες είναι λίγες οι φορές που είναι στο προσκήνιο ουρλιάζοντας. Σε αυτούς τους τομείς όλα τα πράγματα φαίνονται να πηγαίνουν  άψογα μόνο στα "Welcome To The New Dark Ages" και "Nugefinger". Οι επανεκτελέσεις είναι ικανοποιητικές αλλά δεν θα επισκιάσουν τις εκτελέσεις που έφτιαξαν το όνομά τους, ακόμα κι αν η ποιότητα ηχογράφησης κάνει εμφανή τη διαφορά. Το δε "Strychnine" είναι καλό, αλλά έχει ακουστεί και καλύτερο και όχι μόνο από τους "Sonics".

Αυτό που αποκομίζει ο ακροατής του "Black Record" είναι μία (ή περισσότερες) θετικές ακροάσεις. Αλλά αν το όνομα των Rocket From the Tombs είχε συνδεθεί με κάτι που σου αλλάζει τη ζωή, αυτό εδώ δεν συμβαίνει. Κάποιος, βέβαια, θα πει ότι αυτό ήταν έτσι κι αλλιώς ένα στοίχημα χαμένο μετά από τόσα χρόνια και άδικο δεν θα έχει.