Regal Worm

Worm!

Quatermass/Republic Of Music (2022)
Οι Regal Worm είναι retro, ναι, αλλά αυτό δεν σημαίνει ότι είναι στάσιμοι, ούτε και βαρετοί
Πώς βαθμολογείτε το δίσκο;

Οι Regal Worm αποτελούν ένα one-man project. Ιθύνων νους κι ελβετικός σουγιάς είναι ο Jarrod Gosling, ένας Βρετανός πολυοργανίστας μπλεγμένος σε ένα δίκτυο διαφόρων projects, όπως οι ηλεκτρονικοί I Monster, οι folk pop Cobalt Chapel, και το super group Henry Fool, με την συμμετοχή και του γνωστού και μη εξαιρετέου Tim Bowness. Οι Regal Worm, ωστόσο, γεννήθηκαν ως ένας φόρος τιμής στο Progressive Rock, το παλιό το ορθόδοξο. Η μοναδική γεύση που είχα πάρει από το βασιλικό σκουλήκι ήταν το εξαιρετικά ρετρό άλμπουμ τους "Pig Views" από το 2018, στο οποίο η σαχλαμαρώδης παράνοια της prog γιορτάζεται, με πολλά σημεία να παραπέμπουν στους Genesis, τους Pink Floyd, τους King Crimson, τους Caravan, τους Yes, και θα τολμούσα να πω ότι μου θύμισε ακόμη και τις πιο περιπετειώδεις στιγμές του πολύ πρώιμου David Bowie.

Στο "Worm!" ωστόσο, όπως και στο περσινό "The Hideous Goblink", τα πράγματα δεν ακούγονται ίδια. Πάνε οι πολύ περίπλοκες συνθέσεις, οι οργανικοί ήχοι, τα ειδυλλιακά ξεχειλίσματα της μουσικής, οι εναλλαγές και η μεγάλη διαστρωμάτωση των μελωδιών όπως την όρισαν τα προαναφερθέντα συγκροτήματα. Τώρα μπαίνει στο επίκεντρο μια διαφορετική πλευρά της περιπετειώδους και προοδευτικής ροκ: το krautrock. Από τα πρώτα δευτερόλεπτα γίνεται αντιληπτή αυτή η διαφορά, όχι μόνο λόγω των επεξεργασμένων φωνητικών και της πληθώρας ηλεκτρονικών ήχων που επισκιάζουν τους οργανικούς, αλλά κυρίως λόγω του ρυθμικού κομματιού, όπου τα ντραμς απλώνουν ένα σταθερό και αδιαφοροποίητο ρυθμικό μοτίβο, ώστε να περπατήσει απάνω το μπάσο με τις αδιάκοπες γραμμές του. Το "Worm!" είναι ένα άλμπουμ που, παρά τις διάφορες μελωδικές του στροφές και τα τζαμαρίσματα, δεν αποκλίνει ουσιαστικά από την ρυθμικότητα και την επανάληψη.

Για αυτό το λόγο, το άλμπουμ ακούγεται σχεδόν σαν ένα ενιαίο κομμάτι με διάφορες φάσεις, ακόμη κι αν δεν έχει δομηθεί με αυτόν τον τρόπο. Οι σταθεροί ρυθμοί, τα επαναλαμβανόμενα φωνητικά, οι ηλεκτρονικές προσθήκες, και το διαρκές χτύπημα του μπάσου, δημιουργούν μία υπνωτιστική ροή που σε συνεπαίρνει μέχρι το τελευταίο και προσωπικό αγαπημένο "Hop", που με την χορευτική του μελωδία κάπως αλλάζει τη διάθεση, και ακολουθεί μία πιο psychedelic τροχιά. Άλλη ενδιαφέρουσα διαφοροποίηση αποτελεί το μεσανατολίτικο τζαμάρισμα του "The Steppe Nomad Space Program". Με αυτό το όνομα και τα εννιά λεπτά της διάρκειάς του δεν θα μπορούσε να μην είναι η ραχοκοκαλιά του δίσκου, και η πιο τυπικά prog rock σύνθεση, με μία ενθουσιώδη επίσκεψη από χάλκινα και σαξόφωνα, αλλά και μία αίσθηση αφηγηματικότητας στον τρόπο που εξελίσσεται. Λοιπές τσαχπινιές βρίσκουμε σε διάφορα κομμάτια, όπως τα πιο jazzy "Bong Song" και "Chlorophyllia", ή το "Green Beetle, Plate I" με την Schulz-ική του εισαγωγή, όμως ακόμη κι αυτές περιορίζονται μέσα στην αδιάκοπη ρυθμική δίνη.

Εν πρώτοις μπορεί να φανεί δύσπεπτο και εκκεντρικό το τελικό αποτέλεσμα, ειδικά όταν συνυπολογίσουμε τους ψυχεδελικούς στίχους, ωστόσο ο Gosling είναι πολύ ταλαντούχος ώστε να βρίσκει τη χρυσή τομή μεταξύ πειραματισμού και ψυχαγωγίας. Οι γωνιές που κρύβονται μέσα στις συνθέσεις είναι ζεστές και φιλόξενες, και σε προσκαλούν να αφεθείς στο μουσικό όραμα ενός ανθρώπου που - σαν να μην έφταναν όλα τ’ άλλα - έχει το παρατσούκλι Varrod Goblink. Παρ’ όλα αυτά, εφόσον αποφασίσουμε να εμπιστευτούμε τα πειράματα των Regal Worm, δεν υπάρχει περίπτωση να βγούμε χαμένα. Με πυξίδα τους Can και τους Neu!, καβαλάμε τη γλιστερή ράχη του σκουληκιού, και το ακολουθούμε βαθιά μέσα στο χώμα της ιστορίας, πίσω στη δεκαετία του ’70 και τους πειραματισμούς της.

Bandcamp
YouTube Playlist

Διαβάστε επίσης: Η ιδεολογική και καλλιτεχνική επανάσταση του Krautrock

  • SHARE
  • TWEET