Peter Pan Speedrock

Ο Πίτερ Παν τελικά μεγάλωσε, φέρει περήφανα φαβορίτες ως το γόνατο και έχει νεύρα. Ο Peter Van Elderen, περιστοιχισμένος από δυο Βαρθολομαίους, τον Bart Geevers στο μπάσο και έναν από τους καλύτερους Ολλανδούς ντράμερ, τον Bart Nederland, έχει ένδοξα οργώσει τα ευρωπαϊκά και αμερικανικά φεστιβάλ. Η ζωντανή δυναμική της ολλανδικής τριάδας ξεχειλίζει και από την φετινή και έβδομη κυκλοφορία, "Pursuit Until Capture".

Καμία αλλαγή στην πορεία του σχήματος, punk βρωμιά, rockabilly κέφι, metal βαρύτητα. Ασυγκράτητο παιδαριώδες rock 'n' roll που δεν πρόκειται ποτέ να εξελιχθεί και ούτε πρέπει. Στίχοι sex, drugs & beating people και αναίσχυντος πρόσκληση προς άμετρη κατανάλωση αλκοολούχων. Ενίοτε το βάρος προκαλεί αρτηριοσκλήρυνση στο groove, τα ρεφρέν ηχούν σαν -ανεπίδεκτα μελωδίας- συνθήματα και οι συνθέσεις τελείως ομοιόμορφες, αλλά αυτά ακριβώς τα στοιχεία αποτελούν τη συνταγή για το παραδοσιακό, χειροποίητο και χωρίς (βέβαια, δε βάζω και το χέρι μου στη φωτιά) προσθετικές ουσίες headbanging.

Ανάμεσα στα κομμάτια του "Pursuit Until Capture" δεν πρόκειται να βρεθεί ροκ αδάμας. Συνεπές δείγμα αποτελεί το καταιγιστικό "Heatseeker". Η ένταση είναι σταθερή και αν προσπαθήσουμε, θα εντοπίσουμε την ίδια θεμελιώδη punk γνώση που αγάπησαν οι Motröhead, ενώ, για υποκειμενικούς λόγους που ξεπερνούν τη λογική, σε κάποιες στιγμές η φωνή του Van Elderen θυμίζει ώριμο Tom Araya (Slayer). Ίσως είναι ενδιαφέρον για κάποιους το γεγονός ότι οι Ολλανδοί μόλις πριν μας αφήσουν στην πιο πολυπόθητη σιωπή, σφετερίζονται το "Sick Boy" των Άγγλων πάνκηδων G.B.H..

Αν ποτέ σας δοθεί η ευκαιρία να μετέχετε σε mosh pit υπό τους ήχους των Peter Pan Speedrock, σκεφτείτε το καλά. Πονάει.