Overpower

Το rock 'n' roll θαρρώ πως αποτελεί ένα από τα πιο feelgood μουσικά είδη, δίχως φανφάρες και περιττά φτιασίδια. Με δίσκους μικρούς σε διάρκεια αλλά πλήρεις σε συναίσθημα, τραγούδια σύντομα αλλά γλυκόπιοτα και μια περιρρέουσα ατμόσφαιρα μακριά από δηθενισμούς κι επιδείξεις, ακόμη και μια μέτρια μπάντα του ιδιώματος θα σε κάνει τουλάχιστον να περάσεις καλά ακούγοντας την, ειδικά σε ζωντανές συνθήκες.

Έτσι, οι Θεσσαλονικείς Overpower έρχονται να επαληθεύσουν τα παραπάνω, όντας μια ανερχόμενη εγχώρια δύναμη στον hard rock 'n' roll χώρο, η οποία με τον δεύτερο δίσκο της προσφέρει αρκετούς λόγους για να ασχοληθούμε μαζί της. "Smile To Feel High", λοιπόν, και το χαμόγελο δεν αργεί να κάνει την εμφάνισή του με την υπενθύμιση του εναρκτήριου "Don’t Forget To Smile" να προκαλεί και τα πρώτα ασυναίσθητα λικνίσματα.

Γενικά, το κουαρτέτο από τη συμπρωτεύουσα μοιάζει να καταδιασκεδάζει με τη δημιουργία και την απόδοση των συνθέσεων του, δίχως να νοιάζεται ιδιαίτερα για κάτι παραπάνω εκτός από το να ροκάρει, με τη χαλαρή διάθεση των συντελεστών να περνάει αβίαστα και στον ακροατή. Σε αυτό συνηγορεί και η ράθυμη, μα ανέλπιστα οικεία ερμηνεία των φωνητικών, η οποία βγάζει ανά στιγμές μια γλυκόπικρη grunge αύρα, δένοντας ιδανικά με το ύφος του υλικού.

Αυτό, ακροβατεί μεταξύ των πιο rock 'n' roll στιγμών, φτάνοντας μέχρι τα σύνορα του hard rock και κατεβάζοντας σταδιακά ταχύτητες έως και το blues rock κλείσιμο του "Take Me Anywhere". Οι απλές, ξεκάθαρες δομές των συνθέσεων φαντάζουν ιδανικές, αφήνοντας το απαραίτητο κενό ανάμεσα στις ιδέες τους ώστε αυτές να «μεγαλώσουν» με τον καιρό και τις ακροάσεις, ενώ εκτελεστικά είναι άψογες, με το λιτό, απέριττο παίξιμο να κυριαρχεί σε κάθε όργανο, παρά το άρτιο επίπεδο των συμμετεχόντων μουσικών.

Βεβαίως, δεν έχουμε να κάνουμε με κάποιον ρηξικέλευθο δίσκο, αλλά με μια τίμια δουλειά, που ενώ σε κερδίζει με κάθε επιπλέον ακρόαση, σίγουρα τα τραγούδια της θα λειτουργούν καλύτερα αποδοσμένα ζωντανά, παρά σε στουντιακές συνθήκες. Στα συν και η νοοτροπία κανονικής μπάντας που φαίνεται πως ενστερνίζονται, παρά την παρουσία του Πέτρου Χριστοδουλίδη (Firewind, Breaking Silence) στο line-up τους, την οποία και δεν εκμεταλλεύονται στο ελάχιστο, πέραν των καθαρά μουσικών θεμάτων.

Συνολικά, το "Smile To Feel High" φαντάζει ένα κλικ ανώτερο από το ντεμπούτο των Overpower, όντας πιο ώριμο και συμπαγές από τον προκάτοχό του, αλλά εξίσου προορισμένο κυρίως για ζωντανή απόδοση των κομματιών του σε κάποιο φιλόξενο σανίδι. Με αυτό κατά νου, αν και θα ξαναδώσω ακροάσεις στον δίσκο και μελλοντικά, περισσότερο αναμένω κάποια ζωντανή εμφάνιση της μπάντας στην Αθήνα για να απολαύσω το υλικό το νέου τους δίσκου όπως του αρμόζει.