Our Oceans

Νόμιζα ότι δεν ήξερα τίποτα για τους Ολλανδούς Our Oceans όταν ένα τυχαίο σκέρτσο μ' έκανε ν' ακούσω το "Unravel" και, τελικά, να το βαφτίσω «τραγούδι του Οκτώβρη», σ' εκείνο το ταξίδι. Έπρεπε λοιπόν να γνωριστούμε. Το ομώνυμο προ πενταετίας ντεμπούτο τους αποδείχτηκε ένα ενδιαφέρον, ατμοσφαιρικό post-rock άλμπουμ, η δε προϋπηρεσία των τριών μελών τους σε Cynic, Exivious και Pestilence είναι ενδεικτική του ταλέντου και των εμπειριών τους. Κι όμως, όλα τα παραπάνω μάλλον θολώνουν τα νερά και δεν σκιαγραφούν επακριβώς το περιεχόμενο "While Time Disappears". Για να αποκωδικοποιήσουμε αυτό το θαυμάσιο άλμπουμ, θα πρέπει να σταθούμε στο τρίπτυχο «φανταστικά παιξίματα, αναπάντεχες ηχητικές αναφορές, απαιτητικότατες συνθέσεις».

Το πρώτο στοιχείο είναι μάλλον και το πιο εύκολο στην ανάγνωση: το trio εκτελεί με ακρίβεια και πολύ υψηλό δείκτη μουσικότητας κάθε δευτερόλεπτο του δίσκου. Τα τύμπανα του Yuma Van Eekelen είναι ευφάνταστα και όσο πρέπει περιπετειώδη, ενώ η κιθάρα του Tymon Kruidenier πλέει σε μια θάλασσα από μελωδίες και αρπίσματα, που ενίοτε σηκώνει μεγάλα κύματα από riff/solo - ο τύπος αυτός έχει παίξει εξάλλου στο μνημειώδες "Traced In Air". Στο άταστο μπάσο του Robin Zielhorst θα αποδώσω όμως τον άτυπο τίτλο του bass performance of the year. Το ηχόχρωμα του είναι πραγματικά απίθανο, δεν φλυαρεί ποτέ και χρησιμοποιεί άριστα την τεχνολογία, παράγοντας ένα σωρό από μοναδικούς ήχους. Όλοι μαζί συγκροτούν μια τριπλέτα-φωτιά, ένα σχήμα που αποδίδει εξαιρετικά απαιτητικό και μοντέρνο prog, χωρίς στάλα αναχρονισμού.

Αφήνω μόνα τους τα φωνητικά του Tymon, διότι οδηγούμαστε έτσι στις επιρροές τους. Εδώ λοιπόν θα βρούμε με χρυσά γράμματα το αριστουργηματικό "Grace" του Jeff Buckley. Η ομοιότητα δεν αφορά μόνο την παρόμοια λεπτή του χροιά αλλά και τα ανεβάσματα, τις πτώσεις, την παραπλήσια εκφορά των στίχων. Το "Grace" έχει επιδράσει εμφανώς και στην κιθαριστική δουλειά και σε πολλές αρμονίες, το "While Time Disappears" όμως δεν αποτελεί ξεπατίκωμα παρά περισσότερο μια μεταφορά εκείνου του alternative singer/songwriter υλικού σε ένα εντελώς prog περιβάλλον. Πέραν αυτού, οι Our Oceans έχουν έναν πολύ δικό τους ήχο. Ένα-δυο solo θα θυμίσουν λίγο Cynic, ένα-δυο σημεία θα σε κάνουν να σκεφτείς ότι κάπως έτσι θα έπαιζαν οι Rush των '80s αν γεννιόντουσαν σήμερα, κάποια σκόρπια μέρη ίσως φέρουν στο νου την φωτεινότητα του αυστραλιανού prog και μέχρι εκεί. Η μπάντα έχει φιλοτεχνήσει ένα προσωπικό στυλ, συνδυάζοντας αρκετά αντιφατικά στοιχεία.

Η όποια δυσκολία του "While Time Disappears" έγκειται όμως στις συνθέσεις του. Τα εννιά tracks του δίσκου είναι μεν πλούσια σε συναίσθημα και ατμόσφαιρες, είναι όμως και γεμάτα από δύσκολες, περίτεχνες μελωδίες που απαιτούν υποχρεωτικά πολλαπλές ακροάσεις. Τα τραγούδια οδηγούνται σε εξαιρετικές και στρωτές κορυφώσεις, μέχρι να φτάσουν εκεί όμως δεν ρέουν φυσικά και αβίαστα. Μοιάζοντας μελωδικό, αισθάνεται κανείς ότι το υλικό των Our Oceans θα έπρεπε να είναι πιο ευκολοάκουστο. Κι όμως, διπλάσιες ακροάσεις μετά, είναι δύσκολο να σιγοντάρεις ένα τραγούδι από την αρχή ως το τέλος.

Ακόμα κι έτσι,, το άλμπουμ έχει πολλές αρετές και πολλές στιγμές που αξίζουν την δέουσα προσοχή. Το "Unravel" αποτελεί μια τέλεια σύνοψη του ήχου της μπάντας, το δυναμικό "Face Them" έχει math rock στοιχεία κι ένα οικείο αλά Pain Of Salvation ρεφρέν και το "The Heart's Whisper" είναι μια ανατριχιαστική μπαλάντα. Περισσότερο απόλαυσα το υποβόσκων σκοτάδι του "Motherly Flame" και τις εξαιρετικές ηλεκτρονικές αναφορές του "Your Night, My Dawn", συνολικά όμως όλα τα τραγούδια μοιράζονται απλόχερα βιώματα πόνου και αγάπης.

Το "While Time Disappears" είναι ένα άλμπουμ που διατυπώνει μια ολόφρεσκη alt/prog πρόταση και αποτελεί μία από τις πιο ενδιαφέρουσες προτάσεις αυτού του ήχου για την χρονιά που φεύγει. Πυκνό, καλαίσθητο, άρτια εκτελεσμένο και πλούσιο σε συναισθήματα, αποτελεί μία δουλειά που μπορεί να προσφέρει πολλά στον ακροατή που θα επενδύσει τον χρόνο και την φροντίδα του. Ανυπομονώ να δω τί άλλο μπορεί να φέρουν στο μέλλον, ελπίζοντας να μην περάσουν ξανά πέντε χρόνια μέχρι το επόμενο άλμπουμ τους. Ένα είναι σίγουρο: έχουμε πια γνωριστεί πολύ καλά.

Spotify