Ought

More Than Any Other Day

Constellation (2014)
Από τον Θεοδόση Γενιτσαρίδη, 20/06/2014
Μια μουσική πτήση από το Μόντρεαλ στην Νέα Υόρκη
Πώς βαθμολογείτε το δίσκο;
Όχημα η σκηνή της πόλης τους. Μόντρεαλ. Επιρροές από τεράστιες post-punk μπάντες. Νέα Υόρκη. Ντεμπούτο δίσκος στην θρυλική πλέον κολεκτίβα / δισκογραφική του Καναδά. Ο τραγουδιστής και κιθαρίστας Tim Beeler, ο πληκτράς Matt May, μαζί με τον μπασίστα Ben Stidworthy και τον ντράμερ / βιολιστή Tim Keen τι άλλο να ζητήσουν πέραν των παραπάνω; Τα εφόδια έδεσαν με την όρεξη και τα νιάτα τους λοιπόν και ιδού ένα πανέμορφο, ανεξάρτητο, φασαριόζικο, έντεχνο, παλιομοδίτικα φρέσκο και προοδευτικό rock.

Όπως είπε ο Μάνος για τους Eagulls, των οποίων ο ήχος μου ταιριάζει πολύ με του "More Than Any Other Day", οι Ought δεν εφευρίσκουν τον τροχό, αλλά τον τσουλάνε καλά. Σε μια κατηφόρα post-punk αναγεννήσεων, με ένα ανεξάρτητο, έντεχνο, γεμάτο ιδέες, αλήτικο στυλ, δημιουργούν ένα δίσκο που θα καθηλώσει τους ακροατές και θα φτιάξει όλους τους οπαδούς κάθε post παρακλαδιού. Το "Pleasant Heart" με επίμονες επαναλήψεις και φωνές που σκίζουν την σκέψη καταφέρνει να κολλήσει στον εγκέφαλο σου ανεπανόρθωτα. Ο θόρυβος του είναι εξωφρενικά ενδιαφέρον. Το "Today More Than Any Other Day" αν και ξεθάβει μελωδίες από την δεκαετία του ογδόντα, γκαζώνει και δυναμώνει σε βαθμό που μπορεί να σε ξεσηκώσει εντυπωσιακά. Το "Habit" στη συνέχεια, ίσως το πιο συναισθηματικό κομμάτι του δίσκου, παραπονιέται γλυκά και σκοτεινιάζει λίγο τα σοκάκια στην πιο φρέσκες πολύχρωμες, πλακόστρωτες, γεμάτες πυκνόφυλλα δέντρα, συνοικίες του Μόντρεαλ. Στο "The Weather Song" όταν οι κιθάρες χτυπιούνται, τα λόγια «Tell me what to do and when to feel alive, and tell me what the weather’s like so I don’t have to go outside!» αποτυπώνουν μάλλον το πως είναι να ζεις στο σκοτεινό, υγρό, μερικές φορές απρόσωπο και κρύο νότο του Καναδά. Ο ρυθμός εδώ πιο γρήγορος, με εύπεπτη διακύμανση και μετάβαση από το ένα σημείο και ρυθμό της σύνθεσης στο άλλο. Στον λήθαργο, "Forgiveness" που ακολουθεί αντιλαμβανόμαστε γιατί οι Ought γράφουν σε δισκογραφική πλάι στους DMST, ASMZ, Esmerine και τους Godspeed You! Black Emperor. H ντίσκο διάθεση του “Around Again” μπορεί να ξενίζει αρχικά, αλλά, κατά βάθος δείχνει τις new wave επιρροές της μπάντας, τα Talking Head τερτίπια τους και στο κλείσιμο με το αγχωτικό riff του, την ωριμότητα της μπάντας παρόλη την απειρία της. Στην συνέχεια, στα βουητά της εισαγωγής του "Clarity" βρίσκω κι εγώ ακριβώς το post-punk όπως θα θελα να το ακούω. Συναισθηματικό, σκατένιο, αλλιώτικο, βρώμικο και θορυβώδες. Η σύνθεση δείχνει να ακολουθεί συνταγές. Αλλά διατηρεί προσωπικό ύφος και ήχο που σε κάνει να θες να τους παρομοιάσεις με μια δεκαριά μπάντες του παρελθόντος, αλλά τελικά κολλάς, δεν ξέρεις που είσαι πιο κοντά και αποφασίζεις να μην βαφτίσεις και να συσχετίσεις. Στο κλείσιμο, το χαοτικό "Gemini" δένει το γλυκό και σε αφήνει με ιδιαίτερο πάθος να προβληματίζεσαι και να φτιάχνεσαι ακόμα περισσότερο με τις μουσικές των Καναδών.

Οι Ought μπορούν να κάνουν την διαφορά. Είναι μια από εκείνες τις μπάντες που θα ξεχωρίσουν στο μέλλον. Εύχομαι τα καλύτερα και ελπίζω αυτό το εκπληκτικό δείγμα γραφής, να αποδώσει τις προσδοκίες μου σε μεγάλες στιγμές μέσα από εμπνευσμένες συνθέσεις. Είναι ένα διαμαντάκι.
  • SHARE
  • TWEET