Narnia

Χριστιανικό νεοκλασικό power metal. Όσοι συνεχίζετε και διαβάζετε και μετά την πρώτη πρόταση, σίγουρα αρέσκεστε στις μελωδικές εκφάνσεις του metal, ενώ οι χριστιανικοί στίχοι δεν σας ενοχλούν, παρά το αντικειμενικά γραφικό της υπόθεσης. Έτσι, λοιπόν, οι Σουηδοί Narnia, για τους οποίους γίνεται η κουβέντα, λογικά σας είναι γνωστοί σαν όνομα και φτάνουν αισίως στον έβδομο δίσκο της εικοσαετούς πορείας τους (και πρώτο μετά την επανένωση τους).

Το ομότιτλο ετούτο άλμπουμ τους, υποδηλώνει ξεκάθαρα το νέο ξεκίνημα της μπάντας, με τον τραγουδιστή Christian Rivel να επιστρέφει στις τάξεις της ξανά, έπειτα από μια δεκαετία. Έτσι, με εμφανέστατες επιρροές από τους Rainbow, τους Europe και τον Yngwie Malmsteen, περασμένες υπό το πρίσμα του ευρωπαϊκού power metal ήχου (βλέπε και Stratovarius ή At Vance), οι Narnia μας προσφέρουν φέτος έναν από τους καλύτερους δίσκους της καριέρας τους και σίγουρα τον πιο μεστό της μέχρι τώρα πορείας τους.

Συγκεκριμένα, ο δίσκος αποτελεί ίσως την κορυφαία ερμηνευτική στιγμή του Christian Rivel, αφού η φωνητική του απόδοση, που στα προηγούμενα άλμπουμ ήταν ξεκάθαρα προσανατολισμένη σε πιο μελωδικά μονοπάτια, εδώ μοιάζει πολυδιάστατη και γεμάτη αυτοπεποίθηση για τις δυνατότητες της. Ταυτόχρονα με τις εξαιρετικές φωνητικές γραμμές που υπάρχουν σε σχεδόν κάθε κομμάτι του άλμπουμ και, φυσικά, τα υμνικά ρεφρέν που σου καρφώνονται στο μυαλό, ο Rivel ξεκάθαρα κατέθεσε την πιο ολοκληρωμένη του δουλειά σαν τραγουδιστής και τα αποτελέσματα τον δικαιώνουν.

Παράλληλα, ανάμεσα στις εννέα συνθέσεις που υπάρχουν στο "Narnia", βρίσκονται μερικές από τις καλύτερες που έχει συνθέσει ποτέ η μπάντα, όπως το εναρκτήριο "Reaching For The Top", το υμνικό power metal "I Still Believe" και το "One Way To The Promised Land" που έχει το καλύτερο ρεφρέν του δίσκου. Συνυπολογίζοντας και την άψογη κιθαριστική δουλειά του Carl-Johan Grimmark, ο οποίος, έχοντας ως μέντορα τον Yngwie Malmsteen, αναμενόμενα «κεντάει» στα lead μέρη, δίχως όμως να είναι σε καμία στιγμή φλύαρος ή υπερβολικός, καταλαβαίνει κανείς πως η νέα δουλειά των Σουηδών μπορεί να ταράξει τα λιμνάζοντα ύδατα του μελωδικού power metal ήχου.

Ας μην μακρυγορούμε άλλο. O δίσκος έχει κυριαρχήσει των ακουσμάτων μου τον τελευταίο καιρό, παρά την πληθώρα επιλογών εκεί έξω, δείχνοντας ξεκάθαρα την ποιότητα του. Αναμφίβολα, για τη μελωδική πλευρά του μεταλλικού κόσμου, αποτελεί μια από τις καλύτερες φετινές δουλειές, με υπέροχες μελωδίες και ρεφρέν που σου μένουν. Τι άλλο λοιπόν να ζητήσει κανείς;