Nadja

Luminous Rot

Southern Lord (2021)
Από τον Αντώνη Καλαμούτσο, 20/05/2021
Σαν ένα σκληρό, αγωνιώδες και βαρύ σε αποτύπωμα όνειρο
Πώς βαθμολογείτε το δίσκο;

Το καναδικό ντουέτο των Aidan Baker και Leah Buckareff καταθέτει τις πειραματικές ambient/drone δουλειές του ασταμάτητα από το 2005, σε ποσότητα και ποιότητα τέτοια που διόλου τυχαία, τους εξασφάλισε μια θέση στον αντίστοιχο οδηγό μας - οδηγός που αξίζει να μελετηθεί κι είναι ακόμα επίκαιρος. Όπως επίκαιροι παραμένουν και οι ίδιοι οι Nadja, όπως μπορέσαμε να αντιληφθούμε στο πρόσφατο Roadburn Redux. Όσοι δεν έχετε επαφή με το ποιόν της μπάντας, το "Seemannsgarn" σετ τους από το Βερολίνο που διαμένουν, είναι απόλυτα ενδεικτικό.

Η λέξη drone στην περίπτωση των Nadja είναι ελαφρώς παραπλανητική. Διότι ναι, μπορεί να υπάρχουν τα αργά, γιγάντια distortions, οι σχετικά λιγοστές νότες και οι επίμονοι συχνοτικοί παλμοί, τα riffs όμως είναι πιο κοντά στο doom, περασμένα όμως από ένα οξύ post-industrial φίλτρο. Όταν μετά από το επιβλητικό "Intro" σκάσει το πρώτο riff από το ομώνυμο track, θα αισθανθείς ότι οι Godflesh είναι ίσως η σημαντικότερη επιρροή και αναφορά των Nadja. Και δεν θα είναι η μόνη φορά στο άλμπουμ.

Από την άλλη, εδώ υπάρχει κι ένα παράξενο, ακατανόμαστο φως. Ένα φως που τρυπώνει στις συνθέσεις με τη μορφή ματζόρε ακόρντων και μιας ιδιαίτερης gaze μελαγχολίας, οικοδομώντας τις απαραίτητες αντιθέσεις που χρειάζεται η μουσική για να αυξάνει το ενδιαφέρον. Κατά συνέπεια, μηχανικά doom τραγούδια όπως το "Luminous Rot" και το "Fruiting Bodies" εμπεριέχουν φωτεινές - αν κι εντελώς ράθυμες - μελωδικές γραμμές στα φωνητικά που μοιάζουν να φτιάχνουν ένα σχήμα οξύμωρο. Το 12λεπτο "Cuts On Your Hands" αποτελεί το καλύτερο παράδειγμα της τεχνοτροπίας τους.

Ορμώμενος από τον τίτλο όμως, το φως δεν είναι αρκετό για να καλύψει τη σήψη. Το "Starres" και το "Dark Inclusions" ρίχνουν πάνω στο άλμπουμ ένα σκοτάδι σχεδόν επικό. Είναι εμφανές ότι οι Nadja δεν αποσκοπούν απλώς στο να είναι heavy. Θέλουν να είναι πνιγηροί, θέλουν να συνθλίψουν με τον ήχο τον ακροατή, κάτω από ένα πυκνό δάσος άτσαλων fuzz-αρισμάτων και δυσοίωνων συναισθημάτων. Αυτό το πορφυρό του εξωφύλλου μοιάζει σαν να σε προειδοποιεί: αυτός είναι ένας δίσκος με ένταση, επιθετικός στα όρια του noise. Σαφώς, ένας δίσκος δύσκολος και δύσβατος.

Στα θεωρητικά στοιχεία που συνοδεύουν συνήθως ένα άλμπουμ, οι Nadja αναφέρουν εδώ ως σημεία αναφοράς το concept της δυσκολίας της πρώτης επαφής με εξωγήινες πραγματικότητες, καθώς και μοντέλα αστροφυσικής, γεωμετρίας και πολλαπλών διαστάσεων. Ενώ ελάχιστα αφορούν την ακρόαση, τα παραπάνω στοιχεία επεξηγούν τις έννοιες που επιθυμούν να προσεγγίσουν ηχητικά και, πέραν του να γίνεται το δελτίο τύπου πιο ελκυστικό, οι Nadja πείθουν ότι η ηχητική τους εξερεύνηση έχει κάποιο βαθύτερο ζητούμενο. Αν και οι περίπλοκες γεωμετρίες δεν βρίσκουν θέση στις γραμμικές τους συνθέσεις, κρατάω τις λέξεις «κρύο» και «εξωγήινο» ως ταιριαστούς επιθετικούς προσδιορισμούς για την ηχητική εμπειρία.

Το "Luminous Rot" είναι ακόμα ένα δείγμα μιας μπάντας που τραβάει ένα δικό της, μοναχικό δρόμο. Οι πιθανοί συνοδοιπόροι σε ένα τέτοιο ταξίδι είναι φυσικά πολύ συγκεκριμένοι και με ειδική αισθητική. Ακατανόητη στους πολλούς, η ρευστότητα της μουσικής των Nadja υπόσχεται σκοτεινά ταξίδια σε άλλες πραγματικότητες και πράγματα έξω από την καθημερινότητα, σαν ένα σκληρό, αγωνιώδες και βαρύ σε αποτύπωμα όνειρο.

Bandcamp

  • SHARE
  • TWEET