NOFX

Μπορεί το όνομα NOFX να μας γυρίζει σε άλλες δεκαετίες, ίσως και... αιώνες, αλλά οι NOFX είναι εδώ και μάλιστα με καινούριο δίσκο. Το "Coaster", λοιπόν, που βγήκε στην αγορά στα τέλη του προηγούμενου μήνα από τη Fast Wreck Chords, ήταν ένα cd που περιμέναμε με μεγάλη ανυπομονησία. Άλλωστε δεν αμφισβητείται το ότι οι NOFX είναι εκ των ηγετών του καλιφορνέζικου punk rock αλλά και του punk rock γενικότερα.

Στα του cd τώρα. Θεωρώ ότι είναι εύκολα η πιο ώριμη κυκλοφορία των NOFX ως τώρα, με ό,τι αντίκτυπο μπορεί να έχει αυτό σε μια punk rock μπάντα. Μιλώ πάντα για τον ήχο, μιας και τα ακούσματα είναι υποκειμενικά.

Στα πρώτα κομμάτια φαίνεται ήδη ότι το "Coaster" έχει μπόλικα στοιχεία rock 'n' roll (κυρίως στα "We Called It America" και "First Call"). Κι εκεί που αναρωτιόμουν πού είναι οι φρενήρεις ρυθμοί του "Punk In Drublic" έρχεται το "My Orphan Year" και με «καθησυχάζει».

Ακολουθεί και πάλι ένα κομμάτι με μπόλικο rock 'n' roll, σε πιο punk μοτίβα βέβαια (ακούγεται και μια υποψία πιάνο μέσα), και το "Blasphemy" συνεχίζει την ενδιαφέρουσα τροπή που έχει πάρει το cd.

Μετά το κατ' εξοχήν πλακατζίδικο τραγούδι για τη λεσβία Sara ("Creeping Out Sara") έρχεται πάλι, προς αποφυγή της μονοτονίας, ένα γρήγορο κομμάτι, το "Eddie, Bruce And Paul", για να πάρει όλο το cd από εκεί και κάτω μια πιο punk μορφή.

Συνοψίζοντας, το "Coaster" είναι μια κυκλοφορία που στέκεται επάξια δίπλα στα υπόλοιπα NOFX albums και μάλιστα μου έδωσε την εντύπωση ότι είναι μια προσπάθεια συγκέντρωσης όλων των στοιχείων NOFX σε μία κυκλοφορία (υπάρχει ακόμα και το "Best God In Show", ένα σχεδόν reggae τραγούδι). Θεωρώ αυτονόητο το ότι αξίζει ακρόαση (είναι album των NOFX διάολε!), αλλά πιστεύω ότι του αξίζει μια θέση μαζί με τα άλλα NOFX albums, η οποία είναι στο χέρι του καθενός να αποφασίσει αν θα είναι η δισκοθήκη του ή τα σκουπίδια. Εμένα πάντως με κέρδισε.