My Uncle The Wolf

Παγίδες... Πολλές φορές πέφτουμε σ' αυτές άθελά μας ή κάποιοι επιδέξιοι μας τις ετοιμάζουν με αριστοτεχνικό τρόπο. Μια από αυτές θα μπορούσε να είναι και οι My Uncle The Wolf, ένεκα του Jimmy Bower (βλ. Down, Eyehategod, Crowbar) που ανέλαβε χρέη παραγωγού για την παρθενική δισκογραφική δουλειά των Νεοϋορκέζων από το Brooklyn. Ομοιότητες με Down υπάρχουν, ναι, αλλά έχει κάτι ξεχωριστό αυτή η μπάντα... Έλληνα κιθαρίστα!

Ο Γιώργος Βασιλόπουλος ή George V. αν προτιμάτε, είναι μάλιστα ο μοναδικός κιθαρίστας της «λυκοπαρέας» αυτής και riffάρει, solάρει, ρίχνει και τις slidιές του ουκ ολίγες φορές. Ε και, θα μου πείτε. Ούτε ο πρώτος, ούτε ο τελευταίος είναι που το κάνει. Μαζί σας, αλλά δε σκάει και κάθε μέρα από του πουθενά κάποιος συμπατριώτης μας, μέλος μιας νέας και άκρως ελπιδοφόρας southern / blues / heavy rock μπάντας από την ξενιτιά.

Ειδικά, δε, όταν ο δίσκος περιέχει κομμάτια σαν τα "Sophia" και "Siren's Chorus" που χωρίς κανέναν απολύτως ενδοιασμό τα χαρακτηρίζω ως τα "Parabol" και "Parabola" της σκηνής αυτής.

Οι ίδιοι δηλώνουν λάτρεις του Charles Bukowski και του Jim Beam (Ο Phil Anselmo δε μετράει γιατί εξυπακούεται), οπότε με κέρδισαν εξ' αρχής. Δεν είναι αρκετό, το ξέρω, αλλά η πρώτη εντύπωση δεν είναι αυτή που μας μένει; Έτσι λένε τουλάχιστον. Η μόνη παραφωνία τους ακούει στο όνομα "Ten: Forty Six", πιθανώς λόγω των Mastodonικών καταβολών του που δεν κολλάνε στην όλη αισθητική του δίσκου, αλλά δεν παίρνει παραμάζωμα και τις υπόλοιπες συνθέσεις. Φροντίζει γι' αυτό και το "Lift The Storm" που ακολουθεί, το οποίο μας αποχαιρετά με την καλύτερη δυνατή γεύση bourbon, με blues μελωδίες και παλιομοδίτικο σπαρακτικό σόλο.

Όσοι δηλώνετε -και κυρίως είστε- μερακλήδες θα το απολαύσετε, ενώ οι κακεντρεχείς που παραμονεύουν στη γωνία θα το στήσουν με την πρώτη ευκαιρία στα δύο μέτρα. Δεν ξέρω για σας, αλλά προτιμώ να αποκρίνομαι όταν με αποκαλούν Henry Chinaski κι όχι Αρτέμη...