Mors Principium Est

Είναι κάποια πράγματα που τα εκτιμάς περισσότερο όταν σου λείπουν. Ένα από αυτά είναι και το καλό σουηδικό death metal. Στη δεκαετία των '90s που βρισκόταν στην ακμή του, έβγαιναν σωρηδόν μπάντες που έκαναν αυτό που κάνουν τώρα οι Mors Principium Est. Ώσπου σε κάποιο σημείο έγινε επιτακτική η ανάγκη μιας αλλαγής, γιατί επήλθε κορεσμός. Την τελευταία δεκαετία φτάσαμε στο άλλο άκρο, να βγαίνουν δηλαδή καναδυο αξιόλογοι δίσκοι του λεγόμενου NWOSDM - χωρίς να συμπεριλαμβάνουμε σε αυτούς κυκλοφορίες από Dark Tranquillity, At The Gates, Soilwork και In Flames.

Οι Φινλανδοί είναι από τις μπάντες που ακολουθώ σχεδόν από τη γέννησή τους. Από το "The Unborn" του 2005, που πλέον έχει ανέβει αρκετά στην εκτίμηση μου μέχρι και το "Dawn Of The 5th Era" του 2014 ήταν σταθερά καλοί σε αυτό που κάνουν. Στο ενδιάμεσο άλλαξαν κιθαρίστες και πέρασαν ένα στάδιο πειραματισμού με την προσθήκη λιγοστών industrial στοιχείων (πιο εμφανές στο "Liberation = Termination". Πλέον, εδώ και τρεις δίσκους τη σύνθεση έχει αναλάβει ο Βρετανός Andy Gillion, ο οποίος ήρθε στην μπάντα το 2011. Από εκείνο το σημείο και έπειτα ξεκίνησε κατά κάποιο τρόπο ένα δεύτερο κεφάλαιο στην ιστορία των Φινλανδών, που το 2007 έφτασαν κοντά στο να διαλυθούν. Τα πλήκτρα απομακρύνθηκαν από τον ήχο του σχήματος, τουλάχιστον ως βασικό όργανο, που απαιτούσε και την παρουσία full-time πληκτρά και επικεντρώθηκαν στο καθαρόαιμο μελωδικό σουηδικό death metal.

Εκ πρώτης όψεως το "Embers Of A Dying World" σε προδιαθέτει για επιστροφή στο παρελθόν. Το εξώφυλλο έχει μια ξεκάθαρα '90s αισθητική, μια δημιουργία του Eliran Kantor, ο οποίος έχει επιμεληθεί δουλειές των Testament, Iced Earth, Sodom. Η αίσθηση αυτή συνεχίζεται και στο περιεχόμενο του 6ου δίσκου των Mors Principium Est, όπου θα συναντήσει κανείς πιο μελωδικά κομμάτια από τον προκάτοχό του, αλλά και πιο σκοτεινά. Το εύρος των επιρροών πλέον είναι μεγαλύτερο, με αρκετές φινλανδικές νότες να εισβάλλουν στο Gothenburg death metal τους. Σε σχεδόν κάθε κομμάτι θα παρατηρήσουμε το συμφωνικό στοιχείο, που έντεχνα έχει προσθέσει ο Gillion. Πέρα από το αγαπημένο «τούπα-τούπα», θα βρούμε και πιο ήρεμα κομμάτια, όπως το "Death Is The Beginning", το οποίο περιέχει γυναικεία φωνητικά και βιολί, φέρνοντας στον νου τους Draconian, αλλά και ορχηστρικά όπως το "Agnus Dei" και το εισαγωγικό "Genesis". Ωστόσο, αυτό που περιμέναμε κυρίως από τη μπάντα είναι κομμάτια όπως το "Reclaim The Sun" και "Into The Dark" και "Apprentice Of Death" με τα κοφτά riff, τα μελωδικά solo, τα σκληρά φωνητικά και φυσικά το ανελέητο drumming.

Οι Φινλανδοί εδώ και πάνω από μια δεκαετία έχουν μια διάρκεια στην ποιότητα τους. Πιστοί στην ταυτότητά τους, με προσθαφαιρέσεις στοιχείων ανά δίσκο, φαντάζουν άξιοι διάδοχοι των μεγάλων του NWOSDM. Το 2017 ξεκίνησε εξαιρετικά για το μελωδικό death metal και αυτό οφείλεται στους Mors Principium Est.