Mislead

Σε κάθε γενιά υπάρχει μία εκλεκτή. Κάποια που μόνη θα σταθεί ενάντια στους βρικόλακες, τους δαίμονες και τις δυνάμεις του σκότους. Στο παράξενο σύμπαν της βρίσκεται ένα κλαμπ, το Bronze. Όχι ο μεγαλύτερος χώρος, αλλά με προσωπικότητα και καλές μουσικές. Τα σαββατόβραδα υπάρχει καλή πιθανότητα να πετύχεις το κορίτσι της προφητείας με την παρέα της, να τραγουδάει και να χορεύει στους ρυθμούς μιας μπάντας που παίζει ζωντανά. Οι Mislead θα είχαν κάθε λόγο να είναι στη θέση αυτής της μπάντας.

Αν δεν έβγαλες νόημα από το παραπάνω σενάριο, αλλά έχεις έστω υποτυπώδη επαφή με την ευρύτερη ποπ κουλτούρα, κάνε τα χάρη στον εαυτό σου και πρόσθεσε απαραιτήτως στο πρόγραμμά σου μία καταχώρηση με το όνομα Buffy. Μην το σκέφτεσαι, ποτέ δεν είναι αργά. Αν η αναφορά έπιασε τόπο και προσπαθείς να κάνεις σύνδεση ανάμεσα στα σκοτεινά σοκάκια του Sunnydale και το ντεμπούτο ενός συγκροτήματος από την Αθήνα, καλωσόρισες. Το ομώνυμο τραγούδι του δίσκου θα σου δώσει μία κατατοπιστική απάντηση.

Απλές, άμεσες ροκ δομές. Κλασικό, αλάνθαστο στήσιμο με μικρόφωνο, κιθάρα, μπάσο και ντραμς. Γραμμές και στίχοι που πατάνε με τα δύο πόδια στη γη, χωρίς υπερβολές ή ανάγκες για πόζα. Το σύνολο κουβαλάει κάτι από τον ραδιοφωνικό αέρα των δεκαετιών του '90 και του 2000, με την καλύτερη δυνατή έννοια, και χωρίς στην ουσία του να μοιάζει αναχρονιστικό. Τα γεμίσματα του μπάσου στο "Greed". Το χτύπημα του "No Ego". Το θαρρείς βγαλμένο από διπλογραμμένη κασέτα "You're Leaving". Το φορτισμένο σβήσιμο του "Pale Lights".

Το "Find Your Enemy" βγάζει μία όμορφη θαμπάδα και νοσταλγικά συναισθήματα που μπορούν να σε ταξιδέψουν χωρίς να το καταλάβεις. Στα συστατικά δεν υπάρχει τίποτα παράξενο, το αποτέλεσμα όμως δεν περιορίζεται σε μια κενή στυλιστική αναπαραγωγή. Οι δημιουργοί του αγαπούν τόσο τον ήχο στον οποίο κινούνται, όσο και οι άνθρωποι στους οποίους απευθύνονται. Οι εναλλακτικές πινελιές και οι pop ευαισθησίες αφήνουν υποσχέσεις για το μέλλον. Μέχρι τότε, οι σκηνές των Bronze αυτού του κόσμου τους ανήκουν δικαιωματικά.