Mind The Gap

Τα τελευταία χρόνια όλο και πιο έντονη και πιο προσεγμένη είναι η παρουσία στον σκληρό ήχο ελληνικών συγκροτημάτων που προτιμούν ως τρόπο έκφρασης την αγγλική. Δεν μιλάμε για τους Rotting Christ, Firewind και Septic Flesh, οι οποίοι έχουν βρει τα συστατικά της επιτυχίας και εκτός των συνόρων, αλλά κάποιες μη αμιγώς metal μπάντες όπως οι Poem φυσικά με το καταπληκτικό "The Great Secret Show" αλλά και οι Maplerun. Mια φρέσκια περίπτωση στον αγγλόφωνο ελληνικό rock χώρο είναι και οι Mind The Gap με τον πρώτο τους δίσκο "Breakwater".

Όπως γράφει και το δελτίο τύπου, οι Mind The Gap λατρεύουν μεταξύ άλλων μπάντες σαν τους Soundgarden και τους Spiritual Beggars κάτι που είναι ευκόλως κατανοητό ακούγοντας το "Breakwater". «Tίγκα» παραμορφώσεις, δυνατά ακόρντα, πολλά καλοδουλεμένα riff και solo αλλά και ρεφρέν που σου κολλάνε στο μυαλό, συνθέτουν ένα αξιοπρόσεκτο ομοιόμορφο σύνολο δέκα κομματιών ατόφιου «μεταλίζοντος» rock με σαφείς προσανατολισμούς στα 90s. Καινοτομίες βέβαια από τους Mind The Gap μην περιμένετε φίλοι αναγνώστες, τα παιδιά δεν έχουν σαν σκοπό να αλλάξουν τους κανόνες του ροκ αλλά να παίξουν εντός αυτών, τιμώντας με τον καλύτερο δυνατό τρόπο τα συγκροτήματα και τις επιρροές με τις οποίες μεγάλωσαν.

Το εναρκτήριο "What You Get?" μας βάζει με το «καλημέρα» στο γενικότερο κλίμα του δίσκου, ενώ το "Beyond The Horizon" με το πρώτο άκουσμα κιόλας, έγινε το προσωπικό μου κόλλημα από το συγκεκριμένο δισκάκι. Πολύ καλή δουλειά έχει γίνει και στο "Resurrection" με όμορφες εναλλαγές στον ρυθμό και το ύφος και με μία ανατολίτικη à la Tool αισθητική διάχυτη σε κάποια σημεία του όπως η εισαγωγή. Από εκεί και πέρα άξια αναφοράς είναι το επτάλεπτο "Last Dance" και το ομώνυμο "Breakwater" τόσο σε μουσικό αλλά και σε στιχουργικό επίπεδο. Ενώ συνθετικά το αποτέλεσμα των δέκα κομματιών είναι άκρως πορωτικό, το σημείο που οι Mind The Gap θεωρώ πως θα μπορούσαν να δουλέψουν περισσότερο, ώστε να αποσπάσουν ακόμα καλύτερες εντυπώσεις είναι στο θέμα της φωνής. Η φωνή του τραγουδιστή κακή σε καμία περίπτωση δεν είναι, αλλά της λείπει «χρώμα», ποικιλία και κάποια αγριάδα που ενδεχομένως θα ταίριαζε κάποιες στιγμές περισσότερο με το ύφος των συνθέσεων.

Κάτι παραπάνω από αξιοπρόσεκτη η προσπάθεια των Mind The Gap λοιπόν και σε αυτό το σημείο αξίζει να σημειωθεί πως στην δουλειά τους δεν ανακατεύθηκε κάποια δισκογραφική εταιρία αλλά τα παιδιά από μόνοι τους ανέλαβαν να τρέξουν και να φέρουν στο φως το συγκεκριμένο δισκάκι. Με τέτοιο αποτέλεσμα, τους αξίζει και με το παραπάνω η προβολή και η στήριξη από το εγχώριο μουσικό κοινό και τον τύπο.