Messenger

Για σκεφτείτε το, πόσες φορές για να περιγράψετε έναν δίσκο χρησιμοποιείτε τη λέξη «όμορφος». Όχι «πωρωτικός», «γαμάτος», «εξαιρετικός», «δυνατός», «υποβλητικός»...  Απλώς όμορφος και μάλιστα αυτό να μην υπονοεί κάτι το μέτριο αλλά κάτι το μεγαλειώδες. Προσωπικά δεν είχα συνειδητοποιήσει τη σπανιότητα μέχρι που άκουσα το "Illusory Blues" των Messenger που είναι ακριβώς αυτό. Ένας όμορφος, πολύ όμορφος δίσκος.

Δημιουργημένοι στην Αγγλία και με μόλις τρία μέλη στη σύνθεσή τους (προστέθηκαν άλλα δύο μετά την ολοκλήρωση του δίσκου), οι Messenger από το 2012 που σχηματίστηκαν μέχρι φέτος που κυκλοφόρησαν τον πρώτο τους δίσκο δείχνουν μία εκπληκτική αίσθηση του μέτρου και μία ωριμότητα στις ιδέες τους που απέχει τόσο πολύ από τον (φτηνό μερικές φορές) εντυπωσιασμό όσο σπάνια συναντά κανείς σε ντεμπούτο και μάλιστα στον prog rock χώρο. Αν βέβαια επιλέξουμε να τους τοποθετήσουμε εκεί, αφού στην πραγματικότητα έχουν εξίσου βαθιές ρίζες στην ψυχεδέλεια ενώ, είτε έτσι είτε αλλιώς, τελικά η βάση τους βρίσκεται κάπου στα folk ακούσματά τους.

Ένα βασικό στοιχείο που τους διακρίνει είναι η εντελώς γήινη προσέγγιση της μουσικής σε βαθμό που συχνά νιώθεις ότι κάποιο τραγούδι έχει ηχογραφηθεί στην ύπαιθρο. Ακούστε για παράδειγμα το "Dear Departure" που ακόμα και στους διαστημικούς ήχους του αφήνει περισσότερο την αίσθηση της απεραντοσύνης του διαστήματος όπως την αντιλαμβάνεται κανείς σε μία ξάστερη βραδιά στο δάσος, μακριά από ό,τι έχουμε συνηθίσει να ονομάζουμε space rock. Το έτερο διακριτό της μουσικής τους είναι ο λυρισμός. Ο λυρισμός που από τη μία πλαισιώνεται με εμπνευσμένες μελωδίες που διακριτικά σε καταλαμβάνουν και από την άλλη κλιμακώνεται υπομονετικά είτε σε ένα οργανικό ξέσπασμα (π.χ. τα βιολιά στο "The Perpetual Glow Οf Α Setting Sun" και το "Midnight" ή η φοβερή εναλλαγή της ακουστικής με την ηλεκτρική κιθάρα στο solo του "Somniloquist") είτε σε ένα φωνητικό κρεσέντο (π.χ. η a la Jim Morrison κορύφωση του "The Return"). Για να επιτύχουν τα παραπάνω χρησιμοποιούν σε μεγάλο μέρος του δίσκου ακουστικά όργανα (κιθάρα και μπάσο) ενώ βοηθά το γεγονός ότι φαίνεται να έχουν δύο εξίσου ικανούς lead τραγουδιστές.

Το "Illusory Blues" είναι ένα απαιτητικό ηχητικό σύνολο, όχι ως προς την πολυπλοκότητά του, καμία τέτοια δεν υπάρχει, ως γνωστόν η ομορφιά είναι συχνότερα στο απλό, αλλά ως προς τις συνθήκες ακρόασή του. Αν έχετε συνηθίσει να ακούτε μουσική στο αυτοκίνητο ή τρέχοντας στο διάδρομο του γυμναστηρίου τα μυστικά των Messenger θα παραμείνουν κρυμμένα για εσάς. Δώστε του όμως 45 λεπτά προσοχής και η μαγεία τους θα σας αποκαλυφθεί.