Menta
K.I.D.
Τα συναισθήματα των παιδιών που μεγαλώνουν σε εμπόλεμες ζώνες ηχογραφούν οι Μenta
Με το Telepherique (2015) οι Μenta απομόνωσαν τον στίχο από τη μουσική και επικεντρώθηκαν στη δεύτερη, με αξιοσημείωτη επιτυχία. Ο δίσκος τους -τότε- θύμιζε το soundtrack μιας ταινίας αστικής φαντασίας, αποδεικνύοντας πως στο δύσκολο αυτό εγχείρημα οι Μenta κατάφεραν να αποτυπώσουν με ακρίβεια και υψηλή αισθητική μελωδικούς φθόγγους. Τώρα, μέσα στο ίδιο ορχηστρικό κάδρο, παρουσιάζουν το 4-tracks concept digital EP "K.I.D.", μορφοποιώντας των χαώδη κρημνό του πολέμου, σαν καθρεπτίζεται στα παιδικά μάτια.
Από το noise και την dream-pop, το "K.I.D." περιγράφει συναισθήματα πολέμου. Τα τέσσερα ορχηστρικά μέρη του EP αποτελούν «φόρο τιμής στα παιδιά που μεγαλώνουν σε εμπόλεμες ζώνες», αναγράφει το δελτίο τύπου. Και πράγματι, εισβάλλοντας περισσότερο στον μουσικό τους χώρο, οι Μenta καταφέρνουν με δεξιοτεχνία να μας ξεναγήσουν σ' έναν κόσμο συναισθηματικών ερειπίων.
Η λιτή κιθαριστική εισαγωγή του "I Saw Things I Shouldn’t Have Seen" σε συνδυασμό με τα υπόκωφα πλήκτρα στο βάθος αποτυπώνουν το συναισθηματικό κενό μετά την καταστροφή, σε περίοδο εκεχειρίας, συνοψίζοντας ό,τι έχει ήδη προηγηθεί. Το noise κρεσέντο που αποκόπτει την αργή ηχητική πορεία, ψαύει την ψυχική δυσλειτουργία που προκαλεί η απώλεια. Η ιστορία ξεκινά με τις περιόδους των καλών αναμνήσεων, τις οποίες αποδίδει η pop και πιο ελαφριά διάθεση του "We Used To Walk Around And Buy Ice Creams". Ακούγοντάς το εικονοποιούμε εύκολα τους ήχους, δημιουργώντας αντίστοιχες οπτικές και λεκτικές ιστορίες εκεί που δεν υπάρχουν.
Το trippy-noise "I’ll Turn Into Hitler", πιο σκοτεινό και ονειρικό, δημιουργεί μέσω των synths ένα οξύ και δυστοπικό πολεμικό περιβάλλον. Περικλείει μέσα του την ησυχία της λιακάδας λίγο πριν την καταιγίδα και την αγωνία για το τέλος. Το "Humans Have Become Cheap", που ακολουθεί, λειτουργεί -κατά κάποιον τρόπο- ως κατακλείδα. Οι ήχοι των οργάνων παραπέμπουν στον ήχο της κούνιας, σε μια παιδική χαρά, που -πλέον- έχει καταστραφεί.
Το "K.I.D." (Killing Innocent Dreams) ανάγλυφα «ηχογραφεί τα συναισθήματα των παιδιών που μαθαίνουν να ζουν με τον πόλεμο», όπως γράφει το δελτίο τύπου, ενώ «οι τίτλοι των κομματιών είναι φράσεις από παιδιά που το συγκρότημα επέλεξε μέσα από ντοκιμαντέρ αυτής της θεματικής». Μέσα από το πειραματικό και πιο σκοτεινό βλέμμα τους οι Μenta μελωδούν για τις ψυχικές διαθέσεις, όπως υποθέτουν πως αυτές διαμορφώνονται σε τέτοια περιβάλλοντα, καταλήγοντας στο τέλος να «γίνονται» οι ίδιοι αυτά τα παιδιά, για τα οποία μιλούν. Επισημαίνουν, για ακόμη μια φορά, πως το βασικό ερέθισμα της δουλειάς τους περιμένει στον έξω κόσμο, όπου κυριαρχούν τα άρρωστα ένστικτα, οι αλαζονικοί σκοποί, οι πιο φρικτές πράξεις. Με την -εν λόγω- δουλειά τους υπενθυμίζουν στον ακροατή πως ο άνθρωπος παραμένει το αγριότερο και φρικτότερο -όλων- ζώο.
