Megadeth

Ο καιρός γαρ εγγύς και οι Megadeth είναι και πάλι εδώ να σπείρουν τη διχόνοια με το ολοκαίνουριο "Super Collider". Το θέμα βέβαια δεν είναι τι θα ήθελε να ακούσει ο λαός αλλά το τι είχε κατά νου ο Mustaine όταν έγραφε τον δίσκο και αυτό που μπορώ να πω με σιγουριά είναι πως δεν ήθελε να ικανοποιήσει τους παρελθοντολάγνους οπαδούς οι οποίοι εδώ και κάμποσα χρόνια περιμένουν ένα "Rust In Peace Pt2".

Η τάση που ακολουθεί ο νέος δίσκος είναι ξεκάθαρα περισσότερο straight και «εμπορική». Η συνεργασία με τον Draiman (Disturbed / Device) σε επίπεδο συνθέσεων είναι κάτι που το υποδηλώνει ξεκάθαρα άλλωστε. Αν ντε και καλά θα έπρεπε να βρούμε ομοιότητες με παλιότερες δουλειές, το μυαλό μου θα πήγαινε λίγο στο "Countdown To Extinction" σε επίπεδο κάποιων riff, και "Cryptic Writings" για την απλοποιημένη συνθετική προσέγγιση. Αλλά από εκεί και πέρα, έχω την εντύπωση πως συνδυάζοντας στοιχεία από πολλές περιόδους της μπάντας, ο δίσκος ακούγεται αρκετά φρέσκος και διαφορετικός από τις δουλειές που μας έχουν παρουσιάσει τα τελευταία χρόνια.

Από άποψη μίξης και παραγωγής τα πράγματα είναι υποδειγματικά. Οι κιθάρες βρίσκονται σε σεβαστά επίπεδα και δεν κρύβουν τα τύμπανα ούτε θάβουν το μπάσο. Επίσης είναι αρκετά καλογυαλισμένη κάτι που βοηθάει στην ανάδειξη των συνθέσεων, οι οποίες είναι κάποιες από τις πιο ευκολοάκουστες που έχουν συνθέσει ποτέ. Δεν θυμάμαι άλλη φορά να έχουν γράψει τόσο πιασάρικα refrain και μελωδίες, ενώ και ο Mustaine δείχνει να ερμηνεύει πιο συγκρατημένα. Επίσης τα solo δεν έχουν την επιθετικότητα του παρελθόντος, αλλά είναι καλοβαλμένα με σκοπό να εξυπηρετούν τη δημιουργία μιας περισσότερο ανάλαφρης διάθεσης.

Δεν θα μπω στην διαδικασία μιας track by track ανάλυσης καθώς δεν νομίζω πως ο δίσκος χρήζει τέτοιας. Στα σχεδόν 50 λεπτά της διάρκειάς του, ο ακροατής θα ακούσει up tempo συνθέσεις όπως το εναρκτήριο "Kingmaker", το "Don't Turn Your Back..." και "Built For War". Το "Off The Edge" groove-άρει μια χαρά, ενώ το ομώνυμο μαζί με το "Burn!" (κυρίως λόγω refrain και solo) είναι ότι κοντινότερο στο hard rock θα μπορούσε να συνθέσει ο Mustaine.

Υπάρχει και μια πιο ατμοσφαιρική προσέγγιση σε τραγούδια όπως το "Dance In The Rain" στο οποίο έχουμε και την εμφάνιση του Draiman και το "The Beggining Of Sorrow", αλλά νομίζω πως αυτό στο οποίο θα πρέπει να σταθούμε είναι το "Forget To Remember" που άνετα κερδίζει τον τίτλο του πρωταγωνιστή όχι γιατί είναι απαραίτητα το καλύτερο του δίσκου, αλλά επειδή είναι από τα πιο εμπορικά που έχουν συνθέσει ποτέ οι Megadeth. Απλή δομή, σωστό μπούκωμα της χορδής στο verse και ένα απίστευτα κολλητικό refrain σε βαθμό που θα μπορούσε να αποτελέσει το hit του καλοκαιριού και να τραγουδιέται στις παραλίες αγκαλιά με μια γυναίκα και μια μπύρα. Τέλος να αναφέρουμε και την αρκετά καλή διασκευή στο "Cold Sweat" των Thin Lizzy, με το οποίο κλείνει και ο δίσκος.

Στο δια ταύτα τώρα. Είναι το "Super Collider" ο καλύτερος δίσκος του συγκροτήματος στην μετά-"Crypting Writings" εποχή; Πιθανόν όχι. Όμως ο λόγος για τον οποίο ευχαριστήθηκα την ακρόαση του είναι πως ο Mustaine και η παρέα του μας προσφέρουν ένα όμορφο σύνολο τραγουδιών που πάνω από όλα είναι διαφορετικό από αυτά που μας είχαν συνηθίσει να κυκλοφορούν. Από την άλλη θα καταλάβω αν κάποιοι ξινίσουν τα μούτρα ακούγοντάς το. Το σέβομαι αλλά είναι καθαρά θέμα οπτικής και προσδοκίας.

Οι Megadeth κακά τα ψέματα ανήκουν στην κατηγορία συγκροτημάτων από τα οποία πλέον δεν περιμένω την μεγάλη κυκλοφορία. Μας δώσανε αρκετά αριστουργήματα στο παρελθόν και έχουν αποκτήσει πλέον το δικαίωμα να επαναπαυθούν στις δάφνες τους. Έτσι απαλλαγμένος από το άγχος για το πως θα ακούγεται η (κάθε) καινούρια τους δουλειά, μπορώ και ευχαριστιέμαι δίσκους όπως το "Super Collider".