Αν και διατηρεί μια αδυναμία στα progressive και doom ιδιώματα, εξακολουθεί να ακούει κάθε γνωστό και άγνωστο είδος αναζητώντας την περιπέτεια στη μουσική και πιστεύει ότι οι δυνάμεις του χάους και...

Mabe Fratti
Sentir Que No Sabes
Μπορείς να φτιάξεις πανέμορφη art pop με μια φωνάρα κι ένα τσέλο; Mabe, έχεις την προσοχή μας
Αν και η πλειοψηφία αυτού που λέμε pop μουσική μου φαίνεται συνήθως αδιάφορη, υπάρχουν και εκείνοι οι καλλιτέχνες που καταφέρνουν να σε μαγνητίσουν με το ταλέντο και την μουσικότητα τους. Η, μέχρι πρότινος άγνωστη σε μένα, Mabe Fratti με καταγωγή από την Γουατεμάλα αποτελεί μία αδιαμφισβήτητη τέτοια περίπτωση. Από το πρώτο beat του "Kravitz", το ενδιαφέρον μου κεντρίστηκε κι έκτοτε δεν χάθηκε ποτέ.
Η Fratti είναι μια εξαιρετική τραγουδίστρια και τσελίστρια, γι αυτό ίσως το να μιλήσουμε για μια απλή pop είναι λάθος. Διότι ναι μεν το "Sentir Que No Sabes" επιθυμεί να εκφράσει pop ευαισθησίες, εντός του όμως περιτριγυρίζουν διάφορα στοιχεία, από jazz, neoclassical, folk ή ακόμα και πειραματική μουσική. Σε συνθέσεις όπως το "Elastica II" ή το "Kitana" εκφράζει μέχρι και αυτοσχεδιαστικές αναζητήσεις, ενώ σε άλλες όπως τα φανταστικά "Oidos" και "Alarmas Olvidades" θαρρείς πως ακούς ένα ιδανικό πάντρεμα ανάμεσα σε folk και νεοκλασικές παραδόσεις, με όπλο πάντα το τσέλο της Fratti και την ομορφιά της ισπανικής γλώσσας.
Δύο στοιχεία είναι τουλάχιστον εντυπωσιακά. Το πρώτο είναι η ενορχήστρωση: το άλμπουμ διαθέτει μια από τις πιο ωραίες ενορχηστρωτικές απόψεις που άκουσα πρόσφατα, με το τσέλο και τα αραιά τύμπανα να αποτελούν μεν την ραχοκοκαλιά της μουσικής, την τρομπέτα και το πιάνο όμως να κάνουν την διαφορά οπουδήποτε εμφανίζονται. Το δεύτερο στοιχείο είναι πως, όσο κι αν η μουσική κλείνει το μάτι σε διάφορα genres, η όμορφη, αιθέρια κι ευγενική φωνή της Fratti κρατά τα πάντα ενωμένα και τα κάνει να υπηρετούν την δύναμη της μελωδίας.
Κι είναι αυτή η αίσθηση της οικείας και γήινης μελωδίας που κυριαρχεί κι αφήνει την επίγευση της στο άλμπουμ. Μικρά διαμαντάκια όπως το "Pantalla Azul" ή το "Intento Fallido", όσο βάθος ή άποψη και να έχουν, τελικά θα καρφωθούν στο μυαλό καθαρά και μόνο επειδή οι φωνητικές τους μελωδίες έχουν την δύναμη να ρίξουν τις αντιστάσεις μας. Από πολλές απόψεις, αυτή εδώ η δουλειά μου θυμίζει πολλές από τις αρετές του εξαίρετου πρόσφατου άλμπουμ της Julia Holter, αν και η τέχνη της Fratti φαντάζει λίγο πιο χαμηλόφωνη και «ντροπαλή».
Αυτόφωτο και εξερευνητικό μα και ταυτόχρονα με γνώση και συνοχή, το "Sentir Que No Sabes" είναι ένα πολύ όμορφο άλμπουμ μιας art pop πολύχρωμης μα και ρευστής. Αλλάζει μορφές και ξεγλιστράει, παραμένει όμως σε κάθε δευτερόλεπτο του γνήσιο και ειλικρινές, κερδίζοντας τελικά και το στοίχημα των πολλαπλών ακροάσεων. Η απλότητα του και η μετρημένη του φαντασία αρκούν για να ξεχωρίσει, σαν μια μικρή φωτεινή εξαίρεση σε έναν ωκεανό μετριότητας. Mabe, έχεις την προσοχή μας.