Lord

Υπάρχουν εκεί έξω μυριάδες συγκροτήματα στο ευρύτερο μεταλλικό χώρο που λόγω άλλοτε κολλημάτων του καθενός μας και άλλοτε λόγω απλούστατα έλλειψης άπειρου χρόνου είναι αδύνατο ουτε καν μια φορά στη ζωή μας να έρθουμε σε επαφή μαζί τους. Σίγουρα υπάρχουν εκεί έξω ηχητικά διαμάντια που περιμένουν από κάποιον να τα εκτιμήσει ή ακόμα υπάρχουν και γκρουπς που είναι αναγνωρίσιμα ή και διάσημα σε μια χώρα και η ύπαρξη τους αγνοείται σε όλες τις άλλες. Νομίζω σε αυτήν την κατηγορία συγκροτημάτων θα ενέτασσα τους Lord.

Οι νυν Lord και πρώην Dungeon δεν θέλουν να ενταχθούν σε καμία συνομοταξία του μεταλ ή του ροκ. Σύμφωνα με τα λεγόμενα τους η επιθυμία τους είναι απλά να παίζουν αυτά που γουστάρουν και εσύ να νιώθεις σαν να μόλις άκουσες το πιό κορυφαίο mixtape που έπεσε στα χέρια σου. Δεν είναι τίποτα παιδάκια οι Αυστραλοί. Εδώ και 30 χρόνια (!), με πάνω από 12 κυκλοφορίες και πιστοί στο αυθεντικό τους στυλ, δηλαδή παίζω ό,τι γουστάρω και σε όποιον αρέσει.

Και αυτό νομίζω κάνανε και με αυτή τους την κυκλοφορία με τίτλο "Fallen Idols" και το παραπλανητικό power metal εξώφυλλο. Γιατί η μουσική τους πραγματικά είναι σαν mixtape. Θα ακούσεις αγνό παραδοσιακό heavy metal, power ballads, hard rock και power. Εμένα μου θύμισαν πάρα πολύ Iced Earth (ειδικά οι κιθάρες Schaffer-ίζουν) αλλά και Iron Savior. Ο τραγουδιστής και συνθέτης Lord Tim είναι αυτό ακριβώς που φαντάζεσαι από το παρουσιαστικό του: ένας πορωμένος μεταλλάς που τραγουδά άλλοτε με οργή και άλλοτε με τρυφεράδα, στυλ απόλυτα ταιριαστό σε αυτόν τον τόσο επηρεασμένο από τα '80s δίσκο.

Η κραυγή του Λόρδου Τιμ στο "United (Welcome Back)" μας καλωσορίζει με ένα τρομερό riff και ένα thrash κομμάτι με όλα τα απαραίτητα συνθετικά για να γουστάρεις: κραυγές, γρήγορες κιθαρομαχίες ανάμεσα στο Lord Tim και τον έτερο κιθαρίστα Mark Furtner και ένα επικό ρεφρέν. Οι Iced Earth επιρροές φαίνονται στο 'βαμπιρένιο' "Immortal" ενώ το ομότιτλο "Fallen Idols" είναι ένα κλασσικό Dungeon κομμάτι περισσότερο μελωδικό. Η συνέχεια του δίσκου αποτελείται από μερικά κλασσικά και υπέροχα κομμάτια που θα σου θυμίσουν Judas Priest ("Wilder Than The Wind"), υπάρχει το απαραίτητο, για κάθε παραδοσιακό μεταλ δίσκο που σέβεται εαυτό του, νοσταλγικό κομμάτι που δείχνει την αγάπη στους οπαδούς ("Nod To The Old School") όπως και η α-λα-Queensryche μπαλάντα "Counting Down The Hours".

Γενικά οι Lord είναι τόσο αυθεντικοί και ‘trve’ που δυσκολεύεσαι να μην τους συμπαθήσεις. Έχουν τόσες πολλές επιρροές αλλά καταφέρνουν να έχουν και το δικό τους ήχο (πχ το μάλλον καλύτερο κομμάτι του δίσκου "Killed Or Be Killed" είναι 100% Lord και θές να το ακούσεις live!) και φαίνεται ότι αυτόν που κάνουν είναι γνήσιο και γεμάτο αγάπη για το heavy metal. Είναι η μουσική που θα βάλεις να παίζει στο background όταν θες να κάνεις καλέσεις τα φιλαράκια σου σπίτι. Είναι από τα support συγκροτήματα που θα δείς live και δεν θα ξεχάσεις αλλά που δύσκολα θα είναι τα πρώτα ονόματα.