Lord Dying

Φέτος είναι δύσκολα τα πράγματα για το sludge. Πραγματικά νομίζω ότι σε αυτούς τους οχτώ μήνες που έχουμε κλείσει σχεδόν στο 2013, δεν έχω ακούσει ούτε μία (1) πραγματικά καλή sludge κυκλοφορία, εκτός ίσως από το νέο Jucifer (το οποίο θα παρουσιαστεί εν καιρώ) και 1-2 αξιόλογες underground κυκλοφορίες. Οι Lord Dying έρχονται με το ντεμπούτο τους στη Relapse και παίζουν μπάλα κάπου στη μέση.

Μιας και πρόκειται για σχετικά νεοσύστατη μπάντα, ας πούμε δύο λόγια πρώτα γι’ αυτούς: Τετράδα από το Πόρτλαντ που σχηματίστηκαν το 2010 και το ’11 κυκλοφόρησαν το ντέμο τους. Η Relapse μυρίστηκε λαβράκι και ανέλαβε να κυκλοφορήσει το υποφαινόμενο ντεμπούτο. Καταρχάς να πούμε ότι η Relapse μέχρι πριν κάποια χρόνια ήταν δισκογραφική που με τις μπάντες που είχε στο roster της, είχε «βγάλει» έναν πολύ συγκεκριμένο ήχο, ο οποίος έχει διευρυνθεί τρομερά τα τελευταία 4-5 χρόνια, αναλαμβάνοντας και μικρές μπάντες, προσφέροντας μεγάλη προώθηση και προβολή. Οι Lord Dying ανήκουν φυσικά σε αυτές τις μπάντες και είτε τελικά είναι καλοί ή όχι, πρέπει να πούμε ένα μπράβο στη Relapse που δίνει πάτημα να γίνουν γνωστές (γιατί ποτέ δεν ξέρεις).

Στο ψητό τώρα, οι Lord Dying παίζουν ένα μείγμα stoner-άτου sludge με thrash καταβολές, όπως οι μεγάλοι High On Fire και δευτερευόντως οι Kylesa και Mastodon. Δεν προσφέρουν τίποτα το καινούριο, παρά μόνο παίζουν αργά με σποραδικά mid-tempo ξεσπάσματα και ενδιαφέροντας κιθαριστικά lead, που κρατούν αμείωτο το ενδιαφέρον χωρίς να κάνουν καμία υπέρβαση. Η ελπίδα για κάτι πραγματικά αξιόλογο θα μπορούσε να ήτανένα πραγματικά δυνατό κομμάτι που θα κόλλαγε τον ακροατή στον τοίχο αλλά δυστυχώς και εδώ οι Lord Dying αποτυγχάνουν αφού ο δίσκος δεν περιλαμβάνει καμία συγκλονιστική στιγμή. Οι riff-ο-λάγνοι θα γουστάρουν αφού ο δίσκος έχει πολλά καλά από δαύτα αλλά και πάλι κανένα μνημειώδες που να κολλάει στο μυαλό.

Όπως γίνεται αντιληπτό τα πάντα κινούνται στα ρηχά. Πιστεύω ακράδαντα ότι ο επόμενος δίσκος τους θα είναι στάνταρ καλύτερος από αυτή τη χρυσή μετρίοτητα αλλά μέχρι τότε παίζει να έχω ξεχάσει και το όνομα τους.

Υ.Γ.: Επίσης πρέπει να κοιτάξουν λίγο και την αισθητική τους γιατί sludge και ροζ στον δικό μου μικρόκοσμο δεν πάει. Αν το προσπεράσουμε αυτό, το εξώφυλλο είναι καταπληκτικό.