Kali Malone

All Life Long

Ideologic Organ (2024)
Από τον Αντώνη Καλαμούτσο, 12/02/2024
Σκίζοντας τις κουρτίνες ανάμεσα στο αισθητηριακό και το αθέατο
Πώς βαθμολογείτε το δίσκο;

…διότι πολλά είναι τα ωραία που γίνονται μέσα στα δεκάδες rock παρακλάδια, κάποιες φορές όμως είναι καλό να μην αγνοούμε και τα θαυμαστά που συμβαίνουν εκτός κιθαριστικής μουσικής. Και μην έχεις αμφιβολία πως στο νέο άλμπουμ της Kali Malone συμβαίνουν μερικά θαυμαστά πράγματα.

Φτάνοντας ήδη στο όγδοο άλμπουμ μέσα σε μια δεκαετία δισκογραφικής παρουσίας, η εγκατεστημένη στην Σουηδία Αμερικανίδα συνθέτρια αποτελεί ήδη ένα σημαντικό όνομα του drone/post-minimalism ήχου. Το "The Sacrificial Code" του 2019 θεωρείται το, έως τώρα, σημαντικότερο έργο της, όμως μπορώ να δηλώσω με σιγουριά πως το "All Life Long" είναι εξίσου φιλόδοξο και, πιθανότατα, ακόμα καλύτερο.

Το βασικό όργανο της Malone είναι το pipe organ, ένα όργανο βαρύ, αργόσυρτο αλλά κι επιβλητικότερο από κάθε άλλο. Στο "All Life Long" βρίσκουμε συνθέσεις για pipe organ εκτελεσμένες από την ίδια - και με την βοήθεια του συνεργάτη και συντρόφου της Stephen O'Malley των Sunn O))) - αλλά και συνθέσεις για χορωδία (με την χορωδία Macadam Ensemble, ηχογραφημένη σε καθεδρικό της Nantes) και συνθέσεις για σύνολο πνευστών (με το σύνολο Anima Brass στη Νέα Υόρκη). Αυτό το «άπλωμα» των συνθέσεων της Malone και η έκφραση τους μέσω διαφορετικών ηχοχρωμάτων έχει θαυματουργά αποτελέσματα.

Φυσικά, η σύνδεση με το post-minimalism ύφος συνθετών όπως οι Philip Glass και holy minimalism συνθετών όπως ο Arvo Pärt παραμένει ισχυρότατη, μέσα όμως από τις βαριές, αργές συνθέσεις της, η Malone σταδιακά αποκτά μια φωνή ανεξάρτητη. Καθώς ξεδιπλώνονται οι δώδεκα μακροσκελείς συνθέσεις του άλμπουμ, η συνείδηση μοιάζει να αναγνωρίζει, σιγά-σιγά, νέα μοτίβα και νέες «μυστικές» κινήσεις ανάμεσα στις συνθέσεις. Αυτό που στην αρχή μοιάζει ως σοβαρό και δυσκίνητο αποκτά σταδιακά τρισδιάστατα χαρακτηριστικά.

Είναι αυτονόητο πως ένα τέτοιο άκουσμα απαιτεί αφοσίωση και βαθιά εστίαση. Μόνο έτσι θα ξεκλειδωθούν οι κινήσεις που ανέφερα παραπάνω αλλά και ο υπερβατικός χαρακτήρας αυτής της μουσικής - μιας μουσικής έτσι κι αλλιώς δεν μπορεί να αποκολληθεί από τις θρησκευτικές της καταβολές. Τα pipe organ που χρησιμοποιήθηκαν γι αυτήν την ηχογράφηση εξάλλου, σε Lausanne, Amsterdam και Malmo, κουβαλούν ιστορίες αιώνων. Και οι αιώνες αντηχούν μέσα στο "All Life Long". Αντηχούν με πένθιμη σοβαρότητα αλλά και μια ανεξήγητη ελπίδα.

Μέσα σε ένα τέτοιο γιγάντιο έργο 78 λεπτών είναι δύσκολο να αναζητήσει κανείς highlights. Παρόλα αυτά, το χορωδιακό "Passage Through The Spheres" που ανοίγει το άλμπουμ, όπως και το ομώνυμο και το "No Sun To Burn" και στις δύο εκδοχές τους, είναι στιγμές που σκίζουν την κουρτίνα ανάμεσα στο αισθητηριακό και το αθέατο. Με τα περίεργα κουρδίσματα των organ και τα επαναληπτικά μοτίβα, η Malone χτίζει έναν, αυθεντικά κι αινιγματικά, λυρικό κόσμο.

Φτιαγμένο για ανθρώπους που βιώνουν την μουσική εντελώς έξω από τις παγίδες του "short attention span", το "All Life Long" είναι ένα πανέμορφο άλμπουμ που απλώνει τα χέρια του για να αγγίξει το άφταστο, να κατακτήσει το αδύνατον, να εκφράσει σιωπηλά το ανείπωτο. Επιχειρεί δηλαδή να καταχωρηθεί στην ιστορία της μουσικής ως ένα σημαντικό και φιλόδοξο έργο τέχνης. Κατά την άποψη μου, το καταφέρνει, με μια καθαρή ηχητική και υφολογική μαγεία.

Bandcamp

  • SHARE
  • TWEET