Μετά την κυκλοφορία του τελευταίου, εξαιρετικού δίσκου των ιδιαιτέρως αγαπητών στη χώρα μας, Nevermore, το συγκρότημα αποφάσισε να κάνει ένα διάλειμμα. Τρία χρόνια μετά το “This Godless Endeavor”, δύο από τους βασικότερους κρίκους του σχήματος, κυκλοφόρησαν σχεδόν ταυτόχρονα τους προσωπικούς τους δίσκους. Αρχικά ήταν ο Warrel Dane, ο οποίος με τη βοήθεια του Peter Wichers που πρόσφατα επέστρεψε και πάλι στους Soilwork, έβγαλε το πολύ καλό “Praises To The War Machine”, κριτική για το οποίο μπορείτε να διαβάσετε στο rocking.gr. Στη συνέχεια ακολούθησε ο Jeff Loomis, με ένα καθαρά instrumental δίσκο, το “Zero Order Phase”.
Όταν έμαθα ότι ο συγκεκριμένος κιθαρίστας θα κυκλοφορούσε solo δίσκο, ομολογώ πως δεν περίμενα κάτι σαν το “Zero Order Phase”. Επειδή γενικότερα δεν είμαι και ο μεγαλύτερος οπαδός των προσωπικών δίσκων κιθαριστών, ιδιαίτερα όταν είναι αυστηρά instrumental, ήμουν ολίγον τι αρνητικά προδιατεθειμένος απέναντι στο όλο εγχείρημα. Ωστόσο τόσο η παθολογική αγάπη μου για τους Nevermore όσο και η εκτίμηση προς το πρόσωπο ενός εκ των σημαντικότερων μουσικών της νέα γενιάς, του Jeff Loomis, ήρθαν να εκμηδενίσουν τους όποιους ενδοιασμούς μου.
Έτσι λοιπόν, από τις πρώτες κιόλας ακροάσεις, διαψεύστηκα πανηγυρικά. Ο δίσκος δεν είναι ένα ατελείωτο και αχανές shredding όπου ο Loomis επιδεικνύει τις βιρτουόζικες ικανότητες του. Υπάρχουν και αυτές οι στιγμές, απλά είναι λίγο περισσότερες από οποιονδήποτε δίσκο Nevermore. Οι συνθέσεις στέκονται στα επίπεδα των “Dead Heart In A Dead World” και “This Godless Endeavor”, δίσκους τους οποίους λάτρεψα και εξακολουθώ να ευχαριστιέμαι να ακούω, με πολλές μελωδίες να αντικαθιστούν τα φωνητικά του Dane και διαρκείς εναλλαγές ρυθμών και riff.
Πρακτικά ο δίσκος είναι περισσότερο ένας Nevermore δίσκος χωρίς φωνητικά παρά κάτι εντελώς διαφορετικό που ίσως να ήθελε να δημιουργήσει ο Loomis. Το υλικό του διακατέχεται από μια ποιότητα, που ακόμα και αν ορισμένες φορές παρατηρεί κανείς ομοιότητες κομματιών με αντίστοιχων των Nevermore, αυτή παραμένει σε υψηλά επίπεδα. Προσωπικά είμαι πολύ ικανοποιημένος από αυτή την κυκλοφορία και είμαι ιδιαίτερα περίεργος για το τι έπεται των δύο εξαιρετικών προσωπικών δίσκων, πλέον υπό ένα όνομα. Αν έχετε ανάγκη για λίγο Seattle-based metal, μιας και το 2005 φαντάζει έτη φωτός πίσω, ακούστε τον δίσκο αυτό.
