Hypocrisy

Το "Catch 22" αποτέλεσε την ομολογουμένως αποτυχημένη προσπάθεια των Hypocrisy να προσεγγίσουν ένα νέο ακροατήριο, μία στροφή που τελικά δεν είχε αντίκτυπο, μιας και στον επόμενο κιόλας δίσκο με τίτλο "The Arrival" επέστρεψαν σε πιο γνώριμες φόρμες. Τα χρόνια όμως περνούσαν και ο κύριος Tagtgren άρχισε να γεύεται ολοένα και μεγαλύτερη επιτυχία με τους Pain, το industrial rock / metal project του - σα να του ήρθε από αλλού, με λίγα λόγια. Οι Hypocrisy εν τέλει μπήκαν σε δεύτερη μοίρα, αν και κάπου στο ενδιάμεσο κυκλοφόρησε μαζί τους έναν ακόμη δίσκο που, αν κρίνουμε απ' τις αντιδράσεις, μάλλον πέρασε στα ψιλά.

Τρία χρόνια λοιπόν μετά το προαναφερθέν "Virus", τα φώτα των «εξωγήινων» κάνουν ξανά την εμφάνισή τους. Στόχος αυτή τη φορά αποτέλεσε η ανάπλαση του ξεχασμένου "Catch 22", ενός δίσκου που ενώ σίγουρα δε στέκεται ανάμεσα στις πιο δυνατές τους κυκλοφορίες, πολλοί έφτασαν το άλλο άκρο χαρακτηρίζοντάς το ως τη χείριστη δουλειά τους για έναν και προφανή λόγο: Δε θυμίζει Hypocrisy.

Επειδή η ανάλυση είναι κάπως ανούσια, ας πάμε απ' ευθείας στο ζητούμενο. Μην περιμένετε ν' ακούσετε κάτι του στυλ «οι Hypocrisy μετανόησαν», επειδή όσο να 'ναι το "Catch 22" μου άρεσε εξ' αρχής. Βέβαια πάντα υποστήριζα πως μπορούσαν να το επιμεληθούν λίγο καλύτερα - π.χ. σε θέματα παραγωγής. Κι εδώ έρχεται το τελικό αποτέλεσμα που απ' τη μεριά του σίγουρα στέκεται πιο κοντά στις «ρίζες», χάρη στη νέα μίξη και τα επανηχογραφημένα φωνητικά. Σε γενικές γραμμές, ακούγεται ο δίσκος που εξ' αρχής θα 'πρεπε να είναι. Πλήρης. Ολοκληρωμένος. Ή μήπως όχι;

Το μόνο που μπορώ να σας διαβεβαιώσω είναι πως η νέα εκδοχή κρύβει ενδιαφέρον και σίγουρα θ' ακούγεται πιο αρεστή στους αντιφρονούντες. Θεωρείστε το bonus track και τα 3 live clips ως επιπλέον θετικό κριτήριο. Η αμφιβολία όμως δε κρύβεται. Προσωπικά μου ακούγεται κάπως παράξενο, καθώς έχουν περάσει 6 ολόκληρα χρόνια από τότε. Ενώ σε τελική ανάλυση δείχνει να με ικανοποιεί περισσότερο σε σχέση με την παλιά εκδοχή, η ίδια σκέψη στροβιλίζει στο μυαλό μου. Ότι μερικά πράγματα ίσως είναι προτιμότερο να μη τα σκαλίζουμε και να τ' αφήνουμε ανέγγιχτα στο παρελθόν...