Hypocrisy

Έχουν περάσει κιόλας οκτώ χρόνια από το "End Of Disclosure". Ωστόσο, ο πολυπράγμων Peter Tagtgren μόνο ανενεργός δεν υπήρξε σε αυτό το διάστημα. Άφησε στην άκρη λίγο την ακραία πτυχή του και επικεντρώθηκε στους Pain καθώς και στη συνεργασία του με τον Till Lindemann των Rammstein με τον οποίο κυκλοφόρησαν δύο άλμπουμ προτού αποχωρήσει. Εν μέσω καραντίνας, η απομόνωση αποτέλεσε την κινητήριο δύναμη για να αποφασίσει ο δήμαρχος του Pärlby να ολοκληρώσει τον 13ο δίσκο των Hypocrisy.

Η έναρξη με το ομότιτλο κομμάτι προμηνύει για ακραία πράγματα εκ μέρους των Σουηδών, διαγράφοντας με τη μία τους όποιους φόβους να παρείσφρησε η εξωσχολική δραστηριότητα του Tagtgren στο ύφος των Hypocrisy. Στη συνέχεια, προκύπτει ένα ενδιαφέρον μοτίβο εναλλαγής μεταξύ old-school και mid-tempo/μελωδικών συνθέσεων.

Από τις ακραίες περιπτώσεις, ξεχωρίζει η old-school σύνθεση του υιού Tagtgren, "Dead World", καθώς και το "Worship", το οποίο μας πάει αρκετά χρόνια πίσω στη δισκογραφία της μπάντας. Στις αντίστοιχες mid-tempo, τα "Children Of The Gray" και "Bug In The Net" διακρίνονται από τα υπόλοιπα με τις χαρακτηριστικές μελωδικές γραμμές που ταυτίστηκαν με το σουηδικό σχήμα.

Ο Tagtgren φαίνεται να βρίσκεται σε εξαιρετική φόρμα φωνητικά, με τα brutal του να κινούνται κυρίως στον death metal χώρο, χωρίς να λείπει και η πιο τσιριχτή χροιά, αλλά και οι απαραίτητες απαγγελίες. Το παράδοξο είναι πως σχεδόν σε κάθε έκφανσή τους, μπορείς να καταλάβεις τους στίχους. Και συνθετικά, όμως, παρά το ότι δεν καινοτομεί, καταφέρνει να γράφει αξιοπρεπή μουσική, σεβόμενος την ταυτότητα της μπάντας, και να μην ακούγεται παρωχημένος ή επιτηδευμένος.

Το "Worship" θεωρώ πως καταφέρνει να ξεπεράσει τον προκάτοχό του, κυρίως λόγω της ποικιλίας που προσφέρει σε σχέση με αυτόν. Η μελωδία έχει ενταθεί και φαίνεται να έχει μοιραστεί με ακρίβεια ο χρόνος των ακραίων και των πιο μελωδικών/mid-tempo συνθέσεων. Ικανοποιούνται με αυτόν τον τρόπο τόσο οι σκληροπυρηνικοί οπαδοί, όσο και οι λάτρεις της πιο NWOSDM πλευράς του συγκροτήματος.

Μετά από τριάντα χρόνια πορείας, ακόμα και ο διαρκώς «ανήσυχος» Peter Tagtgren χρειάζεται ένα λιμάνι. Αυτό είναι οι Hypocrisy. Οι όποιοι πειραματισμοί περιορίζονται στο μακρινό παρελθόν, αλλά και στα υπόλοιπα project του Σουηδού, αφού εδώ το death metal θα έχει την τιμητική του, πάντα μέσα από το πρίσμα της ιστορικής μπάντας. Το "Worship" είναι ένα ακόμα αξιόλογο κεφάλαιο στη μακρόχρονη δισκογραφία της, χωρίς, ωστόσο, να προσφέρει ιδιαίτερες συγκινήσεις.