Hokum

Ένα σύνηθες φαινόμενο, που παρατηρείται κυρίως τα τελευταία χρόνια, είναι το μπαστάρδεμα πολλών ανόμοιων στοιχείων και ιδιωμάτων, προκειμένου ένα συγκρότημα να διαφοροποιηθεί από τη μάζα, δημιουργώντας το δικό του ήχο. Βέβαια, κάτι τέτοιο ενέχει μεγάλους κινδύνους, αφού είναι πολύ εύκολο αντί για ξεχωριστή προσωπικότητα να γεννηθούν ανούσιοι μουσικοί αχταρμάδες. Σ' αυτή την κατηγορία εντάσσονται οι Γερμανοί Hokum, οι οποίοι κυκλοφόρησαν νωρίτερα φέτος το δεύτερό τους δίσκο, "The Creation Of Pain", αν και ομολογώ ότι η περίπτωση τους με δυσκόλευσε.

Αν έπρεπε να περιγράψω με δυο λόγια τη μουσική τους, θα έλεγα ότι ασπάζονται πρωτίστως το progressive thrash / death δόγμα, επεκτείνοντας τον κύκλο των επιρροών τους με τους Mastodon, Opeth, Ephel Duath και The Ocean, χωρίς να απουσιάζει και το κλασικό heavy στοιχείο. Η συνταγή ολοκληρώνεται με μία ελαφρώς southern επικάλυψη, που τονίζεται περισσότερο στα -ας πούμε καθαρά- φωνητικά του τραγουδιστή. Εδώ συναντάμε την πιο τρανταχτή παραφωνία μέχρι στιγμής, αφού ακόμα κι όταν δε μιμείται τον Anselmo, ο André Epperlein γκαρίζει σαν metalcorάς, μεγεθύνοντας την ιδιομορφία του αποτελέσματος.

Στον εκτελεστικό τομέα, η μπάντα παρουσιάζει ένα αρκετά ικανοποιητικό πρόσωπο, στο οποίο άπαντα τα όργανα έχουν εξίσου πρωτεύοντες ρόλους. Με στυλ που περιλαμβάνει συνεχείς εναλλαγές ρυθμών, περίπλοκα riff και ποικίλες διαθέσεις, οι Hokum καταφέρνουν εν τέλει να δημιουργήσουν έναν ήχο με ενδιαφέρον. Ωστόσο, συχνά μπλέκουν τα πράγματα λίγο παραπάνω από όσο χρειάζεται κι αυτό λειτουργεί εις βάρος τους. Για παράδειγμα, μπορεί να περάσουν απ' τους Mastodon στους Atheist κι απ' τους Pantera στους Pearl Jam, γεφυρώνοντάς τα με ένα από τα riff του "Alison Hell", κι όλα αυτά σε ένα μόνο κομμάτι.

Αυτό ακριβώς είναι το μεγάλο μειονέκτημα του δίσκου˙ η υπερβολική ελαστικότητα του ύφους του και η έλλειψη συνάφειας στις συνθέσεις του. Παρ' όλη την πρωτοτυπία του, τις καλές του ιδέες και την τεχνική του ευφορία, το "The Creation Of Pain" υποπίπτει στα σφάλματα του πλεονασμού και της ασυνέχειας, κουράζοντας ακόμα και τον πιο καλοπροαίρετο ακροατή. Για καλό και για κακό πάντως, επειδή γούστα είναι αυτά και ποτέ δεν ξέρεις, μπορείτε να τσεκάρετε και μόνοι σας τρία από τα εννιά κομμάτια του άλμπουμ στο MySpace της μπάντας.