Hinder

All American Nightmare

Universal (2010)
Από τον Χρυσόστομο Μπάρμπα, 10/12/2010
Πώς βαθμολογείτε το δίσκο;
Είναι γεγονός πως υπάρχουν αρκετά σχήματα που απολαμβάνουν ένα διόλου ευκαταφρόνητο ποσοστό επιτυχίας στην άλλη όχθη του Ατλαντικού, αλλά από Ευρώπη μεριά ακόμα προσπαθούν να χτίσουν κάποιο σεβαστό fan base. Ένα από αυτά τα σχήματα είναι και οι Hinder. Συγκρότημα «βουτηγμένο» στο rock & roll lifestyle της υπερβολής, στα πρότυπα των Motley Crue, των Guns N' Roses και λοιπών «κακών παιδιών», κάτι που έχει περάσει -και με το παραπάνω- στις μέχρι τώρα κυκλοφορίες της μπάντας.

Μάλιστα, το εγχείρημα που άρχισαν στο επίσημο ντεμπούτο τους, "Extreme Behavior", με σημαία τα "Get Stoned" και "How Long", συνεχίστηκε στο σχεδόν glam metal "Take It To The Limit" του 2008. Άλμπουμ με ήχο «γεμάτο» και ολοκληρωμένο, κομμένο και ραμμένο για ένα καθαρόαιμο σύγχρονο rock πάρτυ.

Αρκετά όμως με την παρελθοντολογία. Οι Hinder, δύο γεμάτα χρόνια μετά από την τελευταία τους δισκογραφική δουλειά, αποφάσισαν να συνθέσουν και να κυκλοφορήσουν ένα νέο άλμπουμ. Ο τίτλος του «ταιριάζει γάντι» στο ύφος της μπάντας, καθώς δείχνει να πρεσβεύει τη σκοτεινή πλευρά αυτού, που είναι γνωστό σε όλη την υφήλιο ως «the american dream». Με λίγα λόγια, Hinder ίσον "All American Nightmare". Το εξώφυλλο βαδίζει στο ίδιο μονοπάτι, τραβώντας το μάτι και διατηρώντας το ενδιαφέρον με την εχμ... όμορφη παρουσιά του μοντέλου που πρωταγωνιστεί και στο κλιπάκι του πρώτου και ομώνυμου single.

Με υποσχέσεις για southern rock επιρροές, για συνεργασία με συνθέτες έξω από το συγκρότημα και για ένα διαφορετικό δίσκο από τους προηγούμενους, το μόνο που θα μπορούσε να επιτύχει ο frontman της μπάντας, Austin Winkler, είναι να ανεβάσει το ενδιαφέρον μας για το αποτέλεσμα, για το οποίο είναι «πιο περήφανος από ποτέ», όπως δήλωσε.

Η πρώτη επαφή με το νέο υλικό ήρθε με τη διαδικτυακή κυκλοφορία του lead single, το οποίο χαρίζει τον τίτλο του στο σύνολο του άλμπουμ. Το "All American Nightmare" αφήνει τις καλύτερες εντυπώσεις και σε αυτόν που δεν έχει ιδέα για την ύπαρξη των Hinder αλλά και σε αυτόν που τους γνωρίζει καλά και περιμένει κάτι το διαφορετικό και ταυτόχρονα το ίδιο ανεβαστικό με το ήδη υπάρχον υλικό της μπάντας. Όπως αποδείχθηκε, η κορυφαία στιγμή του δίσκου.

Το εναρκτήριο "2 Sides Of Me" μας βάζει στο νόημα με το δυνατό και βαρύ riffακι του και κατά τα τρισίμιση λεπτά της διάρκειας του απολαμβάνουμε ένα αρκετά ενδιαφέρον, αλλά όχι τόσο αξιομνημόνευτο κομμάτι, με καλές στιγμές (στο bridge γίνονται ωραία «πραγματάκια»). Όσον αφορά το «αξιομνημόνευτο», όμως, έρχεται το σαφώς πιο ήρεμο "What Ya Gonna Do". Refrain γραμμένο για να κολλήσει στο κεφάλι σου για την υπόλοιπη μέρα, αν το ακούσεις πρωί, και για να το τραγουδάς στον ύπνο σου, αν το ακούσεις βράδυ. Οι στίχοι κινούνται σε αρκετά αυτοκριτικό τόνο («what ya gonna do when the whiskey ain't working no more?»), με θέμα την απερίσκεπτη ζωή που έχουν επιλέξει τα μέλη του συγκροτήματος, στο στυλ του "Loaded And Alone" από το "Take It To The Limit". Το ίδιο mid-tempo ύφος ακολουθούν τα "The Life", "Red Tail Lights", "Everybody's Wrong" και "Put That Record On", τα οποία κεντρίζουν κάπως το ενδιαφέρον. Τα δύο τελευταία δίνουν αυτό το κάτι παραπάνω που λείπει σε κάποιο βαθμό από τα άλλα, καθώς το "Everybody's Wrong" αποτελεί μία από τις κορυφαίες μπαλάντες των Hinder και το "Put That Record On" είναι ένας φόρος τιμής στις επιρροές της μπάντας, με ένα ωραίο και έτοιμο για sing-along refrain.

Οι καθαρά ανεβαστικές στιγμές του άλμπουμ όμως μοιάζουν να είναι λίγες και όχι αρκετά ικανοποιητικές. Εκτός από το ομώνυμο, που στέκεται ένα σκαλί πάνω από τα υπόλοιπα δυνατά κομμάτια, και το "2 Sides Of Me", που αναφέραμε παραπάνω, έχουμε το μέτριο "Hey Ho", το αρκετά καλό και ξεσηκωτικό "Wakin' Up The Devil" (highlight το μικρό, αλλά εξαιρετικό solo του) και το "Striptease". Το τελευταίο έρχεται όσο το δυνατόν πιο κοντά στην ποιότητα του "All American Nightmare" (του τραγουδιού), με ένα ασυνήθιστα βαρύ -για τους Hinder- κιθαριστικό riff, συμπαθητικό refrain και στίχους που λένε αλήθειες για την κάθε celebrity / τραγουδίστρια / χορεύτρια / παρουσιάστρια / ό,τι να 'ναι.

Συνοψίζοντας, είναι αλήθεια πως εάν βάλεις να ακούσεις το συγκεκριμένο δίσκο και περιμένεις να βρείς ένα νέο "Up All Night", "Use Me", "Get Stoned" ή "Heaven Sent" μάλλον θα απογοητευτείς. Τα mid-tempo τραγούδια δίνουν την εντύπωση να κυριαρχούν στη συγκεκριμένη κυκλοφορία, με τα δυνατά να μη στέκονται στο ύψος των παραπάνω παλιότερων επιτυχιών των Hinder. Προσοχή όμως. Αυτό δε σημαίνει επουδενί ότι δεν είναι άξια προσοχής. Κάθε άλλο μάλιστα. Εάν υπήρχε άλλο ένα "Striptease" κι αλλό ένα "All American Nightmare" ή "Wakin' Up The Devil", θα αντικρίζατε το thumbs up του rocking πάνω αριστερά. Όμως, η αλήθεια είναι πως λίγοι ακόμα μήνες δουλειάς εκ μέρους των Hinder ίσως να ήταν απαραίτητοι. Θέτε η βιασύνη της δισκογραφικής; Θέτε οι πιέσεις για ένα νέο δίσκο; Κάτι έφταιξε και κάποιες λεπτομέρειες δεν επέτρεψαν στην καινούργια δουλειά της μπάντας να καταφέρει να εκπληρώσει πλήρως τις -δικαιολογημένα- υψηλές προσδοκίες του υπογράφοντα.

Πάντως, αν και σίγουρα το "All American Nightmare" δεν ανεβάζει τελικά τον πήχη για το συγκρότημα, οι Αμερικανοί έχουν τώρα δέκα νέους λόγους για να οργώσουν και πάλι τις σκηνές, εκεί που κανένα κομμάτι τους δεν πρόκειται να αφήσει ούτε έναν από κάτω ασυγκίνητο.
  • SHARE
  • TWEET