Helloween

Γνώρισα και (πρωτο)αγάπησα τους Helloween στα μέσα της δεκαετίας του '90, όταν κυκλοφόρησαν το πρώτο τους άλμπουμ με τον σπουδαίο Andi Deris και στη συνέχεια ανακάλυψα τον θησαυρό των "Keepers", την αξεπέραστη φωνή του Michael Kiske, το πώς δημιούργησαν ένα ιδίωμα κι όλα τα σχετικά. Αλλά, αναπόφευκτα έμαθα για τον άσχημο τρόπο με τον οποίο διασπάστηκε η μπάντα, τις κόντρες, την απομόνωση του Kiske και την (φαινομενική) πρόωρη αποχώρηση από τη μουσική και φυσικά την αυτοχειρία του Ingo.

Πάντα υπόβοσκε σαν ένα μεγάλο «τι θα γινόταν αν;». Τι θα γινόταν αν οι Helloween συνέχιζαν από εκεί που τελείωσε το δεύτερο "Keeper" και τι θα γινόταν αν μπορούσαν να επανενωθούν με τον Kai και τον Kiske

Στην πάντα αισιόδοξη και χαρούμενη φύση της μπάντας υπήρχε και μια σκοτεινή πλευρά, που ενίοτε μεταφραζόταν σε πόλωση μεταξύ των οπαδών, αλλά κυρίως πάντα υπόβοσκε σαν ένα μεγάλο «τι θα γινόταν αν;». Τι θα γινόταν αν οι Helloween συνέχιζαν από εκεί που τελείωσε το δεύτερο "Keeper" και τι θα γινόταν αν μπορούσαν να επανενωθούν με τον Kai και τον Kiske;

Όσο κι αν αυτό αποτελούσε ένα όνειρο, την ίδια στιγμή ήταν εν μέρει άδικο για την προσπάθεια και τις πολλές αξιόλογες δουλειές που συνέχιζαν να βγάζουν τόσο οι Helloween, όσο και οι Gamma Ray. Άσε δε που κανείς δεν έχει συμβόλαιο με την επιτυχία και οι πιθανότητες το πολυπόθητο reunion να εξελισσόταν σε καλλιτεχνικό φιάσκο δεν ήταν αμελητέες. Αλλά, κυρίως, δεν έμοιαζε να είναι κάτι που να ενδιέφερε τους ίδιους…

Το σημαντικότερο, όμως, είναι πως ήλθε με τρόπο που τιμά όλα τα μέλη, όλη τη μουσική κι όλη την ιστορία του συγκροτήματος

Όμως, ο χρόνος πέρασε, οι έριδες μπήκαν στο χρονοντούλαπο, οι παλιοί φίλοι τα ξαναβρήκαν κι ο Kiske ξεπέρασε τα θέματα που τον είχαν φέρει πολύ μακριά από τη metal μουσική. Κάπως έτσι, μετά από διάφορες ζυμώσεις, φτάσαμε στο τέλος του 2016 για να πραγματοποιηθεί το πολυπόθητο reunion. Το σημαντικότερο, όμως, είναι πως ήλθε με τρόπο που τιμά όλα τα μέλη, όλη τη μουσική κι όλη την ιστορία του συγκροτήματος.

Διότι, η επιστροφή των Hansen και Kiske δεν σήμανε την αποχώρηση του Deris (κυρίως) ή των πιο νέων Sascha Gerstner (κιθάρα) και Daniel Loble (drums), ούτε την παραμέληση της μετά "Keeper" εποχής της μπάντας. Ενδεχομένως κάποιοι να ισχυριστούν ότι θέση σε αυτό το reunion ίσως είχαν οι (σημαντικοί στην πορεία της μπάντας) Roland Grapow και Uli Kusch, αλλά αφενός δεν μπορούν να χωρέσουν όλοι, ενώ ταυτόχρονα οι Gerstner και Loble έχουν ήδη περισσότερα χρόνια στις τάξεις των Helloween και η αλήθεια είναι πως ανταπεξέρχονται ιδανικά στους ρόλους τους, έχοντας αμφότεροι πολύ σημαντικό ρόλο πλέον στην μπάντα. Μικρή σημασία έχει αυτό όμως...

Σημασία έχει πως, από τον Οκτώβρη του 2017 ως το τέλος του 2018, οι επανενωμένοι Helloween έστησαν μια μεγάλη περιοδεία που πέρασε σχεδόν από όλο τον κόσμο (εκτός ξέρετε από πού) και παρουσίασαν ένα show που ήταν άξιο της αναμονής και των προσδοκιών. Με διάρκεια άνω των δυόμισι ωρών (σχεδόν) κάθε βράδυ, με άψογο setlist (OK, ο καθένας μπορεί να έχει 2-3 αγαπημένα που θα προτιμούσε), με εντυπωσιακό stage show και ειδικά visualizers για κάθε τραγούδι, με τρομερή διάθεση και κυρίως απόδοση, οι εμφανίσεις αυτής της περιοδείας αποδείχθηκαν μια γιορτή αντάξια της σπουδαίας μουσικής κληρονομιάς των Γερμανών. Και τώρα αποτυπώνονται με τον καλύτερο τρόπο, με την κυκλοφορία του τριπλού DVD του "United Alive".

Γυρισμένο σε Μαδρίτη, Σάο Πάολο και Wacken για να αποτυπώσει το feeling τριών διαφορετικών συναυλιών - σε arena, club και festival αντίστοιχα - το "United Alive" είναι τόσο μα τόσο απολαυστικό. Και πώς να μην είναι όταν ξεκινάει με τα "Halloween" και "Dr. Stein" και κλείνει με τα "Future World" και "I Want Out" θα μου πείτε; Δεν είναι, όμως, μόνο τα τραγούδια, αλλά και πολλά επιμέρους ακόμα στοιχεία που το καθιστούν τόσο υπέροχο.

Το δίδυμο που δημιουργούν ο Kiske με τον Deris ξεπερνά κάθε προσδοκία

Πρώτο και καλύτερο το καταπληκτικό - πάνω από κάθε προσδοκία - δίδυμο που δημιουργούν ο Kiske με τον Deris. Ξεπερνάω το γνωστό ατόπημα του πρώτου που είχε γίνει γνωστό μέσα από video στο youtube, θεωρώντας το μεμονωμένο περιστατικό, και στέκομαι έκθαμβος στο πόσο μοναδική και αναλλοίωτη μένει η φωνή του, ενώ χαίρομαι πολύ να τον βλέπω να το απολαμβάνει όλο αυτό που συμβαίνει. Την ίδια στιγμή, όμως, βγάζω το καπέλο και στον Deris που στέκεται ως ίσος ερμηνευτής δίπλα του, με καταπληκτικές ερμηνείες, σαν να περνάει δεύτερη νιότη. Ακόμα περισσότερο, όταν μοιράζονται τα φωνητικά, σε οποιασδήποτε εποχής τραγούδια, το αποτέλεσμα είναι εντυπωσιακό, με τους δυο τους να επικοινωνούν συνεχώς μεταξύ τους και να παίρνουν συχνά πάνω τους όλο το σόου, παίζοντας το κοινό στα δάχτυλα.

Παράλληλα, λειτουργεί εξαιρετικά η επιλογή και η ροή των τραγουδιών. Οι εναλλαγές ανάμεσα σε τραγούδια όπως τα "I’m Alive", "Little Time" και "Rise And Fall" (της Kiske εποχής) και στα "If I Could Fly", "Power" και "Waiting For The Thunder" (της Deris εποχής) και ο τρόπος με τον οποίο αντιμετωπίζονται ΌΛΑ τους από τους μουσικούς, δίνουν την αίσθηση πως αυτό το reunion δεν αποτελεί έναν συμβιβασμό εγωισμών, αλλά κάτι που εκτιμούν χαίρονται σε κάθε στιγμή του.

Ο Kai Hansen μοιάζει να το ζει και να το ευχαριστιέται περισσότερο από όλους. Δεν είναι απλά ο βασικός lead κιθαρίστας, αλλά ένας performer που τα δίνει όλα σε κάθε ευκαιρία, ακόμα και στα τραγούδια της εποχής Deris

Και κάπου εδώ να κάνω ξεχωριστή αναφορά στον Kai Hansen, που μοιάζει να το ζει και να το ευχαριστιέται περισσότερο από όλους. Δεν είναι απλά ο βασικός lead κιθαρίστας, αλλά ένας performer που τα δίνει όλα σε κάθε ευκαιρία, ακόμα και στα τραγούδια της εποχής Deris, όπου αναλαμβάνει και τα δεύτερα φωνητικά. Και φυσικά έχει την τιμητική του στο σχεδόν 15λεπτο medley από τα "Helloween" και "Walls Of Jericho", ερμηνεύοντας με περισσό πάθος τραγούδια όπως τα "Starlight", "Ride The Sky", "Judas" και "Heavy Metal (Is The Law)". Ύμνους μιας περασμένης εποχής, που ξεκίνησαν όμως τα πάντα για μια παρέα από το Αμβούργο.

Όλοι πάντως δείχνουν τρομερά ευδιάθετοι, ακόμα και ο Michael Weikath που επί σκηνής δείχνει να έχει το απόλυτο ταίριασμα με τον Hansen, ενώ πάντα, μα πάντα, ο Markus Grosskopf μοιάζει να είναι η πραγματική ψυχή των Helloween.

Highlights; Υπάρχουν πάρα πολλά και με δυσκολία θα ξεχωρίσω κάποια. Όπως το ξεκίνημα με το ανυπέρβλητο "Halloween" και στα καπάκια το πάρτι που στήνεται στο "Dr. Stein". Ή το πάντα διασκεδαστικό "Rise And Fall" (α ρε Kiske), το ντουέτο των Kiske/Deris στο "Why?" και το τρομερό "Sole Survivor" (το οποίο ο Deris προλογίζει λανθασμένα, λέγοντας ότι ανοίγει το "The Time Of The Oath") ή το drum solo που είναι αφιερωμένο στον μεγάλο απόντα, τον Ingo. Και φυσικά το ομότιτλο "Keeper Of The Seven Keys" είναι μια κατηγορία μόνο το με όλο το μεγαλείο του, κλείνοντας το κανονικό σετ σε δικαιολογημένη αποθέωση και sing along. Αλλά, αν έπρεπε να ξεχωρίσω μόνο μια προσωπικά αγαπημένη στιγμή αυτή θα ήταν στην ερμηνεία των Kiske και Deris στο "Forever And One", σε μια υπέροχη εκτέλεση ενός από τα πιο αγαπημένα μου τραγούδια των Helloween. Εύσημα, πάντως, αξίζουν και στον Gerstner για το παίξιμο του, τόσο στη συγκεκριμένη εκτέλεση, όσο και γενικότερα.

Το υλικό της κυκλοφορίας δεν εξαντλείται στο εν λόγω συναυλιακό κομμάτι, καθώς το τρίτο DVD περιλαμβάνει μερικά ωραία εξτρά καλούδια, όπως επιπρόσθετο live υλικό, συνεντεύξεις με όλα τα μέλη της μπάντας, ένα playthrough στα visualizers που φτιάχτηκαν για κάθε τραγούδι που παίζουν ζωντανά και μια σειρά από animated videos σχετικά με τραγούδια των Helloween, πάντα με ευφάνταστους χιουμοριστικούς τίτλους.

Από το επιπλέον ζωντανό υλικό περισσότερο ενδιαφέρον έχουν οι εκτελέσεις των "Kids Of The Century" (από την Πράγα) και "March Of Time" (από τη Χιλή) που δεν περιλαμβάνονται στο κυρίως πιάτο, ενώ στο πολύ ενδιαφέρον κομμάτι των συνεντεύξεων όλοι μιλάνε για όλα: για τι σημαίνουν για τον καθένα οι Helloween, για την άποψη που έχουν ο ένας για τον άλλο, για την επανένωση, για την περιοδεία, για το παρελθόν και το μέλλον. Μεταξύ άλλων ο τον Kiske αποκαλύπτει σε ποιον τομέα δεν νιώθει και τόσο επαγγελματίας μουσικός και ο Loble να εξηγεί πως προέκυψε το tribute στον Ingo.

Το "United Alive" αποτυπώνει με τον ωραιότερο δυνατό τρόπο ένα reunion που πραγματοποιήθηκε όπως άρμοζε στην ιστορία αυτής της σπουδαίας μπάντας

Το υπέρ-πλήρες "United Alive" αποτελεί επιβεβλημένη αγορά για όποιον υπήρξε - σε οποιαδήποτε βαθμό και για οποιαδήποτε περίοδο - οπαδός των Helloween, καθώς θα τον αποζημιώσει στο έπακρο, αποτυπώνοντας με τον ωραιότερο δυνατό τρόπο ένα reunion που πραγματοποιήθηκε όπως άρμοζε στην ιστορία αυτής της σπουδαίας μπάντας. Το μόνο αρνητικό που μπορώ να σκεφτώ είναι το διαρκές ερώτημα που προκύπτει κατά την παρακολούθησή του: «Εμείς τελικά γιατί δεν τους είδαμε εδώ;». Αλλά αυτό είναι μια άλλη κουβέντα, η οποία δεν αφορά τη χορταστική και απολαυστική αυτή κυκλοφορία.