Hell

Το "Curse & Chapter" θα αποτελέσει το δεύτερο δισκογραφικό κεφάλαιο μετά την επανεμφάνιση των Hell στα μουσικά δρώμενα. Tο ενδιαφέρον μου για αυτούς ήταν δεδομένο καθώς το "Human Remains" του 2011 μου είχε κάνει ιδιαίτερη αίσθηση. Το συγκρότημα για άλλη μια φορά φαίνεται να καταπιάνεται στιχουργικά με τη σκοτεινή πλευρά και μουσικά με το κλασικό heavy metal και η αλήθεια είναι πως το κάνουν καλά.

Ξεκινώντας αξίζει να αναφερθεί πως ο τίτλος είναι παράφραση της βιβλικής αναφοράς "Chapter & Verse" και πως η παραγωγή του Andy Sneap είναι για άλλη μια φορά αψεγάδιαστη. Tα τραγούδια δεν είναι όλα συνθέσεις από τις παλιές μέρες, αλλά υπάρχουν και κάποιες οι οποίες δουλεύτηκαν από τα αδέρφια Bower μαζί με τον Sneap.

Στο μουσικό αποτέλεσμα τώρα, ο ακροατής δεν θα έρθει αντιμέτωπος με εκπλήξεις χωρίς αυτό να μειώνει την ποιότητα των έντεκα συνθέσεων. Η σκοτεινή ατμόσφαιρα αυτή τη φορά έχει περιοριστεί σε κάποιες μικρές εισαγωγές και στην χρήση πλήκτρων και φυσικά στους στίχους του τραγουδιστή David Bower, ο οποίος έχει περιορίσει αρκετά την θεατρική ερμηνεία, χρησιμοποιώντας την, όπου κρίνεται απαραίτητο.

Το άλμπουμ έχει ομοιογένεια κάτι που έχει ως αποτέλεσμα την πολύ ομαλή ροή του και που αυτομάτως το καθιστά δίσκο συνόλου και όχι επιμέρους τραγουδιών. Αν και λείπει το τραγούδι κράχτης δεν υπάρχει περίπτωση να μην ξεχωρίσει το up tempo εναρκτήριο "The Age Of Nefarious", το "Darkhangel" το οποίο αναφέρεται στην προσπάθεια του Aleister Crowley να αναστήσει κάποιον δαίμονα το 1930 στο Παρίσι καθώς και το μελωδικό "Land Of The Living Death". Προσωπικό αγαπημένο αποτελεί το ¨End Ov Days" με την ανατολίτικη εισαγωγή, το άρρωστο riff που ακολουθεί, το πιασάρικο ρεφρέν, τις όμορφες δισολίες και την εξαιρετική ερμηνεία του Bower. Άξιο αναφοράς αποτελεί και το γεγονός της ύπαρξης εκ νέου μιας διασκευής στους Race Against Time, την μπάντα του μακαρίτη Dave Halliday (συνιδρυτή των Hell μαζί με τον Kevin Bower), το "Harbinger Of Death", το οποίο είναι ότι πιο κοντινό στο N.W.O.B.H.M. θα ακούσουμε.

Στο σύνολό του ο δίσκος περιέχει πολύ καλή κιθαριστική δουλειά με παλιομοδίτικα riff, όμορφες μελωδίες, σόλο ουσίας και όχι επίδειξης, rhythm section με αρκετό όγκο (ελέω και της παραγωγής του Sneap) και ώριμες ερμηνείες από τον Bower. Στο τελευταίο σίγουρα έπαιξε ρόλο πως αυτή τη φορά τις μελωδικές γραμμές των φωνητικών τις έγραψε ο ίδιος και δεν τις βρήκε έτοιμες όπως στο "Human Remains" και τελικά συγκρίνοντας τα δυο αυτά άλμπουμ, το "Curse & Chapter" φαίνεται να στέκεται ένα σκαλί πιο πάνω από τον προκάτοχό του, λόγω συνοχής των τραγουδιών.

Τελικά όπως αποδεικνύεται τα γερόντια ήρθαν για να μείνουν και με την συνεισφορά του Sneap καταφέρνουν και κυκλοφορούν ποιοτικότατες δουλειές οι οποίες απευθύνονται κατά κύριο λόγο στους κλασικομεταλάδες. Βγάζουν συναίσθημα, η σκοτεινή αισθητική λειτουργεί άψογα (και λίγο γραφικά βέβαια), γράφουν πολύ καλά τραγούδια και το ποιο σημαντικό, δεν κολλάνε στο παρελθόν αλλά εισάγουν στοιχεία τα οποία εκμοντερνίζουν το αποτέλεσμα και το κάνουν ακόμη πιο ελκυστικό στα αυτιά μου. Όσοι επενδύσατε στο προ διετίας ντεμπούτο τους, μην το σκεφτείτε καν. Οι υπόλοιποι ρίξτε του μια «αυτιά». Το μόνο σίγουρο είναι πως ο δίσκος δεν θα περάσει απαρατήρητος. Επ' ουδενί λόγω.