Hate Eternal

Πρώτο τραγούδι το instrumental "Rebirth". Τίτλος του δίσκου "Phoenix Amongst The Ashes". Δηλώνουν κάτι αυτά; Οι Hate Eternal ξεκίνησαν με τις μεγαλύτερες προσδοκίες στο χώρο του death metal και τα πρώτα δείγματα με τα δύο άλμπουμ ήταν ενθαρρυντικά, με τη συνέχεια όμως να τους βρίσκει σε μια μέτρια πορεία.

Αυτό που πάντα χαρακτήριζε τους Hate Eternal είναι οι εξαίρετοι μουσικοί που είχαν κατά καιρούς στο group. Εκτός από τον ιδρυτή και ηγέτη τους, Erik Rutan, έχουμε συναντήσει ανάμεσα σε άλλους και τον επίκαιρο, από τα auditions των Dream Theater, Derek Roddy, που είχε περάσει παλιότερα από το συγκρότημα. Το πρόβλημα που έχουν, κατά τη γνώμη μου, οι Hate Eternal είναι οι συνθέσεις των κομματιών, οι οποίες είναι αδύναμες σε σχέση με τις ικανότητες των μελών τους. Στις προηγούμενες δουλειές τους θα σου έκαναν εντύπωση τα drums, τα riffs, για παράδειγμα, αλλά δύσκολα θα σου έμενε κάποιο συγκεκριμένο τραγούδι.

Μετά το σύντομο instrumental, το οποίο με την εισαγωγή του δημιουργεί μια αίσθηση από Slayer, έχουμε μια σειρά από γρήγορα κομμάτια, όπως το "The Eternal Ruler" και "Thorns Of Acacia", τα οποία αποτελούν κάτι που έχουμε ακούσει κατά κόρον από τους Hate Eternal, με τα φωνητικά του Rutan και τα drums να είναι σε πρωτεύοντα ρόλο. Στο "The Art Of Redemption" ο Rutan έχει την ευκαιρία να μας δείξει για άλλη μια φορά τις κιθαριστικές του ικανότητες, καθώς για ένα λεπτό παίζει σόλο δίχως σταματημό και κάπως έτσι συνεχίζεται και το υπόλοιπο cd. Εκεί που λες ότι για άλλη μια φορά έχουμε τα ίδια με το παρελθόν, έχεις τα "Hatesworn" και τα "The Fire Of Ressurection", τα οποία κάνουν τη διαφορά και ανεβάζουν το μέσο όρο του άλμπουμ. Οι ταχύτητες είναι χαμηλότερες σε σχέση με τα υπόλοιπα, τα φωνητικά είναι «μελωδικά» για το είδος τους και μπορείς να πεις ότι είναι τραγούδια που έχουν αρχή - μέση - τέλος και όχι όπως τα προηγούμενα, που ήταν απλά σκόρπια riffs, drums και φωνητικά. Η εισαγωγή του "The Fire Of Ressurection" στα drums είναι αυτή που δίνει το tempo για το υπόλοιπο τραγούδι. Δε χρειάζεται ένα τραγούδι να είναι υπερφορτωμένο για να εντυπωσιάσει. Το "The Fire Of Ressurection" είναι το πιο απλό τραγούδι που υπάρχει μέσα στο άλμπουμ και συνάμα το καλύτερο του δίσκου.

Η πέμπτη δουλειά τους συνοδεύεται από ένα τεράστιο hype και στο Δελτίο Τύπου υπάρχουν δηλώσεις που λένε «το καλύτερο death άλμπουμ που έχω ακούσει ποτέ - Decibel Magazine». Το "Phoenix Amongst The Ashes" είναι καλύτερο από τα δύο προηγούμενα τους, καθώς αυτή τη φορά μπορούμε να ισχυριστούμε ότι εκτός από καλά σημεία υπάρχουν και ορισμένες καλές συνθέσεις, σε συνάρτηση με την πολύ καλή παραγωγή του Rutan.

Συνοψίζοντας, το άλμπουμ είναι καλό και όντως ο φοίνικας αρχίζει σιγά-σιγά να ξαναγεννιέται. Εν αναμονή της επιστροφής των Morbid Angel, το "Phoenix Amongst The Ashes" είναι η καλύτερη προθέρμανση. Στο τέλος της χρονιάς, και έχοντας ακούσει και το άλμπουμ των Morbid Angel, θα έχουμε προβεί στις απαραίτητες συγκρίσεις και θα μπορούμε να εκτιμήσουμε καλύτερα την αξία του "Phoenix Αmongst The Ashes".