Hammr

Ο κύριος Hammer είναι ένας τύπος από το Cleveland και προφανώς σκεπτόμενος ότι αν ονόμαζε έτσι το συγκρότημα του θα χανε η μάνα το παιδί και το παιδί τη μάνα μιας και πρέπει να υπάρχουν άπειρα group με τέτοιο τίτλο. Δε κόβω τίποτα, φαντάζομαι θα συλλογίστηκε, και τσουπ να οι Hammr. Εύκολο και να το θυμάσαι έτσι; Δυστυχώς όμως πέραν του ονόματος η μουσική του είναι πιο κλισαρισμένη και από τους γάμους στα φινάλε των  παλιών ελληνικών ταινιών.

Το σχήμα υπάρχει εδώ και κανα πεντάρι χρόνια και παίζει όλα τα όργανα μόνος του. Το "Unholy Destruction" είναι το πρώτο μεγάλης διάρκειας άλμπουμ του στο οποίο επιδίδεται σε αρχαίας κοπής black metal σαν Bathory και Venom. Αυτήν την αίσθηση στη δίνουν και τα φωνητικά του full στο echo. Παραμένουν όμως μονοδιάστατα χωρίς έξτρα πιπεράδα ή κάτι να σε τραβήξει. Η δε μουσική αρχίζει από τους δύο προαναφερθέντες γίγαντες και ενσωματώνει speed στιγμές όπως από Iron Angel ("Under Black Command"), λίγο από ανίερη Γερμανική τριάδα και πάρα πολύ Discharge. Ειδικά σε τραγούδια σαν το "Sadistic Poison" ή την έναρξη του "Death Reign" η ομοιότητα φαίνεται πάρα πολύ. D - beat καταστάσεις μπολιασμένες μέσα σε metal περιβάλλον.

Υπάρχουν πραγματικά άπειρα σχήματα και δίσκοι ειδικά τα τελευταία χρόνια σε αυτόν τον ήχο αλλά σπάνια συναντάς κάτι πραγματικά καλό. Αναλώνονται όλοι, συμπεριλαμβανομένου και τους Hammr, σε δίχως νόημα αντιγραφή αλλά κυρίως σε παντελή έλλειψη γνήσιου συναισθήματος που θα σε κάνει να τα διαλύσεις όλα. Στο τέλος μοιάζουν μια από τα ίδια. Αντί να επενδύσουν την όποια δημιουργικότητα τους ελεύθερα νομίζεις ότι την αυτό εγκλωβίζουν επίτηδες σε κάτι που δε βγαίνει όπως θα έπρεπε.

Τι κρατάμε άραγε από το "Unholy Destruction"; Σίγουρα κάποιες φωτογραφίες του Hammer με μπλουζάκια Sabbat, δείχνει καλό γούστο. Επίσης το τραγούδι "Eternal Prey" με το αχαλίνωτο solo του που φέρνει προς "Kill 'Em All" αλλά τελειώνει άδοξα. Και τέλος ότι παρόλο που έχουμε ακούσεις χίλιες φορές πράγματα σαν το riff του "Sadistic Poison" ο δαιμονισμός που έχουμε πάθει με τους Discharge, τους Bathory και λοιπές '80s δυνάμεις δε μας αφήνει να αγιάσουμε.