Greyfell

Για τους Greyfell είχα πρωτομιλήσει στις «υπόγειες» κυκλοφορίες του 2015, ενθουσιασμένος τότε για τον χύμα, ισοπεδωτικό ήχο του ντεμπούτου τους (και ειδικά για την κομματάρα "Valhalla" που τότε είχε 1100 views, τώρα δε, δεν έχει ξεπεράσει τα 2500). Τρία χρόνια μετά, η μπάντα από την πρωτεύουσα της Νορμανδίας, Ρουέν, επιστρέφει με σημαντική αλλαγή στον ήχο της. Οι Greyfell στο "Horsepower" ακούγονται λιγότερο DIY, πιο βαριοί, πιο σκληροί, πιο massive από ποτέ.

Δομικά, από power trio έγιναν τετραμελείς με την προσθήκη πλήκτρων, τα οποία και δεν φοβούνται διόλου να χρησιμοποιήσουν για να εμπλουτίσουν τα ογκώδη, μεγαλεπήβολα και ευφυή riff τους. Αυτά τα riff είναι η ραχοκοκαλιά της μουσικής τους, καθώς επίσης και το στοιχείο που τους προσδίδει την ποιότητα να ξεχωρίζουν από τη μάζα των stoner metal δίσκων που κατακλύζουν τα blogs από κάθε γωνιά του κόσμου. Υπνωτικοί και βάναυσοι ταυτόχρονα, μας παρουσιάζουν μια μίξη προοδευτικού stoner που φτάνει με στόμφο στα όρια του sludge.

Όσο κυλάει ο δίσκος (διαρκεί κάτι λιγότερο από 35 λεπτά) οι ταχύτητες πέφτουν, οι διάρκειες των κομματιών αυξάνονται, η φωνή σκίζεται περισσότερο και οι κιθάρες μετατρέπονται σε αργά, γιγάντια, θανατηφόρα βήματα μέχρι το τρομακτικό τελείωμα του "King Of Xenophobia". Κορυφαίες στιγμές το "People’s Temple" που μοιάζει να έχει βγει κατευθείαν από τις δισκάρες των Big Business όπου το sludge γινόταν πιο rock ‘n’ roll από ποτέ, καθώς και το εννιάλεπτο "Spirit Of The Bear" με τους Sleep να διαφεντεύουν τον ορίζοντα.

Υ.Γ.: Το ακούτε ολόκληρο στο BandCamp